Σε ένα ήσυχο ψαροχώρι της Κρήτης, στα φημισμένα Μάταλα, η Τζόνι Μίτσελ η διάσημη Καναδή τραγουδίστρια της ροκ και της φολκ μουσικής, πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι, ίσως το πιο ανατρεπτικό της ζωής της. Μέσα σε μια νεολιθικού τύπου σπηλιά από ψαμμίτη, λαξευμένη στο βράχο , τραγουδούσε και έγραφε στίχους αντικρίζοντας -όπως έλεγε- «τον έναστρο ουρανό, κάτω από το φεγγάρι…. στα Μάταλα». Το 1960 μια ομάδα χίπις με τα σακίδια στην πλάτη εγκαταστάθηκαν στα Μάταλα. Ήταν για τους Δυτικούς μια απομακρυσμένη γωνιά της Μεσογείου, όπου οι ντόπιοι δεν είχαν δει τουρίστα μέχρι να εμφανιστούν εκείνοι. Ήταν η στιγμή που εμπνεύστηκε το τέλειο σκηνικό για να γράψει το τραγούδι «Carey», με φόντο την παρθένα παραλία και τα καταγάλανα νερά. Τα σπήλαια στο τέλος της Λίθινης εποχής φιλοξενούσαν λεπρούς και στη συνέχεια οι Ρωμαίοι τα χρησιμοποίησαν ως ταφικές κρύπτες. Όταν κατέφτασαν οι χίπις ψάχνοντας για ειρήνη και διαλογισμό, οι σπηλιές έγιναν το φτηνότερο ξενοδοχείο, αφού ούτως ή άλλως δεν υπήρχε κανένα τουριστικό κατάλυμα στην περιοχή....
Δεν υπήρχαν σπίτια στα Μάταλα, «μόλις δύο παντοπωλεία, ένα αρτοποιείο όπου ο ιδιοκτήτης έκανε φρέσκο γιαούρτι και ψωμί, ένα κατάστημα γενικού εμπορίου με το μοναδικό τηλέφωνο, δύο καφετέριες και λίγες καλύβες ενοικίασης», θυμάται η Τζόνι σε συνέντευξη της. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στα 71 της χρόνια, από το διαμέρισμά της στο Λος Άντζελες, η Τζόνι υπενθυμίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε στα Μάταλα ύστερα από έναν οδυνηρό χωρισμό από τον τότε σύντροφο της, Βρετανό τραγουδιστή και τραγουδοποιό Graham Nash. «Η Πηνελόπη κι εγώ ξεκινήσαμε τις διακοπές μας στην Ελλάδα από την Αθήνα. Δεν είχα καταλάβει ότι η εμφάνιση μου εκείνα τα χρόνια παρέπεμπε σε χίπι. Σίγουρα δεν έμοιαζα με Ελληνίδα, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι τα ξανθά μακριά μαλλιά μου θα εισέπρατταν τόσο αρνητικά βλέμματα κυρίως από τον αντρικό πληθυσμό». «Μου φώναζαν με θυμό: Χίπη, Χίπη… Μάταλα, Μάταλα! Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι μου έλεγαν και έτσι ρώτησα να μου εξηγήσουν. Μου είπαν λοιπόν ότι μου φώναζαν: Χίπη πήγαινε στα Μάταλα όπου ανήκεις» αφηγείται η Τζόνι. Η φράση αυτή αποτέλεσε την αφορμή για την έναρξη της περιπέτειας. Την επόμενη κιόλας μέρα βρέθηκαν στο πλοίο προκειμένου να ανακαλύψουν τα ξακουστά Μάταλα....
