Το οροπέδιο Λασιθίου και ολόκληρος ο νομός ήταν υπό την κατοχή των Ιταλών από το 1941 έως 1943. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο νομός Λασιθίου λόγω έλλειψης στόχων και στρατηγικών σημείων, είχε ηπιότερη αντιμετώπιση σε σχέση με τους άλλους νομούς της Κρήτης, γι’ αυτό δεν είχαμε ομαδικές εκτελέσεις και καταστροφές χωριών όπως είχαμε στην υπόλοιπη Κρήτη. Ακόμα οι Ιταλοί ήταν ηπιότεροι και η συμπεριφορά του δεν ήταν τόσο σκληρή όσο των Γερμανών που είχαν τον έλεγχο στο υπόλοιπο νησί.
Τον Σεπτέμβριο του 1943 καταλαμβάνεται από τους Γερμανούς οι οποίοι με την σειρά τους σκοτώνουν και αιχμαλωτίζουν αντιστασιακά στοιχειά κυρίως βοσκούς. Στο Λασίθι έδρασε και o διαβόητος γερμανός Φραντς Σούμπερ ένας αδίστακτος Ναζί παρόλο που είχε Ελληνική καταγωγή, ήταν ένα κτήνος αφού αυτός και η ομάδα του ‘’ομάδα των Σουμπερίων’’ σκορπούσαν την καταστροφή διαπράττοντας χιλιάδες εγκλήματα σε όλη την Κρήτη.
Από τις πρώτες μέρες κιόλας της κατοχής άρχισαν να συγκροτούνται ομάδες αντιστασιακών κυρίως από κτηνοτρόφους όπως του Αδάμ του Κρασανάκη (Κρασαναδάμης) από τον Άγιο Γεώργιο, του Χρήστου του Ζαμπετάκη (Ζαμπετοχρήστου) από το Καμινάκι, του Σηφογιάννη καθώς και του καπετάν Μανώλη του Μπαντουβά. Εδώ στις κακοτράχαλες κορφές της Δίκτης και συγκεκριμένα στη θέση στη θέση Βιτζιλόνερο βρισκόταν το αρχηγείο της Εθνικής Αντίστασης το 1941 έως το 1944 στο Λημέρι του Καπετάν Κρασαναδάμη παίρνοντας σημαντικές αποφάσεις για την έκβαση του αγώνα της εθνικής αντίστασης.
Οι Γερμανοί αποχώρησαν από το Οροπέδιο Λασιθίου στις 8 Σεπτεμβρίου 1944.