Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθέ και Μάη μυρωδάτε

April 30, 2018, 10:00 pm

≫ Next: Ο Μάης και ο μαγιολύτης - Του Νίκου Ψιλάκη

≪ Previous: Δωρεάν για την ημέρα της Πρωτομαγιάς οι ξαπλώστρες και οι ομπρέλες για όλους τους λουόμενους, στην παραλία της Αγίας Πελαγίας.

$

0

0

Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθέ

και Μάη μυρωδάτε, καρδιά μου πώς αντέ 

Καρδιά μου πώς, καρδιά μου πώς αντέχεις

μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές

Γιομίζ’ η γειτονιά τραγούδια και φιλιά

Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ

Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ

Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ, μα το `χω μυστικό

Αστέρι μου, αστέρι μου χλωμό

του φεγγαριού αχτίδα στο γαϊτανόφρυδο

Στο γαϊτανο , στο γαϊτανοφρυδό σου

κρεμάστηκε η καρδιά μου σαν το πουλάκι στο ξόβεργο

ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΑΡΧΕΙΟ ΕΤΟΣ 1978

Γιομίζ’ η γειτονιά...

Λουλούδι μου, λουλούδι μυριστό

και ρόδο μυρωδάτο, στη μάνα σου θα `ρθω

στη μάνα σου, στη μάνα σου θα `ρθω

να πάρω την ευχή της και το ταίρι που αγαπώ

Γιομίζ’ η γειτονιά...

ΣΤΙΧΟΙ - ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ

---

Ο Μάης και ο μαγιολύτης - Του Νίκου Ψιλάκη

April 30, 2018, 10:30 pm

≫ Next: Δήλωση του Δημάρχου Ηρακλείου Βασίλη Λαμπρινού για την ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς

≪ Previous: Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθέ και Μάη μυρωδάτε

$

0

0

Ο Μάης εκτός από μήνας των λουλουδιών έχει ταυτιστεί στην λαϊκή συνείδηση με τον θάνατο και τα μάγια.

Απαγορεύονται οι γάμοι. «Ο γάμος ο Μαγιάτικος πολλά κακαποδίδει», «Το Μάη παντρεύονται οι γαϊδάροι».

«Το μήνα Μάη και τον πρώτο χρόνο του γάμου δε φυτεύουν βασιλικό, γιατί όποια φυτέψει θα τονε πάρει μαζί τζη στον τάφο»

«Σαν έμπει Μάης Κυριακή

χαρά στον κόσμο κι όπου ζει

σαν έμπει ο Μάης Σάββατο

δέξου καημό και θάνατο»

«Το Μάη δεν συγκόβγεις φουστάνια, δεν κινάς προύκα, δεν βάνεις στο σπίτι παρασύρα, κολοκύθα, κάτη»

Ο μαγιολύτης ή σαρανταβότανο ή μαγοδέντρι ή μαγιοβότανο, ή μαγιόμελο, σαρανταδέντρι αποτελούσε μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα βασικό προστατευτικό ελιξήριο της Πρωτομαγιάς και ήταν διαδεδομένο σε αγροτικές περιοχές την νότιας Κρήτης.

Ο Μαγιολύτης περιγράφεται από τον πατέρα της λαογραφίας στην Κρήτη Παύλο Βλαστό ως εξης:

Κατά την παραμονήν τον Μαΐου, ήτοι την 30 Απριλίου προς το εσπέρας, προετοίμαζαν τον Μαγιολύτην όστις οφείλει να περιέχει από το Σαρανταδέντρι (από 40 δέντρα) καρπούς και άνθη, ασφαλέστατον δε και πρωτεύον προς τούτο θεωρείται το μέλι, διότι αι μέλισσαι ο(υ)χίμόνον εκ 40 δένδρων, φυτών και ανθέων περισυλλέγουσι το μέλι, αλλ’ εκ χιλιάδων. Κατά δεύτερον δε το γάλα, διότι και τούτο εκ πολλών χόρτων, φυτών και ανθέων ακροδρύων κλπ, τα οποία τρώγουσι τα ποίμνια, παράγεται. Εντός λεκάνης λοιπόν βάζουν ποσότητα τινά μέλιτος, ρίπτουν καρύδια, αμύγδαλα, λεπτοκάρυα, σταφίδας, σησάμην, ροϊδίων καρπούς, ρόδων φύλλα τρυφερά, φοίνικας και άλλα παντοία είδη, άμα δε εισέλθει η νυξ εναποθέτουσι την λεκάνην ταύτην εν υπαίθρω δια να αστρονομισθούν υπό των αστέρων, την ημέρα δε της Πρωτομαγιάς, πριν ανατείλει ο ήλιος, μεταφέρεται εντός της οικίας, φιλοδωρούνται (οι νήστεις εισέτι) οικείοι έκαστος ποσόν τι εντός ποτηριού και τρώγουν το μαγιολύτην. Ο πολτός ούτος, ο εκ σαρανταδέντρου παραχθείς, πιστεύεται υπό των προληπτικών ότι έχει την ιδιότητα να διαλύει και απαλλάττει τους μαγευθέντας, διό και μαγιολύτης ονομάζεται (διότι διαλύει μαγείας). Εκ του υπολειφθέντος εν τη λεκάνη πολτού, φιλοδωρούνται και πάντες οι προς επίσκεψιν της οικογενείας ταύτης καθ’όλην την ημέραν ελθόντες…» (Αρχείο Βλαστού, Ι.Α.Κ., χφ. τ. 37: 607-608).

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη- Έθιμα στον κύκλο του χρόνου,. Εκδόεσεις Καρμάνωρ. Ηρακλειο Νοέμβριος 2005..

Δήλωση του Δημάρχου Ηρακλείου Βασίλη Λαμπρινού για την ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς

April 30, 2018, 10:45 pm

≫ Next: «35 + 1 Χρόνια Θ.Ο.Π.Κ» Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ Π.Κ. από 5 έως 9 Μαΐου στο Θέατρο «Μαρία Μανασσάκη» στις Βούτες

≪ Previous: Ο Μάης και ο μαγιολύτης - Του Νίκου Ψιλάκη

$

0

0

Η εργατική Πρωτομαγιά, αποτελεί ορόσημο του αγώνα των ανθρώπων του μόχθου: για σεβασμό της ανθρώπινης προσωπικότητας, για να διασφαλιστούν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, και να δημιουργηθεί προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον.

Και ο εφετινός εορτασμός συμπίπτει με την πολυμέτωπη κρίση που βιώνει ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε ότι κατά το διάστημα αυτό η ανεργία παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη, επιδεινώθηκαν οι εργασιακές σχέσεις, καθιερώθηκε η μερική απασχόληση, καθηλώθηκε η ανάπτυξη, και δοκιμάστηκε επανειλημμένως η συνοχή της κοινωνίας μας. Κανένας τομέας δεν έμεινε απρόσβλητος από τις συνέπειες των ταραγμένων καιρών.

Στον Δήμο Ηρακλείου, κι εν μέσω των δύσκολων περιστάσεων, βρισκόμαστε στο πλευρό των εργαζομένων, γνωρίζουμε τα καίρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, προσπαθούμε διαρκώς για την καλυτέρευση των συνθηκών που θα επιτρέψουν την πιο αποτελεσματική απόδοση του προσωπικού μας. Δεν έχουμε σταματήσει να διεκδικούμε μόνιμες προσλήψεις για τις υποστελεχωμένες υπηρεσίες μας.

Στηρίζουμε το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην εργασία και στην ανάγκη του να είναι χρήσιμο και δημιουργικό μέλος στην κοινωνία. Η παρατεταμένη κρίση, προϋποθέτει ουσιαστικές συνεργασίες και συλλογική δράση, συνθήκες δημοκρατίας και έμπρακτης αλληλεγγύης για να αντιμετωπισθούν τα μεγάλα ζητήματα των εργαζομένων.

«35 + 1 Χρόνια Θ.Ο.Π.Κ» Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ Π.Κ. από 5 έως 9 Μαΐου στο Θέατρο «Μαρία Μανασσάκη» στις Βούτες

April 30, 2018, 11:00 pm

≫ Next: Στα οδοφράγματα: Πενήντα Χρόνια από το εξεγερμένο 1968

≪ Previous: Δήλωση του Δημάρχου Ηρακλείου Βασίλη Λαμπρινού για την ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς

$

0

0

«35 + 1 Χρόνια Θ.Ο.Π.Κ» Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ Π.Κ. από 5 έως 9 Μαΐου στο Θέατρο «Μαρία Μανασσάκη» στις Βούτες

Φέτος η ομάδα των φοιτητών του Πανεπιστημίου Κρήτης (Σχολές Ηρακλείου), θέλοντας να γιορτάσει τα 36 χρόνια λειτουργίας της, παρουσιάζει ένα αφιέρωμα από μεγάλες θεατρικές στιγμές της μέχρι τώρα πορείας της. Με πολύ δουλειά και αγάπη τους τελευταίους μήνες έγινε μια σύνθεση με αποσπάσματα από παραστάσεις που ανέβηκαν στο παρελθόν και σκηνές από εργαστήρια της, όπως:

Εσωτερικές ειδήσεις -Μάριος Ποντίκας

Ο Γλάρος - Τσέχωφ

Αντιγόνη - Ζαν Ανουίγ

Το Πανηγύρι - Ζαν Κοκτώ

Ο Ζωολογικός Κήπος - Έντουαρντ Άλμπι

Ο Μικρός Πρίγκιπας - Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

Πρόβα Τζενεράλε – Ερωτήσεις του Τζούλιαν Μπεκ

Χάρτινα Λουλούδια – Έγκον Γουλφ

Ματωμένος Γάμος – Φεντερίκος Γκαρθία Λόρκα

Τι Φάση? – Σύνθεση κειμένων των μελών της ομάδας

Παράλληλα με τα κομμάτια υποκριτικής θα παρουσιαστούν χορογραφίες και αυτοσχεδιασμοί από τα παρακάτω έργα:

Ο Μικρός Πρίγκιπας - Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

Οδυσσεβάχ – Ξένια Καλογεροπούλου

Όρνιθες - Αριστοφάνης

Η Χώρα χωρίς Γάτες – Ευγένιος Τριβιζάς

Λυσιστράτη – Αριστοφάνης

Η Λέξη Πρόοδος στο Στόμα της Μητέρας μου Ηχούσε πολύ φάλτσα – Ματέι Βιζνιέκ

Παραμύθι χωρίς Όνομα – Ιάκωβος Καμπανέλλης

Τι Φάση? - Σύνθεση κειμένων των μελών της ομάδας

Στη φετινή παραγωγή συμμετέχουν 40 φοιτητές.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Γιώργος Αντωνάκης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Παναγιώτης Γεωργαντής

Χορογραφίες – Επιμέλεια παλαιότερων Χορογραφιών: Στεφανία Σπυροπούλου

Φωτισμοί – Ήχος: Βαγγέλης Παντούλας & Βάιος Ωραιόπουλος

Αφίσα – Πρόγραμμα: Χρυσόστομος Σπετσίδης

Φωτογραφίες – Βίντεο: Δευκαλίων Μανιδάκης

Σας περιμένουμε από 5 έως 9 Μαΐου στις 21.00 το βράδυ, στο Θέατρο Μαρία Μανασσάκη – Φοιτητικό Κέντρου Πανεπιστημίου (Βούτες)

Είσοδος Ελεύθερη.

Με τη στήριξη της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Κρήτης

«35 + 1 Χρόνια Θ.Ο.Π.Κ» Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ Π.Κ. από 5 έως 9 Μαΐου στο Θέατρο «Μαρία Μανασσάκη» στις Βούτες

Στα οδοφράγματα: Πενήντα Χρόνια από το εξεγερμένο 1968

April 30, 2018, 11:26 pm

≫ Next: Φτιάχνουμε το μαγιάτικο στεφάνι

≪ Previous: «35 + 1 Χρόνια Θ.Ο.Π.Κ» Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ Π.Κ. από 5 έως 9 Μαΐου στο Θέατρο «Μαρία Μανασσάκη» στις Βούτες

$

0

0

Από το Μπέρκλεϊ στην Πράγα, από το Ρίο ντε Τζανέιρο στο Τόκιο, από το Παρίσι έως το Ανατολικό Βερολίνο: Στα οδοφράγματα! Η εξέγερση της νεολαίας τη δεκαετίας του '60 ήταν ένα γεγονός παγκόσμιας διάστασης. Πενήντα χρόνια μετά το 1968, το Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων προσπαθεί να φωτίσει τις διεθνείς διαστάσεις αυτού του κινήματος.

ΗΠΑ: Ισότητα δικαιωμάτων - ελευθερία στην έκφραση

Φθινόπωρο 1964, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ: Όταν ένας μαύρος ακτιβιστής για τα πολιτικά δικαιώματα συλλαμβάνεται στην πανεπιστημιούπολη, ξεσπά εξέγερση. Το Κίνημα Ελεύθερου Λόγου, με επικεφαλής τον φοιτητή Μάριο Σάβιο, καταλαμβάνει το πανεπιστήμιο - ήταν η αρχή της εξέγερσης των «Αμερικανών 68αρηδων».

Η απαρχή του κινήματος χρονολογείται από τη δεκαετία του '50, όταν το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων ξεκινά στον Αμερικανικό νότο. Σύντομα οι λευκοί μαθητές και φοιτητές θα συμμετάσχουν σε εκστρατείες κατά του Απαρτχάιντ. Εμπνευσμένοι από αυτήν την εμπειρία, εκφράζουν τη δική τους δυσαρέσκεια: για τον ρατσισμό και την ιδεολογική και στρατιωτική κλιμάκωση του Ψυχρού Πολέμου. Το 1962, οι Φοιτητές για μια Δημοκρατική Κοινωνία (SDS) δημοσίευσαν το ιδρυτικό έγγραφο μιας Νέας Αριστεράς που αναζητά ένα νέο δρόμο πέρα από τον σοβιετικό κομμουνισμό και τον καπιταλισμό.

Από το 1965, η αγανάκτηση για τον πόλεμο στο Βιετνάμ τροφοδότησε τη διαμαρτυρία. Και με την πάροδο του χρόνου, οι ακτιβιστές γίνονται όλο και πιο ριζοσπαστικοί. Το 1967, έξω από το Πεντάγωνο στην Ουάσινγκτον - γίνεται η πρώτη «πολύχρωμη» διαδήλωση ενάντια στον πόλεμο, με στρατιωτικές φορεσιές και στολές και ξεσπούν ταραχές. Την ίδια χρονιά, το εντελώς ειρηνικό κίνημα hippie, με LSD, happenings και ψυχεδελικό ροκ γιορτάζει το καλοκαίρι της αγάπης στο Σαν Φρανσίσκο και σε άλλα μέρη της δυτικής ακτής.

Το έτος των πολιτικών δολοφονιών

Το 1968 μπαίνει στην ιστορία ως έτος βίας: Στις 4 Απριλίου, ο ακτιβιστής των πολιτικών δικαιωμάτων Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονείται. Στις 6 Ιουνίου ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι έχει την ίδια τύχη. Στο Βιετνάμ, πολλοί Αμερικανοί στρατιώτες πεθαίνουν. Τα αμερικανικά εγκλήματα πολέμου, όπως η σφαγή του My Lai, κατά την οποία σκοτώνονται περισσότεροι από 500 άμαχοι , σοκάρει το κοινό. Στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, το οποίο είχε καταληφθεί την άνοιξη, ο επικεφαλής των φοιτητών Μαρκ Ρουντ (ο οποίος αργότερα εντάσσεται στους μαχητές Weathermen) απειλεί με βίαιη εξέγερση. Τον Αύγουστο, οι αστυνομικές ομάδες στο Σικάγο διαλύουν διαδήλωση κατά τη διάρκεια της ανάδειξης του υποψήφιου του Δημοκρατικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές. Λίγο αργότερα, οι Αμερικανοί επιλέγουν τον Ρίτσαρντ Νίξον ως τον νέο πρόεδρό τους, καθώς υπόσχεται το «νόμο και την τάξη» αντί της «Ειρήνης και της Αγάπης».

Μεξικό: Οι Μαύροι Πάνθηρες και οι 300 νεκροί της εξέγερσης των φοιτητών

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1968, οι δύο Αφροαμερικανοί αθλητές, ο Τόμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος, σηκώνουν τις σφιγμένες γροθιές τους σε έναν συμβολικό χαιρετισμό κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής των μεταλλίων. Η φωτογραφία πηγαίνει σε όλο τον κόσμο. Στο Μεξικό, ωστόσο, ο κωδικός "68"θυμίζει εντελώς διαφορετικές σκηνές.

Στις 2 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, αρκετές χιλιάδες σπουδαστές και εργαζόμενοι διαμαρτύρονται για την 40χρονη αυταρχική διακυβέρνηση από το Επαναστατικό Θεσμικό Κόμμα. Περίπου 5.000 στρατιώτες επιτιθενται εναντίον των διαδηλωτών στην Πλατεία των Τριών Πολιτισμών στην περιοχή Tlatelolco της πόλης του Μεξικού και πυροβολουν στο πλήθος. Περίπου 300 άνθρωποι πεθαίνουν, εκατοντάδες τραυματίζονται, χιλιάδες συλλαμβάνονται. Δέκα ημέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, η οποία διοργανώθηκε ως γιορτή της ειρήνης, η σφαγή αυτή σφραγίζει το απότομο τέλος του μεξικανικού φοιτητικού κινήματος.

