Ο μετανάστης από το Ρέθυμνο της Κρήτης, Λούης Τίκας (Ηλίας Σπαντιδάκης ήταν το ελληνικό του όνομα), ιδρυτής και πρόεδρος συνδικάτου 11.000 ανθρακωρύχων στο Κολοράντο, ηγήθηκε με σθένος και αυταπάρνηση των επτάμηνων απεργιακών κινητοποιήσεών τους, που τερματίστηκαν τον Απρίλιο του 1914 με τη δολοφονία του ιδίου και δεκάδων άλλων απεργών με μυδραλλιοβόλα όπλα.
Τα συνδικάτα και άλλοι φορείς της περιοχής έχουν πετύχει να αναγνωριστεί εθνικός ιστορικός τόπος το μνημείο με τον ανδριάντα του Λούη Τίκα, που θεωρείται ότι κατέχει εξέχουσα θέση στο πάνθεον των ηρώων της αμερικανικής εργατικής τάξης.
Το μνημείο έχει ήδη εξελιχθεί σε Μουσείο με την επωνυμία Ludlow Memorial Site, που πληροφορεί για τη ζωή, τους αγώνες και τη δολοφονία στις 20 Απριλίου 1914 του Λούη Τίκα και άλλων συνδικαλιστών, γυναικόπαιδων, καθώς και απλών απεργών, τα πτώματα ορισμένων εκ των οποίων κάηκαν από την αμερικανική Εθνοφρουρά με πετρέλαιο για εξαφανιστούν τα ίχνη του εγκλήματος, μέσα σε εργατικό καταυλισμό στην κοιλάδα του Λάντλοου.
"Ο Λούης Τίκας ή, αν θέλετε, ο Ηλίας Σπαντιδάκης, ήταν ένας ακατάβλητος Έλληνας ήρωας των υποθέσεων των εργαζομένων και το όνομά του αποτελεί σύμβολο του αγώνα τους στο Κολοράντο, αλλά και, θα έλεγα, πολύ πέρα από αυτό στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής", αναφέρει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιώργος Σταυρουλάκης, ο παππούς του οποίου ήταν αδελφός του Ηλία Σπαντιδάκη (Λούη Τίκα), που είχε αποκρούσει επανειλημμένα απόπειρες δωροδοκίας του στους επτά μήνες της απεργίας στα ορυχεία.
Ο ανδριαντας ήταν δωρεά της Παγκρητικης Αμερικης στη γενετηρα του Ρέθυμνο.