Ο μύθος δεν είναι καθόλου φειδωλός γι'αυτή τη λίμνη, που τη συνοδεύουν αρκετοί θρύλοι και ιστορίες. Ένας από αυτούς τους θρύλους λέει ότι εδώ λούζονταν δυο Θεές, η Αθηνά και η Άρτεμις.
Ο Άγιος Νικόλαος είναι από τους πρώτους τουριστικούς μύθους στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960 και η λίμνη είναι η καρδιά της πόλης, που είναι από τότε διάσημη σε όλο τον κόσμο.
Η πολυφωτογραφημένη λίμνη έχει διάμετρο μόλις 137 μέτρα και το βάθος της φτάνει τα 64 μέτρα, διαψεύδοντας έναν από τους μύθους, που έλεγε ότι η λίμνη αυτή δεν έχει βυθό.
Τους καλοκαιρινούς μήνες ο περίγυρός της, που είναι γεμάτος μαγαζιά, εστιατόρια και cafe, κυρίως, σφύζει από κόσμο, όλες τις ώρες της μέρας, ενώ το θέαμα της ίδιας της λίμνης, με τα γυμνά, κοφτά, κοκκινόχρωμα βράχια στη νοτιοδυτική πλευρά της, είναι εντυπωσιακό.
Ο γκρεμός στην πλευρά του βράχου είναι κάθετος και καθρεφτίζεται στα νερά. Η νότια πλευρά της λίμνης είναι κατάφυτη και σχηματίζεται εκεί ένα μικρό άλσος από πεύκα πιο πολύ και άλλα άγρια ενδημικά φυτά. Ο χώρος είναι επισκέψιμος και η θέα από ψηλά, από το ρείθρο του γκρεμού, τόσο προς την επιφάνεια και τον περίγυρο της λίμνης, κάτω, όσο και προς το λιμάνι και την πόλη, μέχρι τα απέναντι βουνά του Ορνού και της Θρυπτής είναι υπέροχο. Μια πανοραμική άποψη της λίμνης.
Το σωστό είναι ότι σήμερα πρόκειται για λιμνοθάλασσα, με αλμυρό θαλασσινό νερό. Ωστόσο, μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα, το νερό της λίμνης ήταν γλυκό και δεν επικοινωνούσε με τη θάλασσα.
Το 1870 ανοίχτηκε ο δίαυλος, που τη συνέδεσε με το λιμάνι. Σήμερα υπάρχει ένα ρηχό κανάλι επικοινωνίας της λίμνης με τη θάλασσα και πάνω του μια γέφυρα συνδέει τα δυο κομμάτια της πόλης, που χωρίζει το κανάλι.
Ένας από τους παλιούς μύθους συνδέει τη λίμνη με το ηφαίστειο της Σαντορίνης. Αυτό οφείλεται σε τρεις λόγους. Ο ένας είναι ότι ο σχηματισμός της λίμνης λέγεται ότι οφείλεται σε καταβύθιση από ηφαιστειακά αίτια. Εξ αιτίας του σχηματισμού της από καταβύθιση του εδάφους, ένα από τα ονόματά της είναι και το επίθετο «Βουλισμένη». Ο δεύτερος είναι ότι παλιότερα η λίμνη ανέδιδε αναθυμιάσεις με μυρωδιά από θειάφι, που εξ αιτίας τους είχε και την προσωνυμία «βρωμολίμνη». Ένας τρίτος λόγος είναι ότι το 1953 με την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, το μεγάλο σεισμό που ακολούθησε και το τσουνάμι που τον συνόδευε, η λίμνη φούσκωσε και ανέδιδε πάλι μια δυσοσμία από θειάφι, ενώ τα ψάρια ψόφησαν ξαφνικά και ξεβράστηκαν στην επιφάνεια.
Υπάρχει και μια πραγματικότητα, που την περιέβαλε και αυτή ο μύθος της λίμνης που δεν έχει βυθό. Το 1945, όταν εγκατέλειπαν την Κρήτη οι Γερμανοί κατακτητές, γκρέμισαν στη λίμνη όλο τους τον πολεμικό εξοπλισμό, από τανκς και αυτοκίνητα μέχρι όπλα. Τα κατάπιε όλα η λίμνη, χωρίς να φανεί ίχνος τους. Με τα χρόνια που πέρασαν, πολλοί νόμιζαν ότι οι αφηγήσεις των γερόντων που είδαν τους Γερμανούς να ρίχνουν στη λίμνη τα πολεμικά τους υπάρχοντα, ήταν υπερβολές και παραμύθια, μέχρι που οι υποβρύχιες έρευνες που έγιναν το 1978 από τον Ζακ Ύβ Κουστώ, αλλά και το 2000 από την ερευνητική ομάδα «UNDERWATER EXPLORERS», επιβεβαίωσαν αυτές τις αφηγήσεις, αν και κατέρριψαν οριστικά τον πιο μεγάλο μύθο, που συνδέεται με τα «μυστήρια» αυτής της λίμνης.
Οι ερευνητές εντόπισαν το βυθό της.
Φαίνεται όμως ότι οι μύθοι έχουν αντοχές, πέρα από κάθε λογική και έτσι εξακολουθούν να .πορεύονται στο χρόνο με μια ονειρική διάσταση.
Άλλωστε, αυτή η λίμνη ήταν πάντοτε ένα όνειρο και φαίνεται ότι παραμένει, με ένα ερωτικό οίστρο να την περιβάλλει τις νύχτες του Καλοκαιριού, και με το στρογγυλό φεγγάρι να αντιφεγγίζει στα νερά της.
http://www.os3.gr
ΦΩΤ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