Βραζιλία: "Απαγορεύεται η απαγόρευση!"

Όπως και στο Μεξικό, οι διαδηλώσεις στη Βραζιλία στρέφονται εναντίον μιας αυταρχικής κυβέρνησης. Από το 1964, η χώρα υπήρξε στρατιωτική δικτατορία. Αριστερές φοιτητικές ομάδες βγαίνουν από την παρανομία στο προσκήνιο. Στις αρχές του 1968, μεγάλες διαδηλώσεις ξεσπούν με αίτημα τη μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Στην αρχή τα πράγματα εξελίσσονται ειρηνικά. Στη συνέχεια, στις 28 Μαρτίου, η στρατιωτική αστυνομία στο Ρίο ντε Τζανέιρο πυροβολεί τον 18χρονο φοιτητή Έντισον Λουις ντε Λίμα Σόουτο. Η εξέγερση τώρα επεκτείνεται ταχύτατα. Τμήματα της εργατικής τάξης μετέχουν στο κίνημα των φοιτητών. Το καλοκαίρι, στο Ρίο συγκεντρώνονται 100.000 άνθρωποι.

Το καθεστώς αντιδρά με τη βία και τα όπλα - ακόμη και εναντίον των καλλιτεχνών που αγκαλιάζουν τις ιδέες των φοιτητών. Μια ομάδα καλλιτεχνών και μουσικών κάνουν συναυλίες με συνθημα «proibir ? proibido» («Απαγορεύεται η απαγόρευση»). Πολλοί καλλιτεχνες φεύγουν αυτοεξόριστοι στην Ευρωπη. Ένας από αυτούς, ο τραγουδιστής Ζιλμπέρτο Τζίλ θα γίνει το 2003, δεκαοκτώ χρόνια μετά το τέλος της δικτατορίας το 1985, ο υπουργός Πολιτισμού της Βραζιλίας.

Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας: «Οι 67ρηδες»

Στις 2 Ιουνίου 1967,ο Μπένο Όνεζοργκ, φοιτητής, ειρηνιστής, μέλος της Ευαγγελικής Φοιτητικής Κοινότητας χάνει τη ζωή του στη διάρκεια διαδήλωσης διαμαρτυρίας για την επίσκεψη του τότε Σάχη της Περσίας στη Δυτική Γερμανία. Η σφαίρα από πίσω τον βρήκε στο κεφάλι. «Τον είδα πεσμένο κάτω, δεν ήξερα ότι τον βρήκε η σφαίρα, κινούνταν ακόμη, δεν υπολόγιζα ότι θα πεθάνει», είπε αυτόπτης μάρτυρας.

Η αστυνομία δεν έδινε το όνομα του Όνεζοργκ. Οι δημοσιογράφοι το πληροφορήθηκαν από δύο διερχόμενους βουλευτές του SPD που πήγαιναν στην όπερα και πήραν από την αστυνομία το όνομα. Η Berliner Morgenpost βγήκε με τρεις εκδόσεις και την επόμενη ημέρα ήταν πρώτη που είχε το όνομα του θύματος. Ο αστυνομικός που πυροβόλησε ήταν ο Karl-Heinz Kurras. Η έρευνα που έγινε παρουσίασε πολλά κενά, ο Kurras αθωώθηκε τελεσίδικα από το Εφετείο του Βερολίνου το 1971.

Ο Μπένο Όνεζοργκ ήταν το πρώτο θύμα του φοιτητικού κινήματος. Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών είχαν ξεκινήσει από τα προηγούμενα χρόνια για τα κακώς κείμενα στα υπερπλήρη πανεπιστήμια με τις αντιδραστικές δομές και βεβαίως κατά του πολέμου των Αμερικανών στο Βιετνάμ. Η πρώτη μεγάλη διαδήλωση για το Βιετνάμ έγινε στις αρχές Φεβρουαρίου 1966 και για πρώτη φορά διαδηλωτές έριξαν τότε αυγά και τομάτες στο "Αμερικανικό Σπίτι"στο Δυτικό Βερολίνο. Το επεισόδιο αυτό προκάλεσε αίσθηση και αντιδράσεις, καθώς η κυρίαρχη άποψη στους κατοίκους του Δυτικού Βερολίνου ήταν ότι οι Αμερικανοί μπορεί να κάνουν λάθη στο Βιετνάμ, αλλά είναι οι ελευθερωτές και οι προστάτες από την εξ ανατολών απειλή. Ο Μίλερ σημειώνει ότι «κινητοποιήσεις των φοιτητών με τη συμμετοχή και καθηγητών υπήρχαν και το 65-66, αλλά μετά το θάνατο του Όνεζοργκ ήταν ευκολότερο να περάσουν τα μηνύματά τους».

Ο θάνατος του Όνεζοργκ έκανε στην ουσία πασίγνωστο και τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του γερμανικού Μάη του '68, τον Ρούντι Ντούτσκε. Ήταν αυτός που τον Δεκέμβριο του 1966, ελλείψει άλλης ουσιαστικής αντιπολίτευσης, κήρυξε την Εξωκοινοβουλευτική Αντιπολίτευση 'ΑΡΟ'στην κυβέρνηση "μεγάλου"συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών με τους Γκέοργκ Κίσινγκερ και Βίλι Μπραντ. Δυόμισι εβδομάδες μετά το θάνατο του Όνεζοργκ ο Ντούτσκε οργάνωσε απεργία πείνας για την απελευθέρωση του μέλους της "commune 1"Φριτς Τόιφελ, που είχε συλληφθεί στη διαδήλωση κατά του Σάχη. Ο Ντούτσκε είχε κλειστεί με μέλη της "commune 1"σε εκκλησία του Σαρλότενμπουργκ. Έπρεπε να εκκενώσουν την εκκλησία μετά από απόφαση της ενορίας. Ο Ντούτσκε άδραξε την ευκαιρία και πριν εγκαταλείψουν την εκκλησία, ανέβηκε στον άμβωνα και έβγαλε έναν πύρινο λόγο στα μέλη που είχαν συγκεντρωθεί και τους 15-20 δημοσιογράφους.

Η αναζήτηση της προέλευσης των διαδηλώσεων οδηγεί, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη δεκαετία του '50. Με την αντιπαράθεση για τα ατιμώρητα εγκλήματα των Ναζί, τις συζητήσεις για μια νέα αριστερά και τις θεωρίες του Αντόρνο και του Μαρκούζε.

Στα μέσα της δεκαετίας του '60, το Δυτικό Βερολίνο και η οργάνωση της Σοσιαλιστικής Νεολαίας SDS του Ρούντι Ντούτσκε βρίσκονται στο επίκεντρο της εξέγερσης. Και αν ξεκίνησε αρχικά με το αίτημα της μεταρρύθμισης των πανεπιστημίων, σύντομα η παγκόσμια επανάσταση βρέθηκε στην ημερήσια διάταξη. Η αυξανόμενη αντίθεση στον πόλεμο του Βιετνάμ, τα απελευθερωτικά κινήματα του «τρίτου κόσμου», η Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο, η προσπάθειά του Τσε Γκεβάρα να υποστηρίξει την κουβανική επανάσταση στη Βολιβία, και τα γεγονότα στις ΗΠΑ δημιουργούν ελπίδες για αλλαγή.

Το θέμα φαίνεται ακόμη πιο επείγον, καθώς πολλοί Γερμανοί βλέπουν έναν νέο «φασισμό» να ανεβαίνει. Ο μεγάλος συνασπισμός και τα σχέδια για τη νομοθεσία έκτακτης ανάγκης που πολλοί πρώην Ναζί εξακολουθούν να παραμενουν σε υψηλές θέσεις, και η εκλογική επιτυχία του ακροδεξιού NPD - όλα είναι στα μάτια τους κραυγαλέα προειδοποιητικά σημάδια.

Το έτος 1968 φέρνει ακόμα τη ριζοσπαστικοποίηση και τη βία: με τον εμπρησμό ενός πολυκατάστηματος στις 2 Απριλίου, με τους μετέπειτα τρομοκράτες της RAF Αντρέας Μπάαντερ και Γκουντρούν Ενσλιν Αντρέας να διεξάγουν ένα βίαιο αγώνα, τη δολοφονία του Ντούτσκε στις 11 Απριλίου, η αναταραχή παίρνει μεγαλες και βιαιες διαστάσεις.

Ολλανδία: Ειρηνικοί προβοκάτορες

Τη 1968 ήταν το "έτος που άλλαξε τα πάντα"στην Ολλανδία, καθώς οι διαδηλώσεις έρχονται σε μια εκπληκτικά ανεκτική και γαλήνια κοινωνία.

Το κίνημα Provo πρωτοεμφανίστηκε στο Άμστερνταμ το 1964, ταράζοντας την ηρεμία και τον καθωσπρεπισμό των κατοίκων της πόλης. Μια παρέα καλλιτεχνών, διανοούμενων και street punks με ουτοπικές ιδέες και ανατρεπτικές διαθέσεις βάλθηκε, με δράσεις που είχαν μορφή παιχνιδιού, να ξεμπροστιάσει τον καταπιεστικό χαρακτήρα των αρχών.

Το κίνημα πήρε το όνομά του από την ολλανδική λέξη «provoceren», που σημαίνει να προκαλείς. Οι Provos, όπως αποκαλούνταν τα μέλη του, συνδύαζαν τη μη-βία με το παράλογο χιούμορ για να εξωθήσουν τις αρχές, και κυρίως την αστυνομία, σε υπερβολικές και βίαιες αντιδράσεις, που θα τις εξέθεταν και θα τις γελοιοποιούσαν. Το Provo βρήκε έδαφος καταρχήν στην υποκουλτούρα των Nozems, στιλάτων νέων που κυκλοφορούσαν με μοτοποδήλατα και περνούσαν την ώρα τους προκαλώντας την αστυνομία.

Ορισμένες από τις ιδέες τους είναι σήμερα, με μερικά μειονεκτήματα, πραγματικότητα: για παράδειγμα, να παρασχεθούν ποδήλατα στο κέντρο του Άμστερνταμ που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από οποιονδήποτε.

Γαλλία: η πατρίδα της εξέγερσης

Στη Γαλλία, την πατρίδα της επανάστασης, ο σπινθήρας '68 ανάβει αργά, αλλά βίαια. Για λίγες εβδομάδες φαίνεται να είναι δυνατή και μια ριζική στροφή προς τα αριστερά. Όλα αρχίζουν στο πανεπιστήμιο της Ναντέρ, παράρτημα της Σορβόνης. Ο φοιτητής κοινωνιολογίας Ντανιελ Κον Μπεντίτ - ο «Κοκκινος Ντανι» πρωτοστατεί καθως διώκεται από τις αρχές.

Την άνοιξη, οι διαμαρτυρίες καταλαμβάνουν τη Σορβόνη. Τον Μάιο ο αγώνας συνεχίζεται με τα οδοφράγματα στο Καρτιέ Λατέν. Τη νύχτα της 10ης έως την 11η του Μάη, η πρωτεύουσα βιώνει μία από τις πιο βίαιες συγκρούσεις της μεταπολεμικής περιόδου. Οι αναμνήσεις της Κομμούνας του Παρισιού του 1871 ξυπνούν, καθως οι νέοι φοιτητές λαμβάνουν ενισχύσεις από παλιούς αριστερούς κομμουνιστές και σοσιαλιστές. Λίγες μέρες αργότερα, εκατομμύρια Γάλλοι βρίσκονται σε απεργία. Όχι απαραίτητα επειδή συμπονούν τον «κόκκινο Ντάνι», αλλά επειδή θέλουν να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα στο κύμα διαμαρτυρίας. Σε πολλά μέρη, ριζοσπάστες εργάτες καταλαμβάνουν τα εργοστάσια.

Όταν ο υπουργός Εσωτερικών αρνείται την επανένταξή στον φοιτητή Κον Μπεντίτ, μετά από ένα ταξίδι στη Φρανκφούρτη, ο ενθουσιασμός κορυφώνεται. Μετά από εβδομάδες αναταραχής στις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση οι εξεγερμένοι απαιτούν, όχι μόνο υψηλότερους μισθούς, αλλά και την παραίτηση του Προέδρου Σαρλ ντε Γκωλ.

Στη φάση αυτή εμφανίστηκε η κύρια ηγετική προσωπικότητα του φοιτητικού κινήματος, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Σύντομα, παρενέβησαν με τα δικά τους αιτήματα και τα εργατικά συνδικάτα, που προκάλεσαν μεγάλες απεργίες. Έτσι, η Γαλλία, ειδικά το Παρίσι, συγκλονιζόταν πλέον από μεγάλες ταραχές, που κορυφώθηκαν στο τρίτο δεκαήμερο του μήνα, ενώ η εθνική οικονομία είχε κυριολεκτικά παραλύσει. Φαινόταν ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχο του Ντε Γκωλ, ο οποίος αντιμετώπιζε και φοιτητικές αναταραχές και δυναμικές εργατικές διεκδικήσεις: διατυπώνονταν προβλέψεις για την ανατροπή του. Ο ηγέτης Σοσιαλιστικού Κόμματος, Φρανσουά Μιτεράν, εξέφρασε τη διαθεσιμότητά του να διαδεχθεί τον στρατηγό.

Αλλά ο Ντε Γκωλ κατέδειξε ότι είχε τη δύναμη να αντιδράσει. Η πρώτη του κίνηση ήταν να επισκεφθεί τις γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις στη Δυτική Γερμανία και να επιβεβαιώσει τη νομιμοφροσύνη τους. Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού, Ζορζ Πομπιντού, ήρθε κατόπιν σε συνεννόηση με τα εργατικά συνδικάτα, στα οποία έκανε σημαντικές παραχωρήσεις και έτσι διέσπασε το μέτωπο των αντιπάλων της. Στα τέλη του Μαΐου διοργανώθηκε στο Παρίσι μια τεράστια λαϊκή διαδήλωση υπέρ της κυβέρνησης, η οποία καταδείκνυε πως η σιωπηλή πλειοψηφία κινητοποιείτο για να προστατεύσει αυτό που έβλεπε ως ομαλότητα.

Ο Ντε Γκωλ προκήρυξε στις 30 Μαΐου βουλευτικές εκλογές, οι οποίες κατέληξαν σε συντριπτική νίκη της γαλλικής Δεξιάς που τον στήριζε: 349 έδρες έναντι 57 της σοσιαλιστικής συμμαχίας του Μιτεράν και 33 του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ήταν η μεγαλύτερης έκτασης νίκη στην ιστορία της γαλλικής Δεξιάς, και ήρθε ως το αποτέλεσμα μιας έντονης αντίδρασης της γαλλικής κοινωνίας απέναντι στο διαμορφούμενο κλίμα του χάους που έφερε ο «Μάης».

Παρά την ήττα του Μάη του '68 και την επικράτηση του Ντε Γκωλ, τα κινήματα των ριζοσπαστικοποιημένων φοιτητών θα συνεχίσουν τη δράση τους και στα επόμενα χρόνια.

Μεγάλη Βρετανία: Σεξ, ναρκωτικά, rock 'n' roll

 

Η αλλαγή φαίνεται να έρχεται από ψηλά στο Ηνωμένο Βασίλειο: το 1964, το Εργατικό Κόμμα κέρδισε την πλειοψηφία στις εκλογές. Αλλά οι ελπίδες της νέας κυβέρνησης για αριστερή κατεύθυνση διαψεύδονται γρήγορα.

Το 1966, το London School of Economics έγινε το κέντρο της εξέγερσης των φοιτητών. Τον Μάρτιο του 1967, οι φοιτητές καταλαμβάνουν το πανεπιστήμιο: ο πόλεμος του Βιετνάμ και τα κινήματα απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική είναι στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων.

Πολύ σημαντικό για το βρετανικό '68 είναι τα πολιτιστικά συστατικά της εξέγερσης: το σεξ, τα ναρκωτικά και το rock'n'roll. Από τη Βρετανία έρχονται τα δύο πιο σημαντικά συγκροτήματα της δεκαετίας, οι Beatles και οι Rolling Stones. Σε αντίθεση με πολλά από τα πολιτικά ιδεώδη του '68, τα δύο αυτά συγκροτήματα διαμορφώνουν τους πολίτες και τα παιδιά της εργατικής τάξης.

Ιταλία: Από τις μάχες του δρόμου μέχρι την τρομοκρατία

Στη Νότια Ευρώπη, το 1968 κυριαρχούν Ακροδεξιά καθεστώτα: ο Φράνκο κυριαρχεί στην Ισπανία, ο Σαλαζάρ στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα η στρατιωτική δικτατορία από το 1967. Ακόμα και στη δημοκρατική Ιταλία, το φάντασμα του φασισμού έχει επιστρέψει. Στα τέλη Απριλίου 1966, λίγο μετά την Εθνική Ημέρα προς τιμήν των αντάρτικων εξεγέρσεων στη βόρεια Ιταλία το 1945, ο φοιτητής Πάολο Ρόσι χάνει τη ζωή του σε μια σύγκρουση με νεοφασιστες. Οι φοιτητές επαναστατούν. Ο θυμός τους στρέφεται ενάντια στις συνθήκες στα πανεπιστήμια, ενάντια στην έλλειψη καθηγητών, τα δίδακτρα και την αυξανόμενη ανεργία μεταξύ των ακαδημαϊκών. Ιδιαίτερα απογοητευμένοι είναι οι απόφοιτοι των κατώτερων τάξεων, οι οποίοι βλέπουν τους εαυτούς τους να εξαπατώνται από τις ευκαιρίες τους για πρόοδο.