Νοίκιασαν μια τσιμεντένια καλύβα δίπλα από μια έκταση γεμάτη παπαρούνες και στη συνέχεια περπάτησαν μέχρι την παραλία. Ξαφνικά κατά τη διάρκεια της βόλτας τους ένας εκκωφαντικός θόρυβος τους τράβηξε την προσοχή. «Γύρισα στη στιγμή γιατί ένιωθα τρομαγμένη από τον δυνατό θόρυβο που ακούστηκε μέσα από ένα καφενείο. Αντίκρισα ένα αγόρι με κόκκινη γενειάδα, λευκό ινδικού τύπου πουκάμισο, λευκό τουρμπάνι και παντελόνι. Αμέσως είπα στη φίλη μου πόσο πολύ εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που τον πρόσεξα και ότι έπρεπε να τον γνωρίσω καλύτερα. Προφανώς ο ίδιος είχε προκαλέσει την έκρηξη της σόμπας από απροσεξία της στιγμής. Ήταν υπάλληλος του καφενείου. Αυτός ήταν ο Carey Raditz που εισέβαλε στη ζωή μου τόσο απλά ». Φυσικά πρόκειται για τον «Carey» που κρύβεται πίσω από το γνωστό τραγούδι της Τζόνι Μίτσελ που συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ της «Blue» το 1971....
Το καφέ «Γοργόνα» που αναφέρεται στο τραγούδι ήταν μια τοπική επιχείρηση που τη διαχειριζόταν ο ιδιοκτήτης Στέλιος Ξαγορακάκης....
Το 1969 συνελήφθη με μια αβάσιμη κατηγορία και βασανίστηκε από τη χούντα, σβήνοντας αποτσίγαρα στα πόδια και τα χέρια του. Ο Στέλιος, αφού αφέθηκε ελεύθερος, ακολούθησε τους χίπις πελάτες του και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νότια Καλιφόρνια. Η Τζόνι Μίτσελ περιγράφει την πρώτη βραδιά που πέρασε στη «Γοργόνα» μαζί με τον Carey: «Το δεύτερο βράδυ πήγαμε στο καφέ Γοργόνα για ένα ποτό μαζί με τον Cary. Εκεί ήταν κάποιοι χίπις και παραδίπλα καθόταν μια παρέα στρατιωτών. Κάποιος είχε την ιδέα να μας προσφέρει ρακί. Δεν είχα καμία αντοχή στο αλκοόλ, με αποτέλεσμα ύστερα από τρία ποτήρια να ξυπνήσω το επόμενο πρωί στην σπηλιά του Carey». «Τα τακούνια από τις μπότες μου είχαν σπάσει, λογικά λόγω την ανάβασης. Δεν θυμάμαι τίποτα. Αργότερα, όταν επέστρεψα στην καλύβα μου η Πηνελόπη είχε φύγει. Μου είπαν ότι το έσκασε με έναν στρατιώτη που γνώρισε στην Γοργόνα. Εκείνη ήταν και η τελευταία φορά που την είδα» εξομολογείται η Μίτσελ. Στην σπηλιά με τον Carey Η Τζόνι αναγκάστηκε να μετακομίσει στην καλύβα του αγαπημένου της πια Carey γιατί αισθανόταν φοβισμένη και ευάλωτη μετά την ξαφνική αποχώρηση της φίλης της. Η αναγνωρισιμότητα που είχε αποκτήσει στα Μάταλα την έπνιγε γιατί όπου και αν πήγαινε οι χίπις την ακολουθούσαν. Ήθελε να είναι μόνη με μοναδική συντροφιά τον Carey. H άνεση στις σπηλιές ήταν ανύπαρκτη και αυτό γιατί όταν οι πρώτοι χίπις που ξεκίνησαν να διαμορφώνουν τις σπηλιές δεν τα είχαν προβλέψει όλα. Ο χώρος που έπρεπε να κοιμηθούν ήταν εντελώς ακατάλληλος. Έστρωναν χαλίκια και φύκια για να μαλακώσουν κάπως την επιφάνεια ώστε να μπορέσουν να κοιμηθούν....
