Στην «πλώρη» του νησιού λέγεται πως βρήκαν καταφύγιο οι Ετεοκρήτες, οι «αληθινοί» Κρήτες -το ζωντανό DNA του φιλειρηνικού μινωικού πολιτισμού-, όταν το κατέκτησαν οι πολεμοχαρείς Δωριείς δια πυρός και σιδήρου. Στη Σητεία και τα χωριά της, το ζητούμενο είναι η χαρά του έρωτα και η απόλαυση της ζωής, μακριά από όπλα και «ζοριλίκια».
Oι Σητειακοί είναι οι πιο κεφάτοι και φιλόξενοι κάτοικοι του νησιού. Πρώτοι στο φαγητό και το ποτό, πρώτοι στο χορό και το τραγούδι, πρώτοι στην «τρέλα» και τα χωρατά. Αν, μάλιστα, γίνετε στόχος πειραγμάτων από την πλευρά τους, δεν θα σας αφήσουν εύκολα σε χλωρό κλαρί (και βάζω στοίχημα πως δεν θα μπορέσετε να τους κρατήσετε κακία, όταν θα δείτε αυτή την έκφραση σκανδαλιάρικου παιδιού στο πρόσωπό τους). Θεωρούνται από τους ανθρωπολόγους ως οι γνήσιοι απόγονοι των Μινωιτών, οι οποίοι, κατατρομαγμένοι από τα φουσάτα των πιο μεγαλόσωμων και καλύτερα εξοπλισμένων Δωριέων, βρήκαν καταφύγιο στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του νησιού. Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά τους θα τα προσέξετε πριν ακόμα φτάσετε στην πόλη, αν κάνετε μια στάση σε κάποιο από τα πανέμορφα βόρεια χωριά της επαρχίας.
 |
| ΛΑΣΤΡΟΣ |
ΤΟΥΡΛΩΤΗ
Μια γνωριμία με τη Λάστρο, την Τουρλωτή (τι μούσμουλα είναι αυτά!), τη Μυρσίνη, τη Σφάκα, τα Μουλιανά, θα σας αποκαλύψει μια άλλη μερακλίδικη πλευρά του χαρακτήρα τους: τη νοικοκυροσύνη τους και την αγάπη για την καθαριότητα. Αν κάνετε μια παράκαμψη προς το Μόχλος, θα γνωρίσετε και τη σητειακή κουζίνα σε κάποια από τις καλές ταβέρνες στο γραφικό λιμανάκι. Το νησάκι απέναντι είναι ο πρώτος από τους πολλούς και σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους που βρίσκονται σκόρπιοι σε ολόκληρη την επαρχία Σητείας.
Tα «highlights» της επαρχίας, οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους έρχονται εδώ οι επισκέπτες, εντοπίζονται ανατολικά της πόλης. Το πρώτο αξιοθέατο που θα συναντήσετε είναι η ιστορική μονή Τοπλού (15ος αιώνας). Το εντυπωσιακό μοναστήρι θυμίζει φρούριο. Οι καλόγεροι αναγκάστηκαν να ορθώσουν έναν παχύ πέτρινο τοίχο ύψους 10 μ., προκειμένου να αναχαιτίσουν τις επιθέσεις που δέχονταν κατά καιρούς. Παρά την οχύρωσή της, η μονή λεηλατήθηκε δυο φορές, μία το 1530 από τους Ιππότες της Μάλτας και μια δεύτερη, το 1646 από τους Τούρκους, οι οποίοι κατέστρεψαν μεγάλο μέρος των κειμηλίων της. Όσα απέμειναν κοσμούν το μικρό αλλά εντυπωσιακό μουσείο που βρίσκεται μέσα στα «τείχη». Εκτεταμένες εργασίες συντήρησης έχουν πλέον καταστήσει το μοναστήρι απολύτως «λειτουργικό» και επισκέψιμο.
Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, συναντάται μια από τις πιο διάσημες παραλίες της Κρήτης, το Βάι, με το εντυπωσιακό φοινικόδασος που θρυλείται ότι δημιουργήθηκε από τα κουκούτσια των χουρμάδων που πέταξαν εδώ είτε πειρατές είτε Αιγύπτιοι στρατιώτες του Πτολεμαίου κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια. Η παραλία είναι υπερβολικά πολυσύχναστη και, αν θέλετε να ευχαριστηθείτε το μπάνιο σας, θα πρότεινα να ακολουθήσετε το μονοπάτι που «καβαλά» το βράχο στα νότια και οδηγεί σε έναν υπέροχο (και πιο ήσυχο) αμμουδερό κολπίσκο. Ακόμα καλύτερα, πάρτε το αυτοκίνητό σας, κατευθυνθείτε βόρεια προς το ακρωτήρι Σίδερος και αναζητήστε την περιοχή Ερημούπολη με τις υπέροχες παραλίες της. Επίσης, θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε και τα ερείπια της Ιτάνου, μιας σημαντικής αρχαίας πόλης, που πιθανολογείται ότι ιδρύθηκε από Φοίνικες.