Το 1968, η σύγκρουση κλιμακώθηκε στη Ρώμη όταν ο πρυτανης κάλεσε τους διαδηλωτές να εγκαταλείψουν την πανεπιστημιούπολη υπό την απειλή της αστυνομικής παρέμβασης. Την επόμενη μέρα οι φοιτητές επιτίθενται σε αστυνομική μονάδα με πέτρες - είναι η αρχή μιας ριζοσπαστικοποίησης που σύντομα εξαπλώνεται πέρα ??από τα πανεπιστήμια.

Οι νεοφασιστές πυροδοτούν τη σύγκρουση με δολοφονίες

Στα εργοστάσια της βόρειας Ιταλίας, οι απεργίες, οι καταλήψεις και οι ξυλοδαρμοί, συνοδεύονται από διαδηλώσεις στις πόλεις. Ξανά και ξανά, οι διαδηλωτές και η αστυνομία συγκρούονται. Οι νεοφασίστες τροφοδοτούν τη σύγκρουση με δολοφονίες και βομβαρδισμούς. Υπάρχει ένα κλίμα βίας, στο οποίο ορισμένοι από τους ριζοσπατικοποιημένους φοιτητές καταφεύγουν στην τρομοκρατία. Το 1970 ιδρύονται οι Ερυθρές Ταξιαρχίες (Brigate Rosse), που παραμένουν ενεργές στην Ιταλία μέχρι και τη δεκαετία του '80.

Ιαπωνία: φοιτητές εναντίον φοιτητών

Οι επισκέπτες στο πανεπιστήμιο Τοντάι του Τόκιο αντικρίζουν το 1968 ένα παράξενο θέαμα: οπλισμένοι με κράνη και ξύλινα ραβδιά οι φοιτητές είναι σαν τους μεσαιωνικούς πολεμιστές σε σχηματισμό, κραυγάζουν ο ένας εναντίον του άλλου μέσα από μεγάφωνα με συνθήματα κατά του «ψεύτικου κομμουνισμού» πριν να ξεκινήσουν οι συγκρούσεις σώμα με σώμα. Σε καμία άλλη χώρα η εξέγερση δεν ήταν τόσο βίαιη και σε καμία άλλη χώρα ο ανταγωνισμός των φοιτητικών ομάδων δεν κλιμακώθηκε με τέτοιο αιματηρό τρόπο.

Το ιαπωνικό φοιτητικό κίνημα οργανώθηκε από το 1948, στον Σύνδεσμο του Κομμουνιστικού Κόμματος Zengakuren. Κύριο αίτημα ήταν η απομάκρυνση των Αμερικανών στρατιωτών από την Ιαπωνία. Το 1959 οι φοιτητές διοργανώνουν διαμαρτυρίες - αλλά ακόμη και τότε αρχίζει ένας κατακερματισμός σε ανταγωνιστικές φατρίες. Στα μέσα της δεκαετίας του '60 η αντιπαράθεση σταμάτησε για λίγο καθώς οι αντίπαλες φατρίες ενώθηκαν στον αγώνα κατά του πολέμου στη Βιετνάμ. Από το 1967 και μετά, οι συγκρούσεις των Γιαπωνέζων φοιτητών με την αστυνομία ήταν καθημερινές.

Στα πανεπιστήμια, οι ενώσεις των φοιτητών στα μέσα της δεκαετίας του '60 εκφράζουν την αντίθεσή τους στο αυταρχικό εκπαιδευτικό σύστημα. Το 1968 τα πανεπιστήμια αποτελούν θέατρο συγκρούσεων. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70, από τις συγκρούσεις στα πανεπιστήμια υπάρχουν 44 νεκροί και περίπου 5.000 τραυματίες - τα περισσότερα θύματα από την παράταξη του ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού. Ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα, διεκδικητικού προσανατολισμού, το οποίο θα εκφραστεί μέσα από την μαζικότερη και πιο ριζοσπαστική οργάνωση που γνώρισε ποτέ η χώρα, ή απλώς Zengakuren.

Στο ιδρυτικό μανιφέστο της οργάνωσης που παρουσίασαν 250 αντιπρόσωποι από 154 κρατικά ή μη πανεπιστήμια και το οποίο δόθηκε στη δημοσιότητα την 18/9/1948, διαβάζουμε πως η οργάνωση:

α. θα αντιστεκόταν στην αποικιοκρατική αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης,

β. θα προστάτευε την ελευθερία των σπουδών και τη φοιτητική ζωή,

γ. θα διεκδικούσε καλύτερες αμοιβές για τους εργαζόμενους φοιτητές,

δ. θα αντιτασσόταν στον φασισμό, προάγοντας τη δημοκρατία,

ε. θα επιζητούσε την επαφή με το μαχητικό κομμάτι της νεολαίας που βρισκόταν εκτός πανεπιστημίου, και

στ. θα διεκδικούσε την πλήρη ελευθερία και ανεξαρτησία των φοιτητικών πολιτικών παρατάξεων.

Πολύ γρήγορα 300.000 φοιτητές θα βρεθούν υπό τη σκέπη της, και κινούμενοι όλοι από κομμουνιστικά διεθνιστικά πρότυπα -μιας και η κεντρική της επιτροπή ελεγχόταν από το ιαπωνικό Κομμουνιστικό Κόμμα- θα καταστήσουν γρήγορα την Zengakuren σε πρότυπη φοιτητική οργάνωση, ο θρύλος της οποίας θα ξεπεράσει γρήγορα τα ιαπωνικά σύνορα, φθάνοντας μέχρι τον γαλλικό Μάη.

Αν και στη Δύση υπήρχε μία συγκεχυμένη άποψη για το τι πρέσβευε εν τέλει η Zengakuren, η επιρροή της υπήρξε τεράστια για όλα τα φοιτητικά κινήματα στη Δύση, όχι μόνο στο επίπεδο της ιδεολογικής πάλης, αλλά ακόμη και στον τρόπο διεκδίκησης και μάχης με όπλο τα κοντάρια, συνήθως σώμα με σώμα με τις ανά χώρα αστυνομίες.

Κορυφαία στιγμή του ιαπωνικού αντιπολεμικού κινήματος υπήρξε η κατάληψη του σιδηροδρομικού σταθμού της Σινζούκου στο κέντρο του Τόκιο τον Οκτώβριο του 1968, από τις Αντιπολεμικές Συσπειρώσεις Νεολαίας, μια κίνηση που θα οδηγούσε, έστω και πρόσκαιρα, στον αποκλεισμό του ανεφοδιασμού των αμερικανικών βάσεων.

Το πόσο είχε επηρεάσει η δράση της Zengakuren τη δυτική αντικουλτούρα (από το Μάη του '68, μέχρι τους Weathermen) φαίνεται από ένα και μόνο γεγονός. Από το εξώφυλλο (και το οπισθόφυλλο) του περίφημου single του John Lennon και της Plastic Ono Band, "Power to the people/ Open your box" [Apple, 1971], εκεί που ο John και η Yoko ποζάρουν φορώντας τα χαρακτηριστικά κράνη κάποιας «κατεύθυνσης» της ιαπωνικής φοιτητικής οργάνωσης.

Η πιο σημαντική εξτρεμιστική ιαπωνική οργάνωση ήταν ο Ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός, ο οποίος ιδρύθηκε στον Λίβανο το 1971 από τη φοιτήτρια Φουζάκο Σιγκενόμπου. Ήδη από τις πρώτες του μέρες, ο Ιαπωνικός Στρατός ήθελε η δράση του να είναι διεθνής και παρά το γεγονός ότι μαχόταν για την ανατροπή της μοναρχίας στην Ιαπωνία, αδελφοποιήθηκε με την PLO και άλλες αντι-ισραηλινές οργανώσεις της Μέσης Ανατολής. Γι'αυτό και μια από τις πρώτες επιθέσεις της εξτρεμιστικής ομάδας ήταν στο αεροδρόμιο «Μπεν Γκουριόν» το 1972, όταν τα μέλη του άνοιξαν πυρ κατά αθώων ταξιδιωτών, σκοτώνοντας 26 Αμερικανούς, Καναδούς και Ισραηλινούς πολίτες και αφήνοντας άλλους 79 τραυματίες.

διαβόητα χτυπήματα της ιαπωνικής τρομοκρατικής οργάνωσης περιλαμβάνουν την έφοδο του 1974 στη Γαλλική Πρεσβεία της Χάγης, με το περιστατικό να μετατρέπεται σε κατάσταση ομηρείας που διήρκεσε περισσότερες από 100 ώρες, αλλά και το κύμα χτυπημάτων σε πρεσβείες της Κουάλα Λουμπούρ το 1975. Κατόπιν, έπειτα από ένα διάλειμμα που κράτησε μια δεκαετία σχεδόν, ο Ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός ξαναχτύπησε, έχοντας πια στο στόχαστρο το αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό που υπηρετούσε στην Ευρώπη. Το πλέον φονικό βομβιστικό χτύπημα έλαβε χώρα σε κέντρο διασκέδασης Αμερικανών πεζοναυτών στη Νάπολη τον Απρίλιο του 1988. Η ηγέτιδα του Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού, που μέτρησε τόσες και τόσες τρομοκρατικές επιθέσεις και αεροπειρατείες στη δεκαετία του 1970, συνελήφθη το 2.000, παραμένοντας καταζητούμενη για περισσότερο από 25 χρόνια.

Τσεχοσλοβακία: "Περισσότερο φως!"

H Άνοιξη της Πράγας δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια επιβολής δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων στο ανατολικό μπλοκ. Τον Αύγουστο του 1968, τα Σοβιετικά τανκς εισέβαλαν στην Τσεχοσλοβακία, όπως συνέβη στην Ανατολική Γερμανία το 1953 και το 1956 στην Ουγγαρία.

Η απογοήτευση για την κατάσταση είχε συσσωρευτεί επί χρόνια στην Τσεχοσλοβακία, ήδη από το 1953 σημειώθηκε μια πρώτη εξέγερση στο Πίλσεν. Η οικονομία ήταν στάσιμη, κυριαρχούσε η λογοκρισία και η καταστροφική στασιμότητα. Η κριτική ακούστηκε δυνατά το 1967 στο Συνέδριο της Ένωσης Λογοτεχνών αλλά και στο ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα, όπου ο οικονομολόγος Οτα Σικ τονισε την ανάγκη άλλου δρόμου στα αδιέξοδα. Στις 31 Οκτωβρίου 1967 στην Πράγα 1.500 φοιτητές με κεριά και το σύνθημα "Περισσότερο φως!"βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες που επικρατούσαν στους κοιτώνες της φοιτητικής εστίας.

Η Σοβιετική Ένωση καταπνίγει τη δημοκρατική άνοιξη με βία

Ο άνθρωπος στον οποίο ακούμπησαν τότε όλες οι ελπίδες είναι ο Αλεξάντρ Ντούμπσεκ. Στις 5 Ιανουαρίου 1968, γίνεται πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής. Μέσα σε λίγες εβδομάδες φέρνει τη χώρα σε μια πορεία μεταρρύθμισης, χτυπώντας τη λογοκρισία, ενισχύοντας την κριτική αναθεώρηση των σταλινικών εγκλημάτων και υποσχόμενος «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο». Το πνεύμα της αισιοδοξίας οδηγεί σε συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις της κοινωνίας των πολιτών. Ο Ντούμπσεκ αντιμετωπίζεται ύποπτα από τη Μόσχα και σε λιγότερο από οκτώ μήνες, βλέπει τη Σοβιετική Ένωση να καταπνίγει τη δημοκρατική άνοιξη με στρατιωτική δύναμη.

Πολωνία: χειροπέδες και συνομωσίες

Στα τέλη Ιανουαρίου 1968 μια μικρή ομάδα φοιτητών στη Βαρσοβία κάνει διαδήλωση κατά της λογοκρισίας της πολιτιστικής ζωής μετά από μια εκδήλωση με πρωταγωνιστή τον Πολωνό ποιητή Αντάμ Μισκίεβιτς. Τον Μάρτιο, οι αντιδράσεις εξαπλώνονται στα πανεπιστήμια. Το καθεστώς υπό τον Βλαντισλάβ Γκομούλκα αντιδρά με χειροπέδες και δακρυγόνα - και με αντισημιτική προπαγάνδα. Πίσω από τις διαμαρτυρίες, είπαν, ήταν «εξτρεμιστές σιωνιστές». Κάθε μέρα, οι κυβερνητικές εφημερίδες αποκαλύπτουν συνωμοσίες: Ήταν μια εκστρατεία που θύμισε σε πολλούς παρατηρητές την αντι-σιωνιστική εκστρατεία του Στάλιν στις αρχές της δεκαετίας του 1950.

Η τακτική του αποδιοπομπαίου τράγου επιτρέπει στον Γκομούλκα, όχι μόνο να απομονώσει κάποιους από τους ηγέτες της διαμαρτυρίας, αλλά και την απομάκρυνση των ανεπιθύμητων Εβραίων συντρόφων από τον κρατικό μηχανισμό. Μέχρι το καλοκαίρι του 1969, περίπου 11.000 Εβραίοι Πολωνοί εγκατέλειψαν τη χώρα, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων καλλιτεχνών, διανοουμένων και επιστημόνων.

Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας : Φόβος «μόλυνσης» για τους τουρίστες

Η Άνοιξη της Πράγας θα έχει επίσης την επίδρασή της στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Οι φόβοι στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος SED είναι μεγάλοι, ιδιαίτερα επειδή η Τσεχοσλοβακία είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για τους πολίτες της ΛΔΓ.

Το κρατικό ταξιδιωτικό γραφείο καταργεί γρήγορα τη γειτονική χώρα από το πρόγραμμα. Αλλά δεν μπορεί να αποτρέψει τη σπίθα να μεταλαμπαδευτεί. Ωστόσο, δεν ξεσπούν μεγάλες διαμαρτυρίες. Μόνον κάποιοι θαρραλέοι .κρεμούν πανό και μοιράζουν φυλλάδια που δείχνουν την αλληλεγγύη τους με τον Ντούμπσεκ. Σύμφωνα με τα αρχεία του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, 1189 κυρίως νέοι, ανατολικοί Γερμανοί διώκονται λόγω της συμπαράστασής τους για τις μεταρρυθμίσεις στην Τσεχοσλοβακία.

ΠΗΓΗ - ΑΠΕ

Φτιάχνουμε το μαγιάτικο στεφάνι

April 30, 2018, 11:30 pm

≫ Next: Η Παπαγιάννενα και η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε ΚΡΗΤΗ 1940-45

≪ Previous: Στα οδοφράγματα: Πενήντα Χρόνια από το εξεγερμένο 1968

$

0

0

Φέτος δεν θα έχετε καμιά δικαιολογία για να μην φτιάξετε το πιο όμορφο μαγιάτικο στεφάνι της ζωής σας. Σας προετοιμάζουμε έγκαιρα! Σηκωθείτε από τον καναπέ, πάρτε ψαλίδι και μαχαίρι -και βγείτε έξω, αποβραδίς ή πολύ νωρίς την ίδια μέρα. Μαζέψτε πρασινάδες και λουλούδια που θέλετε- και διασκεδάστε το! 

Πρακτικά, θα χρειαστείτε έναν σκελετό από κληματόβεργα ή κλαδί ελιάς. Ο κυκλικός σκελετός μπορεί να είναι διπλός ή και τριπλός, για σταθερότητα και ευκολία στο ντύσιμό του με τις πρασινάδες και τα λουλούδια. Αυτά θα τα κάνετε μικρά,  σταθερά ματσάκια, τα οποία θα δέσετε γερά στον σκελετό.

Το προσωπικό σας στεφάνιΗ παράδοση για την κατασκευή του στεφανιού του Μάη είναι πλούσια σε συμβολισμούς. Αν θέλετε να φτιάξετε ένα στεφάνι πιο προσωπικό -ή και οικογενειακό- σας συγκεντρώσαμε τα παρακάτω στοιχεία: στάχυα από σιτάρι και κριθάρι αλλά και λουλούδια του κάμπου, μάηδες κ.ά. για γονιμότητα και για να είναι το σπίτι γεμάτο καλά. τριαντάφυλλα για πάθος. τριφύλλι για τύχη - αγιόκλημα και ελιά για ευτυχία. καμπανούλες για σταθερότητα. κλαδιά αμυγδαλιάς και ροδιάς ή άλλου οπωροφόρου, με άνθη ή καρπούς, για υλικά αγαθά. βιόλες και γαρίφαλα, για να είναι ανθισμένο το σπίτι όλο το χρόνο - παπαρούνες για θάρρος. πασχαλιά για τα αισθηματικά σας. δάφνη και μυρσίνη για καλοσύνη. πλούσια πρασινάδα για γονιμότητα. αγκάθι για τους εχθρούς. σκόρδο για το κακό μάτι (ένα κεφάλι, κρεμασμένο στη μέση του στεφανιού).

Πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η Παπαγιάννενα και η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε ΚΡΗΤΗ 1940-45

April 30, 2018, 11:52 pm

≫ Next: «Αφιέρωμα δράσεων νεότητας 2018» στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου

≪ Previous: Φτιάχνουμε το μαγιάτικο στεφάνι

$

0

0

ΕΡΕΥΝΑ: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ

 O Γεώργιος Α. Καλογεράκης είναι δρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Θραψανού Πεδιάδος

Ο Άγγλος αξιωματικός σύνδεσμος Ανατολικής Κρήτης 1943-1945 Σάντυ Ρέντελ ή Αλέξης, εξέδωσε ένα βιβλίο με τις εμπειρίες που απέκτησε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο νησί, με τίτλο:  «Appointment in Grete», που στα Ελληνικά μεταφράζεται «Ραντεβού στην Κρήτη».

Στο βιβλίο του και στις σελίδες 209-210 ο Σάντυ Ρέντελ περιγράφει με ένα μοναδικό τρόπο την είσοδό του στα κατεστραμμένα από τους γερμανούς Ανώγεια, αρχές Σεπτεμβρίου 1944, μαζί με τον Παπαγιάννη Σκουλά.

Η περιγραφή των ερειπίων, των πυρπολημένων και κατεστραμμένων σπιτιών καθώς και ο διάλογός του με τον Παπαγιάννη, συγκλονίζουν. Μεταξύ άλλων, ο Σάντυ Ρέντελ γράφει:

«…τη δεύτερη μέρα ήρθε μαζί μας ο παλιός μου φίλος από τις μέρες της εκπαίδευσης στα αλεξίπτωτα, ο ρασοφόρος Καλόγερος (FRIAR TUCK), ο ιπτάμενος παπάς. Ήταν κάτι παραπάνω από ένα χρόνο από τότε που εκπαιδευόμαστε μαζί στη Χάιφα, αλλά φαινόταν, αναπολώντας τις παλιές περιπλανήσεις μας από τότε, σαν να είχαμε ζήσει μια ολόκληρη ζωή στην Κρήτη.

Και για το ρασοφόρο Καλόγερο τουλάχιστον ολόκληρη η πορεία της ζωής είχε βίαια αλλάξει. Ήταν πρεσβύτερος στα Ανώγεια, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ευημερούντα χωριά του νησιού.

Οι τέσσερις χιλιάδες κάτοικοί του ήταν φημισμένοι για τα ωραία χαλιά που ύφαιναν από το μαλλί των κοπαδιών τους στο όρος Ίδη, αλλά οι Γερμανοί ήξεραν ότι οι Ανωγειανοί μας βοηθούσαν. Ίσως είχαν το φόβο ότι οι Ανωγειανοί θα πυροβολούσαν τα οχήματά τους καθώς θα εγκατέλειπαν το Ηράκλειο δυτικά προς το Ρέθυμνο δια μέσου των λόφων. Έτσι ή αλλιώς, μερικές εβδομάδες νωρίτερα, τα Ανώγεια είχαν τελείως καταστραφεί.

Είναι δύσκολο για οποιονδήποτε που δεν το είδε να φανταστεί τη σκηνή της ηθελημένης εκτεταμένης καταστροφής. Οι Γερμανοί είχαν περικυκλώσει το χωριό αλλά οι περισσότεροι από τους άνδρες κοιμόταν τελευταία έξω από φόβο ξαφνικής επίθεσης κι έτσι ξέφυγαν. Οι υπόλοιποι σκοτώθηκαν. Οι γυναίκες και τα παιδιά οδηγήθηκαν τότε στην πλαγιά του λόφου και άρχισε το έργο της κατεδάφισης. Αναφέρονταν ότι όσοι ήταν κατάκοιτοι κάηκαν ή ανατινάχτηκαν μέσα στα σπίτια. Πάντως μια ομάδα μηχανικών έμεινε στο χωριό για ένα δεκαπενθήμερο ανατινάζοντας μεθοδικά ή πυρπολώντας κάθε κατοικία.

Όταν δέκα μέρες μετά την αποχώρησή τους ο ρασοφόρος Καλόγερος με οδήγησε με ήρεμη υπερηφάνεια ανάμεσα στα χαλάσματα, ούτε ένα σπίτι δεν ήταν όρθιο. Οι Γερμανοί είχαν αφήσει τις τρεις εκκλησίες, αλλά ο δρόμος μας ήταν μπλοκαρισμένος σε κάθε βήμα μας από σωρούς από πέτρες και σπασμένα κεραμίδια ή κομμάτια από πιθάρια στα οποία αποθηκεύονταν το λάδι και το κρασί του χωριού. Στο δυσδιάκριτο πέρασμα των δρόμων του χωριού προχωρήσαμε πρώτα στην εκκλησία του ρασοφόρου Καλόγερου, τη μεγαλύτερη από τις τρεις. Ήταν απίστευτο να βρούμε ακόμα να κρέμονται στη θέση τους τις πλούσιες με ασήμι και επίχρυσες εικόνες τριγυρισμένες από μαραμένα λουλούδια. Έξω βρίσκεται σε κατάσταση σήψης με μυρωδιά που προκαλεί ναυτία ένα χοιρινό σφάγιο που κάηκε στον κοντινό στάβλο.

Από την εκκλησία ο Ρασοφόρος Καλόγερος με πήγε σε ένα σωρό από χαλίκια, τριγυρισμένο από κατάλοιπα από σπασμένες πέτρες, απομεινάρια από ότι αποτελούσαν πριν τέσσερις τοίχους, και τότε, στήνοντας στη μέση του τα κατάλοιπα μιας ξύλινης καρέκλας μ’έβαλε να καθίσω και ανασύροντας μια μικρή μποτίλια ρακί και μια ξύλινη κούπα σαν μεγάλη δαχτυλήθρα από την τσέπη του, είπε, με πλήρη συναίσθηση της δραματικής στιγμής αλλά όχι χωρίς αξιοπρέπεια, μ’ένα τόνο που ήταν ταυτόχρονα σοβαρός και κεφάτος:

-Λοιπόν, κύριε Αλέξη, πάντα έλεγα ότι κάποια μέρα θα σε καλωσόριζα στο σπίτι μου. Όπως βλέπεις δεν έμειναν πολλά, αλλά μπορούμε τουλάχιστον να σου προσφέρουμε ένα ποτήρι!

Χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλο και ήπιαμε στην ελευθερία, τη νίκη και στην τιμή του σπιτιού. Σύντομα μας περιτριγύρισαν μια μικρή ομάδα από πρώτες, δεύτερες και τρίτες εξαδέλφες του Ρασοφόρου Καλόγερου κι ένα κοπάδι από εγγόνια που με κάποιο τρόπο ξεπήδησαν οπό τα χαλάσματα. Καλή λευτεριά ψιθύρισαν καθώς αδειάζαμε τα ποτήρια μας…».

Η τραγική εικόνα ενός ερειπωμένου χωριού, όπου οι ίδιοι οι κάτοικοί του δεν μπορούν να διακρίνουν τους δρόμους και δυσκολεύονται ακόμα να εντοπίσουν που βρίσκονταν το ίδιο τους το σπίτι, κάποιοι γκρεμισμένοι τοίχοι, μια μισοσπασμένη καρέκλα, ένα μπουκάλι ρακί και ένα ποτήρι σαν δαχτυλήθρα.

Αυτό είναι το σκηνικό. Και μια φωνή βγαλμένη από το στόμα του Ανωγειανού Παπαγιάννη, μοναδικού ιερέα αλεξιπτωτιστή στον κόσμο:

-Καλώς όρισες στο σπιτικό μου κύριε Αλέξη!

Αυτές οι εφτά λέξεις είναι το κείμενο της σκηνής.

Από τον Παπαγιάννη ειπώθηκαν σιγανά, με σεβασμό και αξιοπρέπεια προς τον καλεσμένο του Άγγλο αξιωματικό.

Κι όμως είχαν τόση ένταση, έγιναν δυνατές κραυγές που υψώθηκαν πάνω από τα Ανώγεια, απλώθηκαν σε όλες τις γειτονιές και τα σοκάκια του χωριού, αγκαλιάζοντας κι ένα γύρο τις πλαγιές του Ψηλορείτη.

«´…ο πάτερ Ιωάννης Σκουλάς είναι ιερεύς εις το μεγάλο χωρίον των Ανωγείων και υπήρξεν δυνατός υποστηρικτής και αρχηγός της κινήσεως αντιστάσεως εις την Κρήτην κατά την διάρκειαν ολοκλήρου της Γερμανικής κατοχής. Εβοήθησεν πολλούς Βρετανούς φυλακισμένους να διαφύγουν από την ΚΡΗΤΗΝ και δια τούτο συνελήφθη τον Ιανουάριο του 1942. Μετά από 48 ημέρας εις την φυλακήν επέστρεψεν, αλλά αμέσως μετέβη εις τα όρη με τον σκοπόν να συνεχίση την ίδιαν δουλειάν, και εις την πραγματικότητα την συνέχισεν επιτυχώς επί αρκετούς μήνας και επίσης έδωσεν σπουδαίαν βοήθειαν εις την ομάδα Λη-Φέρμορ, μέχρις ότου απεσύρθη εις την Μέσην Ανατολήν.

Εκεί αν και ιερεύς έλαβεν ειδικήν άδειαν να ξυρίση τα γένεια του, και ξαναεισήλθεν εις Κρήτην ως πράκτορ της Δυνάμεως 133. Δια να κάμη τούτο, και παρά το γεγονός ότι είναι άνω των 45, πρώτον έλαβεν επιτυχώς εκπαίδευσιν αλεξιπτωτιστού και σαμποτέρ και κατόπιν επέστρεψεν εις ΚΡΗΤΗΝ με την ομάδα του Ταγματάρχου RENDEL τον Σεπτέμβριον του 1943. Επέστρεψεν εις την δικήν του περιοχήν και ειργάσθη με τον Αντισυνταγματάρχην DUNBABIN εις τα όρη μέχρις ότου οι Γερμανοί απεσύρθησαν εξ Ηρακλείου τον Οκτώβριον του 1944.

Κατά αυτόν τον χρόνον ανέλαβεν πολλάς και επικινδύνους αποστολάς Εμπιστευτικής Φύσεως, και ήτο δια κάθε τρόπου ο εμψυχωτής της περιφερείας του. Το χωριό του, Ανώγεια, το οποίον πάντοτε υπήρξεν κέντρον αντιστάσεως κατεστράφη ολοσχερώς υπό των Γερμανών, και από τότε επεσκέφθη την Μέσην Ανατολήν δια να αντιπροσωπεύση τα κατεστραμμένα χωριά της ΚΡΗΤΗΣ. Ο Σεβασμός και η αγάπη των οποίων ούτος χαίρει τόσον εις την περιοχήν του όσον και ολόκληρον την Κρήτην γενικώς, τον έκαμαν έναν εξαίρετον αντιπρόσωπον, και εν όψει των πολλών αρίστων παραδειγμάτων τα οποία η ορθόδοξος Εκκλησία έχει παραγάγει.

Εκ των πιστών και γενναίων ανθρώπων εναντίον της Κατοχής, δεν υπάρχει ουδείς καλύτερος από τον Πάτερ Σκουλά…».1

Με αυτές τις λίγες γραμμές περιγράφεται από τον Αντισυνταγματάρχη Τομ Ταμπάμπιν ο Παπαγιάννης Σκουλάς, μια ιδιαίτερη μορφή του Αντιστασιακού Αγώνα της Κρήτης τα χρόνια 1941-1945.

Ο Παπαγιάννης Σκουλάς γεννήθηκε στο χωριό Ανώγεια Μυλοποτάμου. Πατέρας του ο Μανόλης Σκουλάς ή Κανόνης από τον οποίο πήρε και το παρώνυμο Κανονόπαπας. Οι Σκουλάδες των Ανωγείων είναι μια ιστορική οικογένεια με παράδοση, ιστορία και ισχυρούς συνεκτικούς δεσμούς. Ποτέ δεν έλειψαν από τους αγώνες για ελευθερία και ανεξαρτησία, μετρούν δεκάδες θύματα και απ’αυτήν την οικογένεια αναδείχτηκαν μορφές και πρόσωπα που στο πέρασμα του χρόνου «ακούμπησαν» τα όρια του θρύλου.

Ο Παπαγιάννης Σκουλάς παντρεύτηκε την Καλλιόπη, το γένος Ξυλούρη και απέκτησε εφτά παιδιά. Τον Μιχάλη, τον Γιώργο, την Αγάπη, την Τερψιχόρη, τον Αριστόδημο, τη Ζαφειρένια και τον Ευάγγελο. Το έτος 1923 χειροτονήθηκε ιερέας του ιερού ναού της Παναγίας στο Περαχώρι Ανωγείων.

Ο Παπαγιάννης Σκουλάς το πρώτο σκληρό χτύπημα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το δέχεται με την άφιξη της είδησης στα Ανώγεια του χαμού του αδερφού του Κώστα Σκουλά στα βουνά της Αλβανίας. Ο πόνος του είναι αβάσταχτος. Τον Μάιο του 1941, οι γερμανοί εξαπολύουν μια γιγαντιαία επιχείρηση για την κατάληψη της Κρήτης.

Ο Παπαγιάννης Σκουλάς αποφασίζει, αν και ιερέας, να υπερασπιστεί τα πατρογονικά εδάφη, όπως έκαναν και οι πρόγονοί του όταν το καλούσε η ώρα στις διάφορες επαναστάσεις. Έτσι οπλίζεται με ένα σταυρό κι ένα παλιοντούφεκο και κατηφορίζει στο Ηράκλειο. Την πρώτη και δεύτερη μέρα πολεμά με αυταπάρνηση τους αλεξιπτωτιστές στα περίχωρα του Ηρακλείου.

Στην Έκθεση της Ανεξάρτητης Ομάδος Ανωγείων η συμμετοχή του Παπαγιάννη Σκουλά στη Μάχη της Κρήτης την 20η Μαΐου, πρώτη μέρα της μάχης, περιγράφεται ως εξής:  «…το απόγευμα της 20ης Μαΐου 1941 ο εξ Ανωγείων Παπά-Γιάννης Σκουλάς ευρεθείς εις την περιοχήν Κουμπέδων έξωθι της πόλεως Ηρακλείου καθ’ην στιγμήν έπιπτον Γερμανοί αλεξιπτωτισταί εις περιοχήν Τσαλικάκι Μετόχι, μετ’άλλων ενόπλων άλλων χωρίων και πολλών Ανωγειανών έσπευσεν εις τον τόπον της πτώσεως των αλεξιπτωτιστών και συνεπλάκησαν μετ’υπερτέρων γερμανικών δυνάμεων εκ του συστάδην επί 24/ωρον, μεθ’ό ανεχώρησεν εις Μυλοπόταμον όπου έλαβε μέρος εις την μάχην του Λατζιμά…».

Για την πατριωτική του δράση ο Παπαγιάννης Σκουλάς τιμήθηκε με πολλά παράσημα από το ελληνικό κράτος αλλά και από τους Συμμάχους. Τη μεγαλύτερη τιμητική διάκριση έλαβε από τον Βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο τον ΣΤ΄ χορηγώντας στον Παπαγιάννη Σκουλά το Αξίωμα του Επίτιμου Μέλους του Πολιτικού Τμήματος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το παράσημο του παραπάνω αξιώματος απονεμήθηκε στον Παπαγιάννη Σκουλά σε τελετή της Αγγλικής Πρεσβείας στην Αθήνα, από τον πρέσβη κ. Νόρτον.

Τα τιμητικά αυτά παράσημα, ο Παπαγιάννης Σκουλάς τα επέστρεψε στους Άγγλους το 1957, μετά την καταδίκη και τον απαγχονισμό των Κυπρίων Καραολή και Δημητρίου.

Αρχές Ιουνίου 1943, ο Παπαγιάννης Σκουλάς μεταβαίνει στο Κάιρο.

Παρέμεινε τρεις μήνες στην Αίγυπτο. Εκπαιδεύτηκε κομάντος αλεξιπτωτιστής, ο μοναδικός αλεξιπτωτιστής ιερέας τότε στον κόσμο! Μετά την εκπαίδευσή του στη Μέση Ανατολή, ο Παπαγιάννης Σκουλάς ανήκε στη δύναμη Φορς 133 και γύρισε πίσω στην Κρήτη το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου 1943, μαζί με τον Αντισυνταγματάρχη Τομ Ταμπάμπιν.

Στην Παπαγιάννενα, Καλλιόπη Σκουλά Ξυλούρη, αδερφή του Αρχηγού Ανωγείων Χριστομιχάλη Ξυλούρη, οφείλεται μία από τις μεγαλύτερες αντιστασιακές πράξεις γυναικών στην Κρήτη, τα χρόνια της κατοχής. Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, ντυμένος γερμανός δεκανέας, μαζί με τον Στάνλεϋ Μος και ομάδα Κρητών, απήγαγε τον Στρατηγό Κράιπε τη νύχτα της 26ης Απριλίου 1944.

Αφού οι απαγωγείς πήραν τον Στρατηγό Κράιπε και κατευθύνθηκαν στα Ανώγεια, ο Πάτρικ Λη Φέρμορ με τον Γιώργο Τυράκη παρέμεινε στο αυτοκίνητο, εγκαταλείποντάς το τελικά έξω από το χωριό Χελιανά Μυλοποτάμου, για να παραπλανηθούν οι γερμανοί. Στη συνέχεια, ο Πάτρικ Λη Φέρμορ με τον Γιώργη Τυράκη πήραν τον δρόμο προς Ανώγεια. Ο ίδιος φορούσε ακόμη τη γερμανική στολή του δεκανέα, την οποία χρησιμοποίησε στην απαγωγή.

