Ένα κομμάτι γη ζυμωμένη από τη θάλασσα είναι η Κρήτη. Ακόμα και στα ψηλότερα βουνά της μπορεί κανείς να βρει βαθιά στο χώμα μικρά θαλασσινά κοχύλια: μακρινοί αντίλαλοι, φθαρμένοι μα ζωντανοί μάρτυρες της θάλασσας-μήτρας που τη γέννησε. Κι εκείνη, φορτωμένη τις μνήμες της, αρμενίζει το πέλαγος εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μνήμες δικές της- αναμνήσεις από το υλικό που την έφτιαξε και που τη μυρωδιά του κουβαλά ποτισμένη στο πετσί της- και μνήμες των ανθρώπων που την έζησαν και τη ζουν στους αιώνες.
Τους παρακολούθησε με αγάπη να μεγαλώνουν, ν’αλλάζουν στο πέρασμα του Χρόνου, να μεταβάλλουν τις φορεσιές και τα σύμβολά τους και πάντα να μένουν ίδιοι, πάντα ν’ αγωνίζονται για το καλύτερο και να προφέρουν τ’ όνομά της δίδοντας όρκους ιερούς, ενώνοντας χέρια και καρδιές. Να μάχονται να ημερέψουν το κακοτράχαλο χώμα της και την πεισματάρα θάλασσά της, πεισματάρηδες και ψυχωμένοι κι οι ίδιοι όσο κι η γη τους.
Κράτησε ευλαβικά στην καρδιά της το όνομα όλων των γνωστών και άγνωστων άξιων παιδιών της, στο νου και στα σπλάχνα της θραύσματα από τον πολιτισμό που γέννησαν- μια αποθήκη μνήμης για να μην ξεχνάμε, να μην σκοντάφτουμε. Όπου και να σκάψει κανείς, το χώμα είναι νωπό από μνήμες.
Ο Νίκος και ο Παντελής Σωτηριάδης επιθυμούν να δώσουν σάρκα και οστά στα παραπάνω με το γλυπτό «Κρήτη, Γη Εναλία».
Η διττή φύση του έργου (Γη-Θάλασσα, Αρχαίο-Σύχγρονο) υποδηλώνεται εξ’αρχής τόσο με το πάντρεμα δυο ριζικά διαφορετικών υλικών, το στέρεο μέταλλο και το εύθραυστο γυαλί, όσο και με τον τόπο που οι γλύπτες διάλεξαν να το στήσουν. Σε μια γλώσσα στεριάς που εισβάλλει στη θάλασσα. Το όνομά του επίσης περικλείει το γοητευτικό οξύμωρο που διακρίνει την Κρητική- και ολόκληρη την Ελληνική- γη: στεριά θαλασσινή.
Οι γλύπτες μέσα από τη κατάθεση της ψυχής τους, επιχείρησαν τη σύλληψη και την απεικόνιση των αντίθετων στοιχείων που χαρακτηρίζουν ως έμψυχο και ως άψυχο υλικό τη χώρα όπου ζουν κι εργάζονται.
Προπάντων όμως, μέσα από το συμβολισμό του έργου τους, τη μνημόνευση των πεποιθήσεων και των παθών του λαού της ανά τους αιώνες.
Άννα Σωτηριάδη
http://www.sotiriades.eu/