«Είχα δανειστεί μια χοντρή κουβέρτα και την τοποθέτησα στην είσοδο της σπηλιάς γιατί όταν τα κύματα ήταν ψηλά συγκλονιζόταν όλη η σπηλιά μας». Όταν η Τζόνι Μίτσελ έγραφε το τραγούδι για τον Carey είχε ήδη αρχίσει να νοσταλγεί τις ανέσεις του σπιτιού της και ανυπομονούσε ενδόμυχα για την στιγμή της αναχώρησης. Έγραφε τραγούδια με το σαντούρι της, που έπαιρνε μαζί της σε όλες τις μοναχικές της εξορμήσεις προκειμένου να κρυφτεί από τους θαυμαστές που είχε αποκτήσει. Το τραγούδι «Carey» το πρόσφερε ως δώρο στον αγαπημένο της την ημέρα των γενεθλίων του. Ο στοίχος: «Ω, Cary άφησε επιτέλους το ραβδί σου» αναφέρεται σε ένα ραβδί που δεν αποχωριζόταν ποτέ ο φίλος της γιατί είχε την τάση να απαγγέλει θεατρικούς μονολόγους. Έτσι το είχε ως θεατρικό στοιχείο στο σκηνικό που δημιουργούσε κάθε φορά. «Όταν έπαιξα το τραγούδι για τα γενέθλια του Carey δεν θυμάμαι την ακριβή αντίδρασή του», αναφέρει η Τζόνι και συνεχίζει « Το μυαλό του ήταν μονίμως αλλού. Κάποιες φορές γινόταν ασεβής και αγενής προκειμένου να με μειώσει και να με κάνει να τον φοβηθώ. Ήθελε πάντα να δείχνει ανώτερος από τις γυναίκες και γι’ αυτό στο τραγούδι τον αναφέρω ως γέρο, κακό πατέρα»....
Την άνοιξη το ζευγάρι επισκέφτηκε κάποιους φίλους χίπις στην Αθήνα που συμμετείχαν στην θεατρική παραγωγή «Hair». Ήταν και η τελευταία φορά που βρέθηκε με τον αγαπημένο της. Δεν επέστρεψε ποτέ στα Μάταλα. «Τα μαλλιά μου ήταν μπερδεμένα από την παρατεταμένη χρήση θαλασσινού νερού. Τα πόδια μου γεμάτα από τσιμπήματα ψύλλων. Οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά δύσκολες. Με την επιστροφή μου συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ξεπεράσει τον χωρισμό μου με τον Βρετανό συνθέτη και τραγουδοποιό Graham Nash». Πριν από την έναρξη της συναυλίας στο κλαμπ «Troubadour» του Λος Άντζελες το 1971, όπου τραγούδησε το κομμάτι «Carey», η Τζόνι παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Rolling Stone για τα Μάταλα. «Οι μπάτσοι τραβολογούσαν τους χίπις έξω από τις σπηλιές με βία. Εκείνοι όμως είχαν μια άλλου τύπου τρέλα και δεν πτοούνταν από αυτά τα περιστατικά. Υπήρχε μια γενικευμένη τρέλα εκείνη την εποχή. Επέστρεψαν κυριολεκτικά στην εποχή των σπηλαίων. Γυρνούσαν με αποφόρια και δεν τους ένοιαζε καθόλου. Μερικοί από τους χίπις εξασκούσαν μια ρωμαϊκή τέχνη, φτιάχνοντας περιδέραια από ανθρώπινα δόντια. Άλλωστε τις σπηλιές τις χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι ως κρύπτες για ένα διάστημα»....
Σήμερα τα Μάταλα είναι τουριστικός προορισμός. Οι σπηλιές όπου ζούσαν οι χίπις είναι περιφραγμένες και υπό την προστασία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Δεν επιτρέπεται σε κανέναν να διανυκτερεύσει. Ο γνήσιος νομαδικός πολιτισμός των χίπις δεν υπάρχει πια. Ωστόσο, υπάρχουν οι θρυλικές ιστορίες και οι αναμνήσεις εκείνης της εποχής....
Τι απέγινε ο Carey; Η Τζόνι εκμυστηρεύτηκε πως είχε να τον δει πολλά χρόνια. «Μείναμε φίλοι μέχρι που παντρεύτηκε και χάσαμε την επαφή μας. Κάθε τόσο αναπολώ εκείνη την εποχή στα Μάταλα. Πριν από κάποια χρόνια ένας φίλος μου έστειλε ένα άρθρο σχετικά με εκείνη την περιοχή. Διάβασα ότι διοργανώνεται ένα ετήσιο μουσικό φεστιβάλ. Το άρθρο ανέφερε πως είμαι πιο γνωστή και από τον Δία εκεί»… Πληροφορίες: songplaces...