Φτάνοντας με τον Τυρογιώργη στα Ανώγεια, τις αντιδράσεις των Ανωγειανών στη θέα της γερμανικής στολής περιγράφει ο ίδιος ο Πάτρικ Λη Φέρμορ:  «….συνειδητοποίησα για πρώτη φορά τι μεταχείριση θα δεχόταν ένα απομονωμένος γερμανός στρατιώτης στα κρητικά βουνά. Όλες οι κουβέντες και τα γέλια σταματούσαν στις γούρνες που έπλεναν τα ρούχα, οι γυναίκες γυρνούσαν την πλάτη και κοπανούσαν τα ρούχα οργισμένα. Οι βοσκοί με τις κάπες τους όταν τους χαιρετούσαμε κοιτούσαν σιωπηλοί το άπειρο. Μετά κοντοστέκονταν και μας κοιτούσαν μέχρι να χαθούμε από τα μάτια τους. Μια γριά έφτυσε στο χώμα. Οι γέροι με τα λευκά μουστάκια και τις γενειάδες που ήταν ξυρισμένες κάτω από το πιγούνι κάθονταν όλοι έξω από το καφενείο. Με τις βράκες τους, τα στιβάνια τους, τα μαντήλια στο κεφάλι, έγερναν πάνω στις ροζιασμένες γκλίτσες τους. (Γνώριζα μερικούς από αυτούς, αλλά η γερμανική στολή και το ξυρισμένο μουστάκι έκαναν τη μεταμφίεσή μου τέλεια.) Σταμάτησαν να μιλούν για μια στιγμή και ύστερα ξανάρχισαν, δυνατά, γυρνώντας με νόημα τα σκαμνιά τους έτσι που να προσφέρουν τη θέα της πλάτης τους σε στάσεις μελετημένης εχθρότητας Πόρτες και παράθυρα έκλειναν με πάταγο σε όλο τον δρόμο…».2

Με τον Γιώργη Τυράκη κατευθύνθηκαν στο σπίτι του φίλου του ιερέα Παπαγιάννη Σκουλά και χτύπησαν την πόρτα. Ο Παπαγιάννης μετά την επιστροφή του από τη Μέση Ανατολή, διέμενε στον Ψηλορείτη με την ανταρτική Ομάδα των Ανωγείων. Η παπαδιά, Καλλιόπη Σκουλά – Ξυλούρη, μόλις άνοιξε την πόρτα και αντίκρυσε τον Πάτρικ Λη Φέρμορ με στολή γερμανού δεκανέα, τον έφτυσε στο στήθος, στο μέρος του πουκαμίσου. Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ ξαφνιάστηκε, αλλά αμέσως μετά έβαλε τα γέλια. Αυτό δεν το περιγράφει ο ίδιος στο βιβλίο του, ίσως από ευγένεια, όμως το γνωρίζουν, το βίωσαν και το διηγούνται αρκετοί Ανωγειανοί.

Αυτή είναι μια από τις υπέρτατες αντιστασιακές πράξεις γυναικών στην Κρήτη τα χρόνια 1941-1945. Γιατί, αν ήταν στην πραγματικότητα γερμανός υπαξιωματικός ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, πράγμα που δεν το γνώριζε η Παπαγιάννενα, θα την είχε εκτελέσει αμέσως.

Κάνοντας αυτό η Παπαγιάννενα, δεν λογάριασε η ίδια ούτε τα εφτά παιδιά της, ούτε τη ζωή της.

«… έκουσα χτύπους κι ένοιξα την πόρτα. Είδα να στέκεται ομπρός μου ένας γερμανός. Μόλις τον είδα, έκανα να κλείσω την πόρτα αλλά μετά τον έφτυξα. Στο ποκάμισο, που το΄χε ανοιχτό. Λέω ότι εδά θα με σκοτώσει. Και έκλεισα τα μάθια μου. Λέω πάλι, καλά το’κανες Καλλιόπη. Αλλά αυτός ήτανε ο Φιλεντέμ, ο Εγγλέζος ο φίλος του αντρούς μου Παπαγιάννη. Και έδωκέ μου αγνώρα και εβάλαμε τα γέλια. Και πιο πίσω ακλούθα ντου ο Τυρογιώργης…».3

Τον Δεκέμβριο του έτους 1992, ο επικεφαλής της απαγωγής Πάτρικ Λη Φέρμορ, από την Καρδαμύλη Μεσσηνίας στέλνει μια σύντομη επιστολή στον φίλο του και Αρχηγό της Εθνικής Οργάνωσης Δολιοφθοράς Πληροφοριών Ε.Ο.Δ.Π. Ηρακλείου-Λασιθίου Μιχάλη Ακουμιανάκη. Όπως είναι γνωστό, στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας, σε μια πανέμορφη και απόκρημνη ακρογιαλιά, βρίσκεται το σπίτι του Πάτρικ Λη Φέρμορ.

Στην επιστολή του, ο Πάτρικ Λη Φέρμορ ή Μιχάλης ή Φιλεντέμ, όπως ήταν γνωστός στους Κρητικούς τα χρόνια της κατοχής, σχολιάζει την ανέγερση του μνημείου της απαγωγής του Στρατηγού Κράιπε. Και όπως συνάγεται από την επιστολή, η σκέψη του Πάτρικ Λη Φέρμορ ήταν να γίνει μεταξύ δύο τοποθεσιών. Στον τόπο της απαγωγής, (διακλάδωση Αρχάνες-Πατσίδες-Καστέλλι Πεδιάδος), ή στην ψηλότερη κορυφή της Νίδας του Ψηλορείτη, εκεί απ’όπου πέρασαν οι απαγωγείς τον Στρατηγό Κράιπε. Τελικά προκρίθηκε η θέση της διακλάδωσης των Αρχανών κι εκεί βρίσκεται σήμερα το μνημείο. Διαφορετικά θα υψώνονταν στο ιστορικό βουνό του Ψηλορείτη, ένα βουνό που έδωσε τα χρόνια της Κατοχής άσυλο στις πρώτες ένοπλες ομάδες Αντίστασης στην Ευρώπη κατά των δυνάμεων του Άξονα. Η επιστολή του Πάτρικ Λη Φέρμορ, προς τον Μιχάλη Ακουμιανάκη, αναφέρει τα εξής:

«Καρδαμύλη Μεσσηνίας

Τρίτη 14.12.1992

Αγαπητέ μου Μίκη

Ευχαριστώ πολύ δια το γράμμα σου. Μου φαίνεται πολύ σωστή και καλή η απόφαση της επιτροπής δια τα μνημεία και προπάντων αυτή δια την απαγωγή. Πού όμως ; Η πρώτη μου σκέψη είναι δια την διακλάδωση που έγινε.

Μια άλλη είναι η ψηλότερη θέση στη διαδρομή μας πάνω απ’την Νίδα, που περάσαμε με τον Στρατηγό.

Η επιγραφή θέλει πολύ σκέψη. Νομίζεις πως θα έχομε φασαρίες όπως με την άλλη; (Να) μας φυλάξει ο Θεός!

Φεύγομε Κυριακή δια την Ισπανία δια δύο εβδομάδες και μετά πάλι εδώ. Όλες τις ευχές μας δια Χριστούγεννα και το Νέον έτος και πολύ αγάπη από πάντα σε σένα και τη Ρένα Πάντυ

(Πάτρικ Λη Φέρμορ).

1 Tom Dunbabin, Αντ/χης Κρητικών Δυνάμεων, 5 Μαρτίου 1945, σημείωμα με τίτλο «Προς εκείνον που τον αφορά».

2 Πάτρικ Λη Φέρμορ, Η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε, μετάφραση Μυρσίνη Γκανά, Μεταίχμιο, Αθήνα 2016, σελ. 81-82.

3 Βαγγέλης Σκουλάς, διήγηση της μητέρας του, απομαγνητοφωνημένη συζήτηση, Ανώγεια, 10 Σεπτεμβρίου 2009.

* O Γεώργιος Α. Καλογεράκης είναι δρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Θραψανού Πεδιάδος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ”

«Αφιέρωμα δράσεων νεότητας 2018» στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου

May 1, 2018, 12:00 am

≫ Next: Ο εορτασμός της πρώτης εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε 2 Μαίου 1893

≪ Previous: Η Παπαγιάννενα και η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε ΚΡΗΤΗ 1940-45

$

0

0

Το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου σας προσκαλεί στο δωδεκαήμερο «Αφιέρωμα δράσεων νεότητας 2018» στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητροπόλεως επί της Αντωνίου Γιάνναρη 2.

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει μια σειρά από ομιλίες, έκθεση ζωγραφικής και φωτογραφίας, προβολή ταινιών από την κινηματογραφική ομάδα της Μητροπόλεως, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία για τους διαγωνιζόμενους μαθητές, ραδιοφωνικές εκπομπές, συνοδοιπορία με τα δωρεάν μαθήματα λύρας και χορού, δημιουργική απασχόληση για μικρά παιδιά και μουσική βραδιά στο κλείσιμο του αφιερώματος.

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα.

Η συμμετοχή είναι ελεύθερη για όλες τις δραστηριότητες.

Παρακάτω θα βρείτε το αναλυτικό πρόγραμμα του αφιερώματος και το αντίστοιχο φυλλάδιο σε μορφή εικόνας αλλά και αρχείου που μπορείτε να αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας:

Τρίτη 1η Μαΐου

Έναρξη αφιερώματος.

17.30. Εσπερινός στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Κορακιών.

18.30. Έναρξη συζήτησης – Ελεύθερος διάλογος – Συνάντηση γνωριμίας, στις Κατασκηνώσεις των Κορακιών του Ιδρύματος του Αγίου Νεκταρίου με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο.

Τετάρτη 2 Μαΐου

21.30. Ραδιοφωνική εκπομπή «Νεανικές Ανησυχίες» αφιερωμένη στην νεότητα στον Ράδιο Μαρτυρία ζωντανά στους 95.5 F.M. Τίτλος: «Εκκλησία και Νέοι». Καλεσμένοι: Υπεύθυνοι των Γραφείων Νεότητος:

1. Πανοσιολογιώτατος π. Συμεών Βενετσιάνος – Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

2. Πανοσιολογιώτατος π. Ειρηναίος Σωτηρόπουλος – Ι.Μ. Πατρών.

Παρασκευή 4 Μαΐου

20.00. Γνωριμία με τα βήματα της παράδοσης με την ομάδα χορού στο Πολιτιστικό μας Κέντρο.

Σάββατο 5 Μαΐου

19.00-20.00. Παραμύθι και χειροτεχνίες από την ομάδα «Δράσεις με αφορμή ένα παραμύθι» στο Πολιτιστικό Κέντρο.

Σάββατο 5 Μαΐου – Τετάρτη 9 Μαΐου

11.00-13.00 & 18.00-21.00. Έκθεση ζωγραφικής στο Πολιτιστικό Κέντρο με έργα του κ. Φώτη Λαγουδάκη «Ελευθέριος Βενιζέλος. Πρόσωπα και τοπία του χθες και του σήμερα». Συνδιοργανωτής Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Βενιζέλος» Χανιά.

Σάββατο 5 Μαΐου

18.00. Έναρξη – Αγιασμός. Ομιλία από τον κ. Παναγιώτη Παρτσινέβελο καθηγητή του Π.Κ. με θέμα «Επιστήμη και πολιτισμός», και ανάγνωση κειμένων από τον κ. Πολυχρόνη Κουτσάκη καθηγητή Π.Κ.

Δευτέρα 7 Μαΐου

19.00. Ομιλία από τον κύριο Γεώργιο Παυλίδη με θέμα «Bulling, Βιασμός της Αξιοπρέπειας» στο Πολιτιστικό Κέντρο. Ο κύριος Παυλίδης είναι Εφευρέτης και π. Καθηγητής Μαθησιακών δυσκολιών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Τετάρτη 9 Μαΐου

22.00-00.30. Αρχιερατική Θεία Λειτουργία για τους διαγωνιζομένους Μαθητές στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Χανίων. Θα αναγνωστεί ειδική ευχή μετά το Ευαγγελικό ανάγνωσμα και θα δοθεί μικρή ευλογία προς τους διαγωνιζομένους μαθητές. Ζωντανή αναμετάδοση από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό «Μαρτυρία» στους 95.5 FM.

Πέμπτη 10 Μαΐου

18.00-20.00. Προβολή ταινιών από την κινηματογραφική ομάδα της Μητροπόλεως μας.

Πέμπτη 10 Μαΐου – Κυριακή 13 Μαΐου

10.00-13.00 & 18.00-21.00. Έκθεση φωτογραφίας από του Μαθητές της Εκκλησιαστικής Πατριαρχικής Σχολής του Αγίου Ματθαίου στο Πολιτιστικό Κέντρο.

Σάββατο 12 Μαΐου

18.00-19.00. Παιδική ραδιοφωνική εκπομπή «Γύρω – Γύρω Όλοι» στο Ράδιο Μαρτυρία ζωντανά στους 95.5 F.M.

19.00-20.00. Γνωριμία με την «Λύρα» – συνοδοιπορία με την ομάδα εκμάθησης Λύρας.

20.00. Ομιλία από τον κ. Αθανάσιο Ρακοβαλή, Εκπαιδευτικό – Συγγραφέα, με κεντρικό θέμα «Ο Άγιος Παΐσιος φανέρωσε το πρόσωπο του Χριστού μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου» στο Πολιτιστικό Κέντρο.

Κυριακή 13 Μαΐου

19.00. Εορτή λήξης δράσεων νεότητας. Πολιτιστικού Κέντρου με μουσική και τραγούδια από τις χορωδίες της Μητροπόλεώς μας στο Πολιτιστικό Κέντρο.

«Αφιέρωμα δράσεων νεότητας 2018» στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου

---

Ο εορτασμός της πρώτης εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε 2 Μαίου 1893

May 1, 2018, 12:30 am

≫ Next: Ήταν όλοι εκεί... ήταν όλοι μαζί ( We dit it Sitia )

≪ Previous: «Αφιέρωμα δράσεων νεότητας 2018» στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου

$

0

0

Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε μόνο σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της: «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον».

Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:

«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:

Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ'όλην την ημέραν, και οι πολίται ν'αναπαύωνται.

Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.

Γ) Ν'απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.

Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»

Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου 1893 από τον Σταύρο Καλλέργη. Ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ανήλθε στη συνέχεια στο δημοσιογραφικό θεωρείο και περίμενε με ανυπομονησία από τον Πρόεδρο της Βουλής να το εκφωνήσει. Αυτός κωλυσιεργούσε και «ησχολείτο εις την ανάγνωσιν ετέρων αναφορών προερχομένων εκ διαφόρων προσώπων και πραγματευομένων κατά το μάλλον και ήττον περί ανέμων και υδάτων», όπως έγραψε στον «Σοσιαλιστή».

Ο Καλλέργης διαμαρτυρήθηκε μεγαλοφώνως και με εντολή του Προέδρου συνελήφθη για διατάραξη της συνεδρίασης. Οι στρατιώτες της φρουράς, αφού τον κτύπησαν με τα κοντάκια των όπλων τους, τον μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε επί διήμερο. Στις 9 Δεκεμβρίου 1983 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών, τις οποίες εξέτισε στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Με τον περιπετειώδη αυτό τρόπο έληξε και τυπικά ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.

Ήταν όλοι εκεί... ήταν όλοι μαζί ( We dit it Sitia )

May 1, 2018, 12:51 am

≫ Next: Το σαρανταβότανο και το στεφάνι του Μαγιού

≪ Previous: Ο εορτασμός της πρώτης εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε 2 Μαίου 1893

$

0

0

Tα κατάφερε και φέτος η Σητεία! Πλήθος ομάδων, συλλόγων και πολλών εθελοντών έδωσε το παρόν την Κυριακή 29 Απριλίου στην πόλη μας συμμετέχοντας ενεργά στις εθελοντικές δράσεις που έγιναν σε ΟΛΗ την πόλη.

Νωρίς την Κυριακή αψηφώντας την ζεστή καλοκαιρινή μέρα, μικροί και μεγάλοι πήραν τα εργαλεία τους, γάντια, σακούλες σκουπιδιών μα πάνω απ΄όλα το χαμόγελο και την καλύτερή τους διάθεση για προσφορά και ξεκίνησαν !

Ο Σύλλογος Φίλων Μουσικής Σητείας μαζί με την ομάδα διοργάνωσης του 1ου Παιδικού Φεστιβάλ Σητείας “Στου κύκλου τα γυρίσματα”, τους εθελοντές του Μεσογειακού Φεστιβάλ, τους ηθοποιούς του Ερωτόκριτου, τον Ορειβατικό Σύλλογο Σητείας, το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού, τους εργαζόμενους του Νοσοκομείου και του Νοσοκομείου Ημέρας “Ψυχαργώς” καθάρισαν, κλάδεψαν, φύτεψαν και έβαψαν τον χώρο του Μεσογειακού - Ραδιοφωνικού Φεστιβάλ Σητείας (πάπιες).

