Ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Πάνω από 220 εκατομμύρια τον χρόνο υπολογίζεται ότι είναι οι τουρίστες που ενδιαφέρονται «να κάνουν κάτι» στις διακοπές τους το οποίο να συνδέεται με αθλητικές δραστηριότητες- όπως γκολφ, περιήγηση, ιππασία, ποδηλασία, κατάδυση ή απλώς περπάτημα. Για την Ελλάδα οι ειδικές - εναλλακτικές μορφές τουρισμού, στις οποίες συγκαταλέγεται ο «αθλητικός τουρισμός αναψυχής», προσφέρουν συγκριτικά πλεονεκτήματα όπως η προοπτική επιμήκυνσης της τουριστικής δραστηριότητας, αλλά και η προσέλκυση του «ποιοτικά» επιθυμητού τουρίστα. Στη χώρα ωστόσο δεν έχει εφαρμοστεί ολοκληρωμένη στρατηγική ανάπτυξης αυτής της ειδικής μορφής τουρισμού.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια συνειδητή στροφή της τουριστικής κατανάλωσης προς τη ζήτηση των ειδικών- εναλλακτικών μορφών τουρισμού. Η τάση αυτή ωστόσο δεν σημαίνει μετατόπιση της ζήτησης από τον μαζικό τουρισμό σε ειδικές- εναλλακτικές μορφές τουρισμού, αλλά σηματοδοτεί αύξηση της ζήτησης και για πιο εξειδικευμένα και στοχευμένα τουριστικά προϊόντα και υπηρεσίες.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το windsurfing (ιστιοσανίδα), τουλάχιστον 15 εκατομμύρια άνθρωποι υπολογίζονται στον κόσμο ως δυνητικοί «αθλητικοί τουρίστες» με επιθυμία όταν πηγαίνουν διακοπές να κάνουν το αγαπημένο τους σπορ (windsurfing ή kitesurfing-αετός με σανίδα). Η χώρα κατατάσσεται πρώτη σε παγκόσμιο επίπεδο σε διαθεσιμότητα ανέμων για το άθλημα αυτό οκτώ μήνες κάθε χρόνο, στερείται όμως των υψηλών επιδόσεων ως αθλητικός προορισμός στους «ενεργητικούς» (active) τουρίστες. «Η Ελλάδα δεν έχει επαρκώς προβληθεί ως προορισμός του είδους αυτού»
Λίγο μετά το 1970 άρχισε να γίνεται χρήση του όρου αθλητικός τουρισμός με σκοπό να περιγραφεί η ειδική μορφή τουρισμού που συνδύαζε και την αθλητική δραστηριότητα. Ο αθλητικός τουρισμός θεωρείται σύγχρονο φαινόμενο σε αντίφαση με τη διαχρονικά στενή σχέση μεταξύ αθλητισμού και τουρισμού. Ο λόγος είναι ότι μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να αντιμετωπίζεται ως αυτόφωτο κομμάτι της τουριστικής και της αθλητικής βιομηχανίας αλλά και να αποκτά ακαδημαϊκή οντότητα.