Το διάσημο και αρκετά «δυνατό» αυτό ποτό έχει τις ρίζες του στην Κρήτη. Συγκεκριμένα πρόκειται για ψημένη ρακή μαζί με μέλι και κανέλλα. Σε αρκετά μέρη της Ελλάδας το χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο για τον βήχα (κάτι σαν αντιβηχικό σιρόπι), ενώ το εμπλούτιζαν με αρκετά επιπλέον μυρωδικά (γαρύφαλλο, πορτοκαλόφλουδα, φλυσκούνι, φασκόμηλο κ.α), κάνοντάς το ακόμα πιο αρωματικό και ευκολόπιοτο...
Σύμφωνα με την κρητική παράδοση, το μέλι του Μαγιού όπως το ονόμαζαν, είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Γι’αυτόν τον λόγο το φύλαγαν ξεχωριστά σαν φάρμακο. Το μέλι της υπόλοιπης χρονιάς, πουλιόταν ή καταναλωνόταν από την οικογένεια. Πίστευαν, ότι
το Μάιο, το μέλι που βγαίνει συγκεντρώνει τις θεραπευτικές ιδιότητες όλων των λουλουδιών και των βοτάνων που ανθίζουν τότε. Συνεπώς, η έτσι κι αλλιώς υψηλές θεραπευτικές του ικανότητες, μεγιστοποιούνται. Διαλύοντας το, τώρα, σε ζεστό
οινόπνευμα (ρακή), απορροφάται αμέσως από τον οργανισμό κι επιπλέον ανοίγει και τις αεροφόρες οδούς. Ξεκίνησε σαν… φάρμακο λοιπόν, για το συνάχι και το κοινό κρυολόγημα για να εξελιχθεί σε κλασσικό ποτό της παρέας, συνοδευόμενο από εκλεκτούς μεζέδες. Η… κατάχρησή του (αναμενόμενη και δικαιολογημένη) έχει σοβαρές παρενέργειες: τσακίρ κέφι, ζαλάδα και ευφορία. Είναι σχεδόν αδύνατο να βγείτε για ρακόμελα με την παρέα σας και να μην γυρίσετε –τουλάχιστον - ζαλισμένοι. Το γεγονός ότι σερβίρονται σε σφηνάκι και καταναλώνονται τσάκ μπάμ το ένα μετά το άλλο, τα κάνει άκρως εθιστικά και επικίνδυνα. Εμείς σας προειδοποιήσαμε και αμαρτία ουκ έχουμε!
Σε περίπτωση που θέλετε να φτιάξετε «σπιτικό» ρακόμελο με την παρέα σας η συνταγή είναι σχετικά απλή.
το Μάιο, το μέλι που βγαίνει συγκεντρώνει τις θεραπευτικές ιδιότητες όλων των λουλουδιών και των βοτάνων που ανθίζουν τότε. Συνεπώς, η έτσι κι αλλιώς υψηλές θεραπευτικές του ικανότητες, μεγιστοποιούνται. Διαλύοντας το, τώρα, σε ζεστό
οινόπνευμα (ρακή), απορροφάται αμέσως από τον οργανισμό κι επιπλέον ανοίγει και τις αεροφόρες οδούς. Ξεκίνησε σαν… φάρμακο λοιπόν, για το συνάχι και το κοινό κρυολόγημα για να εξελιχθεί σε κλασσικό ποτό της παρέας, συνοδευόμενο από εκλεκτούς μεζέδες. Η… κατάχρησή του (αναμενόμενη και δικαιολογημένη) έχει σοβαρές παρενέργειες: τσακίρ κέφι, ζαλάδα και ευφορία. Είναι σχεδόν αδύνατο να βγείτε για ρακόμελα με την παρέα σας και να μην γυρίσετε –τουλάχιστον - ζαλισμένοι. Το γεγονός ότι σερβίρονται σε σφηνάκι και καταναλώνονται τσάκ μπάμ το ένα μετά το άλλο, τα κάνει άκρως εθιστικά και επικίνδυνα. Εμείς σας προειδοποιήσαμε και αμαρτία ουκ έχουμε!
Σε περίπτωση που θέλετε να φτιάξετε «σπιτικό» ρακόμελο με την παρέα σας η συνταγή είναι σχετικά απλή.
Θα χρειαστείτε: 1 μπουκάλι ρακή (1,5 λίτρο),
1/2 κιλό ζάχαρη,
1/2 κιλό μέλι,
διάφορα μυρωδικά (γαρύφαλλο, κανέλλα, πορτοκαλόφλουδα, φλυσκούνι, φασκόμηλο κ.ά., ό,τι είναι διαθέσιμο).
Ετοιμασία: Σε ένα μικρό κατσαρολάκι βράζετε νερό με τα διάφορα μυρωδικά, για μισή ώρα περίπου, μέχρι να μείνει ποσότητα όσο 3-4 ποτήρια και το σουρώνετε. Σε μια κατσαρόλα βάζετε τη ζάχαρη, τη ζεσταίνετε σε σιγανή φωτιά, ανακατεύοντας να λιώσει (προσοχή να μην πάρει βράση!) και να πάρει χρώμα. Την κατεβάζετε από τη φωτιά, ρίχνετε μέσα το στραγγισμένο νερό των μυρωδικών και ανακατεύετε. Στη συνέχεια προσθέτετε το μέλι συνεχίζοντας το ανακάτεμα και τέλος τη ρακή (μπορείτε να βάλετε όση θέλετε, αναλόγως με το πόσο δυνατό θέλετε να είναι το ρακόμελο).
Ενναλακτική, πιο απλή συνταγή: Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνουμε προσεχτικά την ρακή κι έπειτα το κατεβάζουμε από την φωτιά. Κατόπιν, ρίχνουμε μέσα ανακατεύοντας το μέλι με λίγη κανέλα. Επειδή το ρακί περιέχει πολύ οινόπνευμα, πρέπει να προσέξετε να μην κοχλάσει και χυθεί έξω από το σκεύος γιατί υπάρχει κίνδυνος φωτιάς.
http://toxeiroteroblog.blogspot.gr/2012/01/blog-post_1679.html