Η ομάδα του κρυμμένου θησαυρού “Κατσουλοχαέρολα” μαζί με τους “Ποταγωνιστές”, τους “Ασυντόνιστους Γαϊδουροστοχαστές” και τους εργαζόμενους του Sitia Beach city resort & spa καθάρισαν και έκαναν εργασίες καλλωπισμού στο Άλσος Χλουβεράκη

Μια άλλη ομάδα κρυμμένου θησαυρού οι “Ανεκτίμητοι Στιμαδόροι” καθάρισαν και έβαψαν τις οδούς Ιωνίας, Ξανθουδίδου, τα σκαλοπάτια και τα μικρά δρομάκια που οδηγούν στην Καζάρμα.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Παρασπορίου έκανε εργασίες καθαρισμού - καλλωπισμού σε ένα πολύ όμορφο σημείο του χωριού, στην Βρύση Παρασπορίου που φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι πλήθος επισκεπτών.

Οι εθελοντές της Μορφωτικής Στέγης Χαμεζίου καθάρισαν και ομόρφυναν όλο το χωριό τους.

Εθελοντές των 3ων Εργατικών Κατοικιών Σητείας έβαψαν και καθάρισαν γύρω από την περιοχή τους και έδωσαν μια πολύ όμορφη όψη στον χώρο τους !

Την εικόνα που συναντά πρώτη ο επισκέπτης μας, το παραλιακό μέτωπο με τους φοίνικες και τα καταστήματα εστίασης καθάρισαν, καλλώπισαν και φύτεψαν λουλούδια οι εθελοντές της σχολής παραδοσιακών χορών της Λίτσας Βεζυράκη μαζί με το πολιτιστικό αργαστήρι Σητείας “Δίκτυννα” και την ομάδα του κρυμμένου θησαυρού “Φευγάτοι”

Το Θέατρο της Σητείας μαζί με τα μέλη του καθάρισαν το χώρο του θεάτρου και γύρω από αυτό, τις οδούς Κονδυλάκη και Ν. Καζαντζάκη. Με πολύ καλή διάθεση και πολλά πολλά χαμόγελα μας περνούν μηνύματα εθελοντισμού και αγάπης και τους ευχαριστούμε πολύ!

Ο πολιτιστικός σύλλογος Αρμένων συνέβαλλε πολύ σημαντικά στην δράση καθαρίζοντας την επαρχιακή οδό Αρμένων - Ετιάς.

Στις δράσεις συμμετείχαν και οι εκπαιδευτές με τους εκπαιδευόμενους του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας!

Το νηπιαγωγείο Πισκοκεφάλου από σήμερα δείχνει πολύ πιο όμορφο, χάρη στους εθελοντές που ζωγράφισαν και καλλώπισαν τους εξωτερικούς τοίχους.

Στις δράσεις και τα παιδιά μαζί με τον Συλλόγο Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Δημοτικού Σχολείου Σητείας. Έβαψαν και καθάρισαν τους χώρους του σχολείου τους !

Αλλά και το 1ο Δημοτικό συμμετείχε στην Πανελλήνια Εθελοντική Δράση με τα παιδιά να καθαρίζουν την παραλία μας από τα σκουπίδια.

Ίσως υπάρχουν κι άλλοι σύλλογοι ή ομάδες που πιθανόν να παραλείψαμε να αναφέρουμε. Αν κάποιοι από σας δεν είδατε την δράση σας εδώ θα μας ευχαριστούσε πολύ να μας την αναφέρετε στέλνοντάς μας ένα μήνυμα στην σελίδα των Εθελοντικών Δράσεων.

Το βραβευμένο Σητειακό Νερό και τα αναψυκτικά Ζαργιανάκη ήταν χορηγός μας σε όλες τις δράσεις της πόλης προσφέροντάς μας την δροσιά που τόσο χρειαζόμασταν αυτήν την ζεστή μέρα !!!

Επίσης ευχαριστούμε πολύ τον Εμπορικό Σύλλογο Σητείας, Αφοι Δρετάκη ΟΕ

και κατάστημα Χατζάκη Ιωάννη, γιατί #lets_do_it_sitiaχωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους σε εργαλεία και υλικά δεν γίνεται !!!!

Ο Derek Boyd ήταν δίπλα μας σε όλη την διάρκεια των δράσεων και κράτησε στην μνήμη μας μέσα από τις υπέροχες φωτογραφίες του, την σημαντική αυτή μέρα στην πόλη μας! Σε ευχαριστούμε πολύ !

Ευχαριστούμε την Δημοτική Κοινότητα Σητείας που μας πρόσφερε ασβέστη και εργαλεία για όλες τις Εθελοντικές Δράσεις που έγιναν.

Και όπως λέει μια φίλη “από μια χούφτα άνθρωποι, γίναμε μια μεγάλη παρέα με κοινό στόχο την αγάπη και την προσφορά στον τόπο μας !”

Σας ευχαριστούμε και πάλι όλους ! Ραντεβού στο #Lets_do_it_Sitia 2019 και μέχρι τότε αγαπάμε και προστατεύουμε το περιβάλλον που ζούμε και αυτό θα μας το ανταποδώσει πολλαπλάσια !

Εθελοντικές Δράσεις Σητείας.

Το σαρανταβότανο και το στεφάνι του Μαγιού

May 1, 2018, 1:00 am

≫ Next: Ο Μήνας Μάιος στην ιστορία

≪ Previous: Ήταν όλοι εκεί... ήταν όλοι μαζί ( We dit it Sitia )

$

0

0

Το σαρανταβότανο ήταν και είναι ένα μείγμα σαράντα βοτάνων,τα οποία φύονται στην κρητική γη.

"Σαν την υγειά σου έχασες και θες να την κερδίσεις 

μόνο με βότανα της γης θα την ξαναποχτήσεις. 

Φύλλα κιτροπορτοκαλιάς και άρωμα από λεμόνι 

ανεραντζά,μανταρινιά,ξαρρωστικό κυδώνι. 

Μάζωξε απτσι ποταμούς τσ'ακονιζάς τ'αχνάρια 

βάτο και τσάι του βουνού και τσ'αμπιστιάς κλωνάρια 

Μάζωξε έρωντα πολύ απ'τα βουνά της Κρήτης 

και σφάκα την πικραδερή,δάφνες μυρτιές να βρίσκεις 

θύμο,κισσό κι αγκαραθιά και αγκαθοστοιβίδα 

την μυρουδιά βασιλικού φασκομηλιά και θρίμπα 

μέντα και δεντρολίβανο όπου μοσκομυρίζει 

το λένε και αρισμαρί,που την υγειά χαρίζει. 

Πάρε τα γιασεμόφυλλα τη ροδαρά με τ'άνθη 

γαρεφαλόβιολες πολλές και γαρυφάλου άνθη 

απήγανο και βάρσαμο της γης το χαμομήλι 

τη μυριστή αμπερόριζα που δένουν στο μαντήλι. 

Πάρε το κοκκινόχορτο,βάλε και κουτσουνάδα 

που φτιάχνουν κοκκινόλαδο,στου ήλιου την πυράδα. 

Φύλλα συκιάς κι αμυγδαλιάς και φύλλα μαντζουράνας 

φλισκούνι που μοσκοβολά σαν κόρφος κάθε μάνας 

Το μαϊντανό,το σέλινο και την αντωναΐδα 

τ'αγούδουρα τ'αγλακιτού τον κλάδο και τα φύλλα 

Όλα ετούτα βράσε τα γέμισε μία σκάφη 

και διώξε απ'το κορμάκι σου τσι πόνους και τα πάθη"

Τα σαράντα αυτά βότανα τα έβραζαν μέσα σε ένα πήλινο δοχείο - το τσουκάλι - 

το δοχείο αυτό ήταν αχρησιμοποίητο - εξού και "αφόριο"

αφού έβραζαν λοιπόν τα σαράντα βότανα στο αφόριο,έριχναν το ζουμί σε μία μεγάλη σκάφη...... στη σκάφη αυτή με το ζουμί των βοτάνων έμπαινε το άτομο που χρειαζόταν θεραπεία.... έμενε μέσα σχεδόν μισή ώρα..... η διαδικασία αυτή επαναλαμβανόταν εννέα φορές....... και η συνταγή αυτή λεγόταν: 

η συνταγή της λουτροθεραπείας........

Αυτό το σαρανταβότανο(40)είναι ανεκτίμητο και προφανώς αυτός που το συνέταξε θαταν σίγουρα θεραπευτής-σαμάνος-πρακτικός ιατρός(που είναι μεγάλο χαρισμα και το ξέρω γιατί ήταν ο παπούς μου)απορώ πως δεν το πηρανε είδηση οι φαρμακευτικές εταιρείες διότι είναι βέβαιον ότι θαχει και ευρύτερες χρησεις εκτός απο την λουτρο-βοτανοθεραπεία. λοιπόν-κατα τον προσφιλή μου τρόπο όταν λαμβάνω-προσπαθώ να βάζω-ανταποδίδω και το δώρο για δες: 

Η ΚΡΗΤΗ=8+20+100+8+300+8=444(400-40-4)(40βότανα) 

και Κ-ρητή=φανερή-σαφής-φωτεινή δηλαδή η κρήτη είναι αυτή η οποία με σαφή-φανερό-ρητό τρόπο φανέρωσε(φανερώθηκε ως Κ)τον Κρόνο-κούρητα 

(κρητογενή)Δία(πατέρα θεών-ανθρώπων)!τι σημαίνει αυτό;ότι όλη η σοφία-αλήθεια αυτού του όντος(ο ων)είναι αποτυπωμένη-ρητή στο ιδιαίτερο νησί της "γενέτειρας"του(μεσα στον χωροχρόνο(=κρόνος-ρέα=χρόνος+ροή του χρόνου-κρόνου).λοιπόν (μόνο)για 40 βότανα θα μιλάμε τώρα; ή για...σιωπώ την δήλωση!(κύνες γαρ καραδοκούν) θα σου συνιστούσα-ότι προέρχεται απο την κρήτη ως παράδοση(βότανα-θεραπείες κλπ)να το αναζητήσης και είμαι βέβαιος θα βρης θησαυρό άξιο των κόπων σου.

http://manoliassa.forumup.gr/

Ο Μήνας Μάιος στην ιστορία

May 1, 2018, 1:30 am

≫ Next: Η Πρωτομαγιά των Αφρικανών που έζησαν στην Κρήτη

≪ Previous: Το σαρανταβότανο και το στεφάνι του Μαγιού

$

0

0

Κατά τον Πλούταρχο (Βίος Νουμά 19) η ονομασία του Μήνα (Maja) προήλθε από το όνομα της νύμφης Μαίας που ήταν η ομορφότερη από τις Πλειάδες τις επτά κόρες του Άτλαντα(Ατλαντίδες) και της Πλειόνης και μητέρα του θεού Ερμή στον οποίο ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος. 

  

  

Από άλλους υποστηρίζεται ότι αυτό το όνομα είναι προσδιοριστικό πρεσβύτερης ηλικίας εκ του major (μεγαλύτερος): «Μαϊώρεις γαρ οι πρεσβύτεροι» (Πλούταρχος), ο δε Οβίδιος παράγει το όνομα του μήνα από το Majestas (Μεγαλειότης) που έχει αποδεχθεί και ο τεκτονισμός.

Στην αρχαία Ρώμη κατά τον μήνα Μάιο τελούνταν γιορτές προς τιμή της πηγαίας Νύμφης Ηγερίας, στο άλσος της, προς ανάμνηση των συμβουλών της, που παρέσχε στον Νουμά για τις θρησκευτικές αρχές που εισήγαγε στη Ρώμη. 

Κατά δε την 1η (Μπόνα Ντέα) και 2η Μαΐου συνεχιζόντουσαν τα από 28 Απριλίου αρχόμενα Φλοράλια, εορτές προς τιμή της θεάς της βλάστησης της Χλωρίδας (Flora). 

Επίσης κατά τον ίδιο μήνα οι Ρωμαίοι τελούσαν τα "Lemuria" Μειλίχια που ήταν εορτές προς ιλασμό των ψυχών των νεκρών. Στη τέχνη τον μήνα Μάιο οι Ρωμαίοι τον παρίσταναν με μορφή μεσήλικου άνδρα που έφερε πλατύ χιτώνα με μεγάλες περιχειρίδες (σαν το σημερινό ράσο) και έχοντας στη κεφαλή το κάνιστρο γεμάτο άνθη ενώ στα πόδια του υπήρχε ένα παγώνι (ταώς) με ανοιγμένα τα φτερά.

Ο Μάιος συνδέεται επίσης και με την όλη πορεία της Βασιλεύουσας πόλης του Μεγάλου Κωνσταντίνου του οποίου τη μνήμη γιορτάζουμε στις 21 του μήνα. Δέκα ημέρες νωρίτερα γιορτάζονται τα γενέθλια ή εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης κατά το έτος 330 μ.Χ., ενώ στις 29 η μνήμη μας γυρνάει πίσω στην Άλωσή της (1453). 

Η απόφαση του Κωνσταντίνου να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου πάρθηκε το έτος 324. Σύμφωνα με την παράδοση ο ίδιος ο Κωνσταντίνος , κρατώντας ένα ακόντιο, χάραξε τα σύνορα της πόλης που φάνηκαν πολύ μεγάλα στους συμβούλους του. 

Έτσι τον ρώτησαν πόσο θα προχωρήσει ακόμη, κι εκείνος τους απάντησε: «Θα προχωρήσω μέχρις ότου σταματήσει αυτός που προχωρεί εμπρός μου».

FOTO: JORGO STAY

ΠΗΓΗ: http://el.wikipedia.org

Η Πρωτομαγιά των Αφρικανών που έζησαν στην Κρήτη

May 1, 2018, 2:00 am

≫ Next: Στην Κρήτη το ταξί των 160.000 ευρώ που μεταφέρει ζάμπλουτους τουρίστες

≪ Previous: Ο Μήνας Μάιος στην ιστορία

$

0

0

Ο χορός των Αφρικανών (σκίτσο Κώστα Δασκαλάκη)

Η Πρωτομαγιά έχει καθιερωθεί ως η ημέρα που γιορτάζεται η αναγέννηση της φύσης και οι αγώνες των εργατών για καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Οι περισσότεροι όμως αγνοούμε ότι στα παλιά χρόνια οι Αφρικανοί, που ζούσαν στην Κρήτη, γιόρταζαν την ετήσια ημέρα της ελευθερίας των σκλάβων, και την ονόμαζαν Μάη Κιου Κιουρή ή Μαγιοσουρού.

Η γιορτή αυτή γιορταζόταν το πρώτο Σάββατο του Μαίου σε όλα τα μέρη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με το όνομα «Ντανά Μπαϊράμ» ή «Αράπ – Ντιγιουνού». Σήμερα γιορτάζεται ακόμα στην Αίγυπτο και στην Κένυα.

Στην Οθωμανική αυτοκρατορία στο θεσμό της δουλείας ίσχυε το εξής: Κατά την πώληση ενός σκλάβου μέσα στην συμφωνία της τιμής, μεταξύ αγοραστή και πωλητή, υπήρχε και η συμφωνία του χαϊρ = χάρις. Που σήμαινε ο, τι ο σκλάβος ή η σκλάβα, που πουλιόταν, μία ημέρα του χρόνου θα είναι ελεύθερος.

Η ημέρα της γιορτής, χρονολογικά, συνέπιπτε με την πρώτη νεομηνία της Σελήνης και συνήθως εορταζόταν το πρώτο Σάββατο του μήνα Μαίου. Παρέμεινε όμως στην Κρήτη να λέγετε ως η Πρωτομαγιά των αραπάδων, εξ αιτίας του άρθρου, που έγραψε ο Χανιώτης Γεώργιος Ι. Καλαϊσάκης τον Αύγουστο του 1883 και το δημοσίευσε στο φιλολογικό περιοδικό των Αθηνών Ποικίλη Στοά το έτος 1884.

Την ημέρα εκείνη, όλοι οι μαύροι σκλάβοι κάθε ευρύτερης περιοχής μαζευόταν σε μια τοποθεσία και γιόρταζαν την μοναδική ημέρα του έτους, που ήταν ελεύθεροι. Ένας πλούσιος Μπέης της ευρύτερης περιοχής τους προσέφερε ως δώρο ένα μοσχάρι – ντανά, για να το φάνε οι μαύροι σκλάβοι και να γλεντήσουν. Από τον ντανά αυτόν, η εορτή πήρε το όνομα Ντανά Μπαϊράμ = το Μπαϊράμι του Μοσχαριού και από το φαγοπότι και τον χορό, Αράπ Ντιγιουνού = Αράπικο γλέντι.

Αρχηγός της γιορτής ήταν η Γκόντια, η πιο σεβάσμια και αποδεκτή μαύρη σκλάβα ανάμεσα σε όλους τους μαύρους σκλάβους της περιοχής. Ήξερε από γιατροσόφια και αυτή φρόντιζε και απευθυνόταν στους πλούσιους μπέηδες για την προμήθεια του μοσχαριού- ντανά. Εκτός όμως από αυτά τα καθήκοντα, η Γκόντια έκανε τις γνωριμίες μεταξύ των μαύρων σκλάβων, που ερχόταν από τα διάφορα χωριά της περιοχής και προσπαθούσε να δημιουργήσει και να τελειώσει και διάφορα προξενιά μεταξύ μαύρων ανδρών και γυναικών, που συναντιόταν εκείνη την ημέρα, παρεμβαίνοντας στους μπεήδες της περιοχής και στους αφέντες των σκλάβων. Η Γκόντια πρωτοστατούσε στη γιορτή και όταν οι μαύροι σκλάβοι χόρευαν σε κύκλο, βρισκόταν στο κέντρο του κύκλου μπροστά σε μια φωτιά, όπου έπαιζε το ταμπούρλο της και κρατούσε τον ρυθμό.

