ΓΕΝΙ ΓΚΑΒΕ, ΝΕΑ ΑΞΟ, ΔΡΟΣΙΑ

ΟΙ ΔΥΤΙΚΕΣ υπώρειες του Ψηλορείτη προσδίδουν άγρια πολυμορφία σε μιαν από τις πιο κτηνοτροφικές περιοχές της Κρήτης, την επαρχία Μυλοποτάμου. Πλαγιές, θαμνώδεις εκτάσεις, αλλά και αιωνόβια ελαιόδεντρα και ξεχασμένες χαρουπιές(λείψανα παλαιοτέρων δυναμικών καλλιεργειών) δίπλα σε μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις συνθέτουν ένα τοπίο που αλλάζει συχνά χρώματα. Καταπράσινο την άνοιξη, κίτρινο το καλοκαίρι και χρυσοκόκκινο το φθινόπωρο από τα φύλλα της βελανιδιάς και του πλατάνου. Κυρίαρχο στοιχείο ο ίδιος ο Μυλοπόταμος, ποταμός που διασχίζει ένα μεγάλο τμήμα της επαρχίας.

Ο Μυλοποταμίτικος δρόμος μπορεί να είναι παλιός, σχεδιασμένος σύμφωνα με τις απαιτήσεις άλλων εποχών, αλλά αποζημιώνει τον ταξιδιώτη με τις συχνές εναλλαγές του τοπίου. Τα χωριά εδώ είναι μικρά. Αργοσβήνουν……Κι όμως, μέχρι το1970, πριν κατασκευαστεί ο βόρειος οδικός άξονας της Κρήτης, όλα τα αυτοκίνητα περνούσαν απ’ αυτό τον παλιό γεμάτο στροφές δρόμο. Σταματούσαν, κατέβαιναν οι επιβάτες, και δεν ήθελαν πολύ να το ρίξουν στις τσικουδιές ή στο κρασί. Μερικά από τα σχεδόν έρημα χωριά της διαδρομής(όπως το Γενί Γκαβέ ή Δροσιά) ζούσαν από το εξαιρετικό ψητό γουρουνόπουλο που πρόσφεραν στους ταξιδιώτες.

Το γουρουνόπουλο του Γενί Γκαβέ είχε αναδειχτεί τοπική «σπεσιαλιτέ»! Οι λίγες ψησταριές που σώζονται ακόμη αποτελούν απλώς τον απόηχο μιας άλλης εποχής. Ξεκινώντας από το Ρέθυμνο πρέπει να ακολουθήσουμε την καινούργια εθνική οδό κι από το 20ό χιλιόμετρο να στρίψουμε δεξιά και, ύστερα από λίγα λεπτά να βρεθούμε στο Πέραμα, κεφαλοχώρι του Μυλοποτάμου και πρωτεύουσα της επαρχίας. Προχωρώντας δίπλα στον ποταμό, που κάποτε με τα νερά και τους μύλους του έδινε ζωή στην επαρχία, θα περάσομε δίπλα από ένα άλλο κεφαλοχώρι, το Γαράζο, θα συνεχίσουμε τη διαδρομή προς το ιερό βουνό της αρχαιότητας. Φαίνεται, όμως, πως ο Ψηλορείτης δεν έχασε τον ιερό χαρακτήρα του ούτε στα νεότερα χρόνια. Μοναστήρια, ξωκλήσια και τοιχογραφημένοι ναοί τον ζώνουν απ’ όλες τις πλευρές.

Το χωριό Γενί Γκαβέ (Δροσιά) βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μέτρων, μέσα στην καταπράσινη κοιλάδα της επαρχίας Mυλοποτάμου Ρεθύμνης (Κάτω Μυλοπόταμος). Βρίσκεται πάνω στον παλιό κεντρικό δρόμο (παλαιά εθνική οδός) που ενώνει το Ηράκλειο με το Ρέθυμνο. Στο χωριό υπάρχουν πολλές παραδοσιακές κρητικές ταβέρνες με ψητά γουρουνόπουλα, κρέατα σούβλας κ.λ.π.

Το Γενί Γκαβέ παλιότερα μετονομάστηκε σε Νέα Αξό και στη συνέχεια σε Δροσιά. Οι ντόπιοι όμως εξακολουθούν να το λένε Γενί Γκαβέ.

Στη θέση του σημερινού οικισμού, κάποιος Κρητομουσουλμάνος άνοιξε ένα καφενείο για την εξυπηρέτηση των οδοιπόρων. Σ'αυτό οφείλεται το όνομα "Γενί Γκαβέ", δηλαδή "νέο καφενείο"στα τούρκικα, με το οποίο ήταν γνωστή η Δροσιά παλιότερα.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η κρήνη που υπάρχει στο χωριό!

Η υπέροχη αυτή κρήνη εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ξεδιψά και να δροσίζει τους περαστικούς και να ξυπνά ενθυμήματα και νοσταλγία για τα χρόνια εκείνα της παλιάς Κρήτης πόυ πέρασαν κι έφυγαν όπως το νερό που κυλά στο πελεκητό της αυλάκι...