Οι πρώτοι που κάνουν αναφορά για την γιορτή των Αφρικανών της Κρήτης είναι ο Γάλλος Περιηγητής Βίκτωρ Ρολάν το 1846 και Ρεθεμνιώτης λαογράφος Παύλος Βλαστός το 1850.

Αφρικανή με εορταστική ενδυμασία και παιδιά Αφρικανών, πιθανόν στη τελετή για τον Εβλιγιά της καμάρας του Χατζηδονικόλα στα Χανιά.

Η Πρωτομαγιά στα Χανιά

Η Πρωτομαγιά ήταν η μεγαλύτερη γιορτή των μαύρων Αφρικανών της Κρήτης και γιορταζόταν στα Χανιά , στην περιοχή δυτικά έξω από τα τείχη, στην εκβολή του ποταμού Κλαδισού, στην αμμουδιά της Νέας Χώρας. Γινόταν ένα μεγάλο πανηγύρι και το παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον όλοι οι Χανιώτες χριστιανοί και μουσουλμάνοι εκτός από τις γυναίκες μουσουλμάνες.

Την ημέρα εκείνη οι μαύροι ντυμένοι συνήθως στα λευκά ή στολισμένοι με τα ιδιόρρυθμα γιορτινά τούς φορέματα, από χτυπητά χρώματα, και κρατώντας παπαρούνες και έχοντας γαρύφαλλα στα αυτιά τους και φορώντας όλοι τους κόκκινες πετσέτες στα κεφάλια, κρατώντας πολύχρωμες πετσέτες στο χέρι πήγαιναν να γιορτάσουν την πρωτομαγιά. Οι άνδρες κρατούσαν επί πλέον απαραίτητα ένα ραβδί που το χρησιμοποιούσαν όταν χόρευαν. Οι νεαρές αραπίνες προσπαθούσαν με τα ρούχα τους και τα στολίδια τους να επιδείξουν την ομορφιά τους και να κινήσουν το ενδιαφέρον των νεαρών αράπηδων.

Στην περιοχή του Κλαδισού τελούσαν διάφορες θρησκευτικές τελετουργίες. Έριχναν στην θάλασσα μικρά κλεισμένα αγγεία, γεμάτα λάδι με σκοπό να πλεύσουν στην Μέκκα .Έσφαζαν δυο ή και περισσότερους κριούς, που πάντα τους δώριζαν μπέηδες και αγάδες. Έβραζαν το κρέας σε μεγάλα καζανιά και παρασκεύαζαν πιλάφι. Αφού έτρωγαν πίνοντας ένα γλυκόξινό ποτό την μπουζά άρχιζαν να χορεύουν. Ο χορός των μαύρων ονομαζόταν Σαμπανί και από τους χριστιανούς Αράπικος. Στην πορεία τους από και προς την πόλη των Χανίων τραγουδούσαν ρυθμικά δίστιχα, που κατέληγαν στην επαναλαμβανόμενη λέξη Αρεχά! Αρεχά!

Η κρήνη Μπέμπο με το άγαλμα βαμμένο μαύρο (φωτογραφία G. Geroloa)

Η Πρωτομαγιά στο Ηράκλειο

Οι Αφρικανοί που ζούσαν στο Ηράκλειο γιόρταζαν την Πρωτομαγιά στην αμμουδιά της Τρυπητής, και την ονόμαζαν Μάι Κιου – Κιουρή.

Ξεκινούσαν τις πρωϊνές ώρες από τις τάφρους της Χανιώπορτας με επικεφαλής ένα ψηλόσωμο αράπη σημαιοφόρο με την πράσινη θρησκευτική τους σημαία. Χτυπούσαν ρυθμικά τις παλάμες των χεριών φωνάζοντας κάθε τόσο ρυθμικά Γιαραγκό – Γιαραγκό – Γιαραγκό!…

Καθ’ ένας από τούτους στην θρησκευτική πορεία απαραίτητα κρατούσε και ένα πήλινο γαστρί σε σχήμα στρογγυλής μικρής φρατζόλας γεμάτο από λάδι και καλά σφραγισμένο. Φτάνοντας στην ακροθαλασσιά της Τρυτητής έκαναν, προσευχή και όλοι πετούσαν στην θάλασσα τα γαστριά που κρατούσαν.

Στην ίδια παραλία της Τρυπητής την ημέρα της Αναλήψεως γινόταν λαϊκές τελετουργίες τόσο από τις μουσουλμάνες στις οποίες συμμετείχαν και αραπίνες, όσο και από τις χριστιανές.

Στην σημερινή πλατεία Κορνάρου του Ηρακλείου υπάρχει ακόμα η Κρήνη Μπέμπο ή Κρήνη του Γίγαντος με το ακέφαλο Ρωμαϊκό άγαλμα. Οι Αφρικανοί του Ηρακλείου το λάτρευαν και το έβαφαν μαύρο. Mαζευόταν γύρω από αυτό τραγουδώντας και χορεύοντας και τελούσαν διάφορες τελετουργίες. Ο περιηγητής και φωτογράφος Γκερόλα φωτογραφίζει το άγαλμα βαμμένο μαύρο, μεταξύ 1900-1902.

Σημείωση: Βιβλιογραφία και περισσότερα στο βιβλίο μου Οι Αφρικανοί στην Κρήτη – Χαλικούτες. Ρέθυμνο 2008

https://agonigrammi.wordpress.com

Στην Κρήτη το ταξί των 160.000 ευρώ που μεταφέρει ζάμπλουτους τουρίστες

May 1, 2018, 2:08 am

≫ Next: Ο Σταύρος Καλλέργης με καταγωγή απο το Χουμέρι Μυλοποτάμου που οργάνωσε την πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

≪ Previous: Η Πρωτομαγιά των Αφρικανών που έζησαν στην Κρήτη

$

0

0

«Είστε βρεγμένος;» με ρώτησε ένας οδηγός ταξί όταν κάλεσα στο σταθερό τηλέφωνο της πιάτσας του Αγίου Νικολάου στην Κρήτη για μια κούρσα των 10 ευρώ, από την παραλία Αμμούδι έως το λιμάνι. 

Ασυναίσθητα λοιπόν, έχοντας αιφνιδιαστεί από την ερώτησή του, έπιασα το μαγιό μου για να διαπιστώσω αν όντως είχε στεγνώσει. Αρχικά σκέφτηκα πως μάλλον έπεσα πάνω σε κάποιον περίεργο, απ’ αυτούς που λατρεύουν το Ι.Χ τους όπως οι Ινδοί την θεά Κάλι.

Δεν είχαν περάσει ούτε δέκα λεπτά και ο λόγος για τον οποίο ρωτήθηκα αν το μαγιό μου ήταν στεγνό, εμφανίστηκε μπροστά μου.

Ένας κουστουμαρισμένος κύριος βγήκε από τη θέση του οδηγού και άνοιξε με ευλαβικό σχεδόν τρόπο την πίσω πόρτα μιας «Mercedes S Class 350».

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΑΞΙΑΣ 160.000 ΕΥΡΩ

Πριν προλάβω να σκεφτώ ότι μπορεί να έγινε λάθος και να παραλαμβάνει τον λάθος άνθρωπο, εκείνος συνέχισε τη σύντομη κουβέντα που είχαμε από την πρώτη μας επικοινωνία.

– «Καταλάβατε τώρα γιατί σας ρώτησα, αν είστε βρεγμένος;»

Χαμογέλασα συγκαταβατικά γιατί δεν ήθελα να τον κακοκαρδίσω. Σκέφτηκα ότι σε περίπτωση που ήμουν μούσκεμα δεν θα με άφηνε να πλησιάσω ούτε στο ένα μέτρο τα δερμάτινα καθίσματα της μαύρης λιμουζίνας.

Η επιφυλακτικότητα του Στάθη Λιουδάκη, ιδιοκτήτη του μεγάλου πολυτελούς οχήματος έγκειται στο ότι εκεί που παίρνει μια απ’ τις συνηθισμένες καθημερινές του κούρσες, στο «καπάκι» μπορεί να του τηλεφωνήσουν από τα πεντάστερα της Ελούντα για να παραλάβει στενό συγγενή του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως άλλωστε έχει συμβεί αρκετές φορές την τελευταία τετραετία, από τη μέρα δηλαδή που αγόρασε αυτό το πανάκριβο αυτοκίνητο.

Οι μάνατζερ των μεγάλων πολυτελών ξενοδοχείων της περιοχής τον προτιμούν κάθε φορά που οι πελάτες τους χρειάζονται ταξί για τις μετακινήσεις τους. Οι τουρίστες εντυπωσιάζονται αφού δεν περιμένουν ότι θα κάνουν τη βόλτα τους με ένα αυτοκίνητο των 160.000 ευρώ. Εκείνος αγχώνεται διότι θέλει τα πάντα να είναι στην εντέλεια.

«Δεν έχει υπάρξει ούτε ένας πελάτης που να μην έχει κάνει έστω ένα σχόλιο για το αυτοκίνητό μου»λέει ο αυτοκινητιστής, θυμούμενος κι ένα περιστατικό με έναν άλλον Ρώσο τουρίστα, ο οποίος όταν έφτασε στον προορισμό του άρχισε να «παλεύει» με τα κουμπιά προκειμένου να ανοίξει την πόρτα, λέγοντας του χαρακτηριστικά, «Μη με κοιτάς έτσι, δεν έχω ξαναμπεί σε τέτοιο αυτοκίνητο!» 

Όταν στην υπόλοιπη Ελλάδα οι περισσότεροι ταξιτζήδες δουλεύουν 12 με 15 ώρες τη μέρα για ένα πενιχρό μεροκάματο, στον Άγιο Νικόλαο εντοπίσαμε κι άλλους αυτοκινητιστές με αυτοκίνητα εφοπλιστών. Χωρίς να το επιδιώξουν, διεκδικούν τον άτυπο τίτλο για τον πιο πολυτελή στόλο ταξί σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Αξίζει να αναφερθεί ότι πέντε ακόμη οδηγοί έχουν αγοράσει το ίδιο μοντέλο αυτοκινήτου, ενώ αν κάνεις μια βόλτα στην πόλη θα παρατηρήσεις ότι το φθηνότερο ταξί ξεπερνά σε αξία τις 40.000 ευρώ. Και είναι όλα καινούρια, αφού ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Όμως οι δουλειές πάνε καλά και απόδειξη γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι φέτος ο κ. Λιουδάκης θα αποπληρώσει όπως όλα δείχνουν και την τελευταία δόση του δανείου που είχε λάβει για να αγοράσει το υπερπολυτελές όχημά του.

Πηγή: protothema.gr

Φροίξος Δρακοντίδης

Φωτογραφίες: Στάθης Λιουδάκης

Ο Σταύρος Καλλέργης με καταγωγή απο το Χουμέρι Μυλοποτάμου που οργάνωσε την πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

May 1, 2018, 2:30 am

≫ Next: Η «παγανιστική» Πρωτομαγιά, η αναγέννηση της γης και ο εορτασμός του κύκλου της

≪ Previous: Στην Κρήτη το ταξί των 160.000 ευρώ που μεταφέρει ζάμπλουτους τουρίστες

$

0

0

Γεννήθηκε στο Χουμέρι Μυλοποτάμου Κρήτης και καταγόταν από παλιά αρχοντική οικογένεια. Σε μικρή ηλικία κατέφυγε με την οικογένεια του στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας του,ο Γ.Καλλέργης, είχε πολεμήσει στο Αρκάδι και για αυτό επικηρύχθηκε από τις Οθωμανικές αρχές. Παρόλο ότι στην ελληνική πρωτεύουσα μεγάλωσε στο ανακτορικό περιβάλλον και ανατράφηκε με συντηρητικές αρχές, ενώ ήταν ακόμα μαθητής στο γυμνάσιο μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες από έναν καθηγητή του. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Αθήνα (σπούδασε αρχιτεκτονική) γνωρίστηκε με το Ρόκκο Χοϊδά και τον Πλάτωνα Δρακούλη και είχε έντονη ανάμιξη στο φοιτητικό κίνημα.

Τον Μάιο του 1890 ίδρυσε στην Αθήνα τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο, που αποτέλεσε τον πρώτο σοσιαλιστικό πυρήνα στην Ελλάδα, ο οποίος το επόμενο διάστημα απέκτησε παραρτήματα και σε άλλες πόλεις. Τον επόμενο μήνα ξεκίνησε να εκδίδει την, αρχικά δίμηνη εφημερίδα Σοσιαλιστής στην οποία ανέπτυξε ένα επαναστατικό για την εποχή του σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό μεταξύ άλλων περιελάμβανε: απόλυτη ελευθερία λόγου και συνείδησης, 8ωρη εργασία, κατώτατο μισθό, αργία την Κυριακή κ.ά.. Η πραγματοποίηση αυτών των στόχων κατά τον Καλλέργη μπορούσε να γίνει αν ένα σοσιαλιστικό κόμμα κατάφερνε να κατακτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία καθώς και με τους συνδικαλιστικούς αγώνες.

Το 1893 οργάνωσε την πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα και ύστερα από την ομιλία που εκφώνησε κατευθύνθηκε στη Βουλή όπου διάβασε ψήφισμα, το οποίο όμως ο Πρόεδρος της Βουλής αρνήθηκε να το δεχθεί. Αν και συνελήφθη για την πράξη του αυτή και καταδικάστηκε σε φυλάκιση, η εν λόγω ενέργειά του συνέβαλε ώστε την επόμενη χρονιά ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς να είναι ενωτικός. Όμως κατά την Πρωτομαγιά του 1894 έγιναν πολλές συλλήψεις (μεταξύ των συλληφθέντων ήταν και ο Καλλέργης) και ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς απαγορεύτηκε στο εξής. Στη συνέχεια ο Καλλέργης, αφού δικάστηκε και αθωώθηκε, κατέφυγε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με τον Ζαν Ζωρές, τον Εμίλ Ζολά, τον Πιοτρ Κροπότκιν κ.ά., και από όπου επέστρεψε στην Αθήνα το 1895. Απογοητευμένος από την έντονη πολεμική που δέχτηκε από πρώην συνεργάτες του, έφυγε και πήγε στην Κρήτη όπου εξελέγη πληρεξούσιος της Κρητικής Πολιτείας και έθεσε υποψηφιότητα για βουλευτής Ρεθύμνου. Στην Αθήνα ξαναγύρισε ύστερα από τρεις απόπειρες κατά της ζωής του και άρχισε να εκδίδει ξανά τον Σοσιαλιστή. Η νέα αυτή προσπάθειά του όμως απέτυχε όπως και μια εμπορική επιχείρησή του. Πέθανε το 1926 στην Κρήτη, όπου ζούσε από το 1905 και όπου είχε παντρευτεί και αποκτήσει οικογένεια, πάμπτωχος καθώς είχε ξοδέψει τη μεγάλη περιουσία που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του για τις ανάγκες του σοσιαλιστικού κινήματος. Γιος του ήταν ο γνωστός ηθοποιός Λυκούργος Καλλέργης.

Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Το 1893, 2000 διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1894, γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα που λήγει με 10 συλλήψεις και τον Αύγουστο ακολουθεί σύλληψη του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη. Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στο Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων των εργατών και συνεχίστηκε με συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές συγκεντρώσεις με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης. Σε μια συγκέντρωση στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 7-8 εργάτες. Σ'αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκεντρώσεις και συνολικά είχαμε τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες.

Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200 Έλληνες αγωνιστές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Το Μάη του 1963, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Δεν ήταν Πρωτομαγιά, αλλά 22 Μαΐου. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μιλούσε σε συγκέντρωση των «Φίλων της Ειρήνης» για την παγκόσμια ύφεση όταν δέχτηκε επίθεση από άγνωστους με ρόπαλα. Έξω απ'την αίθουσα ο Λαμπράκης χτυπήθηκε από τρίκυκλο και τελικά εξέπνευσε στις 27 Μαΐου.Το 1976, πάλι 1η Μαΐου, είχαμε το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη σε τροχαίο. Ο Αλέκος Παναγούλης έχει μείνει στην ιστορία σαν σύμβολο της αντίστασης κατά της χούντας για την απόπειρα δολοφονίας ενάντια στον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, με τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού , τον Αύγουστο του 1968. Είχε συλληφθεί άμεσα και είχε τελειώσει την απολογία του με την εξής ιστορική φράση:

«Δεν υπάρχει, κύριοι στρατοδίκαι, ωραιότερο κύκνειο άσμα για κάθε αγωνιστή, από τον επιθανάτιο ρόγχο μπροστά στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος της τυραννίας».

Η παγκόσμια κατακραυγή της δίκης απέτρεψε την εκτέλεση του Παναγούλη. Στη φυλακή βασανίστηκε μέχρι την απελευθέρωσή του. Η αμνηστία που έδωσε ο Παπαδόπουλος τον Αύγουστο του 1973 κάλυπτε και τον Αλέκο Παναγούλη. Η συγκυρία του θανάτου του Παναγούλη σε τροχαίο χαρακτηρίζεται από πολλούς ιδιαίτερα ύποπτη, επειδή μόλις λίγο καιρό πριν το θάνατό του, είχε φέρει στη δημοσιότητα στοιχεία από τα μυστικά αρχεία της ΕΣΑ.

(ΠΗΓΉ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

---

Η «παγανιστική» Πρωτομαγιά, η αναγέννηση της γης και ο εορτασμός του κύκλου της

May 1, 2018, 2:39 am

≫ Next: Ο Μάης κρύβει μυστικά - της Ελένης Μπετεινάκη

≪ Previous: Ο Σταύρος Καλλέργης με καταγωγή απο το Χουμέρι Μυλοποτάμου που οργάνωσε την πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

$

0

0

Στον πυρήνα του εορτασμού της Πρωτομαγιάς, σε όλους τους πολιτισμούς από κτίσεως κόσμου, βρίσκεται η αναγέννηση της γης και ο εορτασμός του κύκλου της φύσης που παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένη με τον κύκλο της ίδιας της ζωής.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έλκει την καταγωγή του από τις αρχαίες και παγανιστικές τελετές του μακρινού παρελθόντος.

Η σημασία της ημέρας για τους αρχαίους λαούς οφείλεται στο γεγονός πως ημερολογιακά (για το βόρειο ημισφαίριο) η πρώτη ημέρα του Μαΐου βρίσκεται ανάμεσα στην Εαρινή Ισημερία και το Θερινό Ηλιοστάσιο, τοποθετείται δηλαδή στην αρχή της άνοιξης.

Ο Μάιος πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια) το όνομα της οποίας προήλθε με τη σειρά του από την ελληνική λέξη Μαία, που σημαίνει τροφός και μητέρα.

Η Μάγια ταυτίστηκε επίσης, με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, μητέρα του Ερμή στον οποίον και αφιερώθηκε ο μήνας.

Στην Αρχαία Αθήνα γιόρταζαν τον ερχομό της άνοιξης με τριήμερη γιορτή, τα Ανθεστήρια.

Τα Ανθεστήρια τελούνταν την 11η ως και την 13η του μηνός Ανθεστηριώνος. Η πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομαζόταν «πιθοίγια», επειδή την ημέρα αυτή ανοίγονταν και δοκιμάζονταν για πρώτη φορά οι πίθοι με τον οίνο της χρονιάς. Η δεύτερη μέρα λεγόταν «Χόες», από το ομώνυμο οινοδοχείο και η τρίτη μέρα «Χύτροι», επειδή προσφέρονταν αγγεία με άνθη, μαγειρεμένα λαχανικά και πανσπερμία σιτηρών.

Επίσης, την τρίτη και τελευταία ημέρα εορτάζονταν τα Υδροφόρια προς τιμήν όσων χάθηκαν στον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

Οι Ρωμαίοι αφιέρωναν την Πρωτομαγιά  στον εορτασμό της Αγαθής Θεάς, ενώ σε όλη τη διάρκειά του μήνα τελούνταν γιορτές συνδεδεμένες με την ευφορία των αγρών.

Στην προ-χριστιανική βόρεια Ευρώπη γιόρταζαν την Πρωτομαγιά με μεγάλες γιορτές όπως το κέλτικο Μπελτέιν και η εωσφορική γιορτή της Νύχτας του Walpurgis στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη.

Το Μπελτέιν γιορταζόταν στην Ιρλανδία, τη Σκωτία και τη Νήσο Μαν, ενώ παρόμοιες γιορτές γίνονταν στην Ουαλία, τη Βρετάνη και την Κορνουάλη. Η λέξη «Μπελτέιν» προέρχεται από την ιρλανδική λέξη «Bealtaine» (ιρλ. Beltene, «ζωηρή φωτιά»). Πιθανότατα υπάρχει σχέση με τον γαλατικό θεό Belenos («λαμπερός»).

Πηγές του 10ου αιώνα αναφέρουν ότι οι δρυΐδες άναβαν μικρές φωτιές στις κορυφές των λόφων και οδηγούσαν τα κοπάδια του χωριού προς τα εκεί, προκειμένου να εξαγνιστούν από τη φωτιά, ενώ οι άνθρωποι πηδούσαν ενθουσιασμένοι πάνω από τις φωτιές. Η μέρα γιορτάζεται ακόμα σε μερικές περιοχές, όπως στο Εδιμβούργο της Σκωτίας, όπου διοργανώνεται το ομώνυμο φεστιβάλ.

Στην Ιρλανδία, το έθιμο αυτό επιζεί μόνο στην επαρχία Λίμερικ. Ένα άλλο έθιμο που επέζησε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα στην Ιρλανδία ήταν το κρέμασμα ενός κλαδιού στις πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών, το οποίο συνήθως ήταν κλαδί από φλαμουριά ή κράταιγο.

Με τον εκχριστιανισμό της Ευρώπης, οι περισσότερες από τις γιορτές αυτές είτε απαγορεύτηκαν είτε μεταμορφώθηκαν, απορροφήθηκαν και μετονομάστηκαν προκειμένου να αποκτήσουν χριστιανικό χαρακτήρα και να κερδίσουν οπαδούς (όσους είχαν απομείνει στην παλιά θρησκεία).

Μέχρι που σταδιακά, ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έχασε τον θρησκευτικό του νόημα.

Η Βαλπούργια Νύχτα ή Νύχτα των Μαγισσών

Πάντως, μέχρι τα τέλη του 1700, οι αγρότες συνέχιζαν τις παγανιστικές γιορτές της Πρωτομαγιάς παρά την απαγόρευση της Καθολικής Εκκλησίας. Μάλιστα, όσοι φοβούνταν λιγότερο το μένος της παπικής Εκκλησίας φορούσαν μάσκες και κοστούμια που παρέπεμπαν σε μορφές ζώων.

Στην κορυφή της πομπής ήταν οι οδηγοί της Θεάς του Κυνηγιού Ντιάνα (ρόλο που συνήθως αναλάμβανε παγανιστής ιερέας ντυμένος με γυναικεία ρούχα) και ο Κερασφόρος Θεός.

Η θορυβώδης πομπή ξεσήκωνε τους πάντες με φωνές, τραγούδιακαι τολμηρά πειράγματα. 

Οι χριστιανοί περιέγραφαν τη Νύχτα με τις Μάγισσες ως τελετές μαγισσών που μαζεύονταν σε βουνό μαζί με τους δαίμονες για να γιορτάσουν την άνοιξη.

Οι βαλπούργιες νύχτες έχουν παραμείνει στο συλλογικό ασυνείδητο ως οργιαστικές τελετές.

Η Βασίλισσα του Μαΐου και ο Αφέντης της Ανομίας 

Οι δύο πιο δημοφιλείς γιορτές στην Ευρώπη του Μεσαίωνα ήταν η γιορτή του Αγίου Ιωάννη (συνδεδεμένη με το θερινό ηλιοστάσιο) και η Πρωτομαγιά.

Πρωταγωνίστρια της Πρωτομαγιάς ήταν η Βασίλισσα του Μαΐου, που «διαφέντευε» τις καλλιέργειες μέχρι τη συγκομιδή και την οποία διάλεγαν από τα νεαρά κορίτσια του χωριού και ο Robin Goodfellow - ο Πράσινος άνθρωπος - ο οποίος ήταν ο Αφέντης της Ανομίας (ή, έστω) της Ανοησίας για μία και μόνη ημέρα.

Νεοπαγανιστές

Σήμερα, οι Νεοπαγανιστές χρησιμοποιούν την ονομασία Μπελτέιν για ένα από τα «Σάββατα», τις οκτώ ηλιακές γιορτές, στο Νεοπαγανιστικό τροχό του χρόνου.

Αν και δανείζεται στοιχεία από το παραδοσιακό Μπελτέιν, όπως οι φωτιές, όσον αφορά τη σημασία και τις τελετές της έχει περισσότερο σχέση με τη γερμανικής προέλευσης γιορτή της Πρωτομαγιάς, καθώς αποτελεί γιορτή γονιμότητας κι ένα από τα έθιμα είναι το πρωτομαγιάτικο γαϊτανάκι.

Οι Νεοπαγανιστές γιορτάζουν το Μπελτέιν την 1η Μαΐου στο Βόρειο Ημισφαίριο και την 1η Νοεμβρίου στο Νότιο.

Σημείωση: Η λέξη παγανισμός προέρχεται από το λατινικό paganus που σημαίνει άνθρωπος της υπαίθρου, αγρότης.

ΠΗΓΗ

Ο Μάης κρύβει μυστικά - της Ελένης Μπετεινάκη

May 1, 2018, 3:00 am

≫ Next: Σινεμά και Ψυχανάλυση την Τετάρτη 9 Μαΐου στις 19:30 το απόγευμα στον Κινηματοθέατρο «Αστόρια».

≪ Previous: Η «παγανιστική» Πρωτομαγιά, η αναγέννηση της γης και ο εορτασμός του κύκλου της

$

0

0

Τον αποκαλούν Λούλουδο, Καλομηνά , Τριανταφυλλά, Πράσινο και Κερασάρη…

Ο θρύλος θέλει τούτο το μήνα να ναι γεμάτος μάγια , έρωτα, πλάνη, μυστικά, αντιθέσεις και… χωρισμούς. Ο μήνας της μέθης και των αισθήσεων , ο καβαλάρης που κουβαλά το Μαγιοβότανο και το Μαγιόξυλο, που πλανά κι εγκαταλείπει, που ό,τι ανθεί και καρποφορεί η φύση, δεν πρέπει κανείς να το δοκιμάσει.

«…Από το πρωί της Πρωτομαγιάς εύθυμες συντροφιές από νέους, που ονομάζονταν Μαήδες, πήγαιναν στα δάση ,όπου έκοβαν ένα δέντρο ή ένα κλαδί που το ονόμαζαν Μαγιόξυλο. Έστηναν το σύμβολο αυτό σε ένα πλάτωμα και γύρω του χόρευαν και τραγουδούσαν τραγούδια με τολμηρό περιεχόμενο. Στη συνέχεια έστεφαν μια κοπέλα «βασίλισσα του Μάη » και την πάντρευαν με έναν νέο που μια άλλη συντροφιά τον είχε στέψει « βασιλιά». Γύρω από το ανθιοστεφανωμένο ζευγάρι παρασταίνονταν θεατρικά και τραγούδια με ερωτικά θέματα…» *

Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, ο τρίτος γιός της Άνοιξης που αντιστοιχεί με τον αρχαίο μήνα Θαργηλιώνα και τον γιόρταζαν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και στην κόρης της Περσεφόνη που σύμφωνα με τον μύθο ήταν ο μήνας που ανέβαινε στη γη από τον Άδη να δει τη μάννα της και να μείνει κοντά της μέχρι τον χειμώνα. Μα και στην αρχαία Ρώμη, γίνονταν γιορτές που τις έλεγαν "ροσύλλια". Οι ρωμαίοι στόλιζαν τους τάφους των προγόνων τους με τριαντάφυλλα. Την γιορτή αυτή την κράτησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες και την ονόμαζαν ροδισμό

Ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια).Το όνομα Μάγια προήλθε από την ελληνική λέξη Μαία (που σημαίνει τροφός και μητέρα) τη μητέρα του Ερμή, που ήταν προσωποποίηση της γόνιμης Μάνας-Γης.

Μάιος λοιπόν, το ξεκίνημα της νέας ζωής. Κι όμως δεν παντρεύεται κανείς αυτόν τον μήνα, εκτός από τους …γάιδαρους και τους βασιλιάδες. Όποιος ενωθεί με τα δεσμά του γάμου μπορεί να μην στεριώσει, γιατί ο μήνας αυτός είναι άρρηκτα δεμένος με ανεξέλεγκτες δράσεις βλαπτικών ενεργειών που σχετίζονται με τον θάνατο.

Παρατηρήματα, έθιμα και χίλιες δυο προλήψεις έχουν συνδεθεί με τον Μάη…

Πρώτα από όλα προσέχουν να μην φυτεύουν τίποτα. Ειδικά το φύτευμα ή μεταφύτευμα των βασιλικών που είναι βοτάνι μυριστικό και στολίζει αυλές και τάφους. Πίστευαν πως τα πνεύματα και οι ψυχές των ανθρώπων επιστρέφουν στη γη και ανοίγοντας λάκκους είναι σαν να τις ανασκαλεύουν. Δεν αγόραζαν ποτέ ζώα για την εργασία τους τον Μάιο.

Κόβουν και μαζεύουν μόνο βότανα, 40 στον αριθμό , που τους προστατεύουν από τα μάγια. Απήγανος, χαμομήλι, άνθη μολόχας, χόρτα , άνηθος, μαρούλι, γαλατσίδα, αρωματικά φυτά κι έτσι φτιάχνουν ή έφτιαχναν τον « Μαγιολύτη ή μαγιοδέντρι ή σαρανταβότανο» που ήταν εθιμικό παρασκεύασμα και προσφερόταν σε όλη την αγροτική οικογένεια μαζί με αμύγδαλα, μέλι και γάλα σε μικρές ποσότητες .Το έφτιαχναν από την προηγούμενη μέρα, το αστροφέγγιζαν και το έπιναν πρωί πρωί κι έτσι όλα τα κακά παραμερίζονταν .

Καμιά κοπέλα δεν αρχινούσε καινούργιο κέντημα , πλεκτό ή υφαντό γιατί δεν θα το χρησιμοποιούσε σε χαρές αλλά σε λύπες. Ούτε φορέματα ή καινούργια ρούχα δεν αρχινούσαν καθ όλη την διάρκεια του μήνα…

Πρωτομαγιά… μέρα γιορτής, της βλάστησης, των λουλουδιών, της φύσης. Μέρα που όλοι φτιάχνουν στεφάνια από λουλούδια του αγρού κι έτσι να μεταφερθεί στο σπίτι όλη η δροσιά και η δύναμη της γης.

Το στεφάνι με τούτα τα λουλούδια έχει και αυτό τους συμβολισμούς του. Στολίζουμε τις πόρτες των σπιτιών και το έθιμο έρχεται από τα πολύ παλιά χρόνια και συμβολίζει την υποδοχή της δύναμης της φύσης στο σπιτικό. Φτιάχνεται σε κύκλο που θεωρείται απόλυτο και τέλειο σχήμα που χωράει αυτό που θέλει να απομονώσει .Ο κύκλος προστατεύειι από κακόβουλες δυνάμεις. Το στεφάνι καλύπτει και προστατεύει το κεφάλι που είναι το πιο ευαίσθητο ανθρώπινο μέλος και κέντρο της νόησης. Κρεμιέται στην πόρτα του σπιτιού κι έτσι μέσα σ αυτό εισχωρούν μόνο τα καλά και καίγεται στις φωτιές του αϊ Γιαννιού στις 23 του Ιούνη.

Στα μέρη της Μικράς Ασίας σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά.

Ένα κλαδί ελιάς δηλώνει την αγάπη, συμβολίζει την οικογένεια και την φιλία. Ένα κλαδί με αγκάθια προστατεύει από το κακό κάθε σπίτι. Το σκόρδο , σύμβολο αποτροπής και προστασίας από το κακό μάτι είναι εκεί. Το καρπισμένο στάχυ συμβολίζει την καρποφορία της γης .Τα λουλούδια της εξοχής συμβολίζουν την αναγέννηση της φύσης και την απομάκρυνση των πνευμάτων.

Κάθε τόπος έχει και τα δικά του έθιμα για την κατασκευή του. Στα περισσότερα νησιά τα στεφάνια πλέκονται από λουλούδια και τσουκνίδες, σκόρδα και κορφές από κριθάρι. Αλλού βάζουν κλωνάρια μόνο της ελιάς ή φύλλα από μαύρη συκιά . Ή παπαρούνες , μαχαιρίδες κι ότι πρασινάδα βρουν στον αγρό για να’ χει ευφορία το σπίτι τους και τα χωράφια τους.

Το μαγιοστέφανο, φτιάχνεται από εφτά ειδών λουλούδια και έχει δύναμη μαγική και αποτροπιαστική.

Για να πιάσουν οι ευχές που έκαναν οι νοικοκυρές παλιότερα, το μαγιάτικο στεφάνι έπρεπε να γίνεται από συγκεκριμένα λουλούδια:

Ανθισμένο σπίτι: Tραντάφυλλα, γαρούφαλα, βιόλες, πασκαλιές και γεράνια.

Ευτυχία του σπιτιού: Kλωνάρια ανθισμένα από αγιόκλημα και από ελιά.

Γεμάτο σπίτι: Στάχια και λουλούδια του κάμπου, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες.

Για τη γλωσσοφαγιά: Μια κουκιά (φυτό) με τις ρίζες και τους καρπούς της.

Για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού: ‘Eνα κλωνάρι λυγαριά.

Για το μάτι: Eνα κεφάλι σκόρδο, κρεμασμένο στη μέση στο στεφάνι για να φαίνεται.

Στο καλαντάρι του μήνα συναντάμε στις 3 την γιορτή της Αγίας Μαύρας που θεωρείται αποφράδα μέρα και δεν κάνουν καμιά δουλειά για να μην γεμίσει το σπίτι «μαύρες» δηλαδή κατσαρίδες. Στη παλιά Αθήνα οι νοικοκυρές δεν τολμούσαν να πιάσουν βελόνα για να μην βγάλουν σπυριά που επίσης ονομάζουν μαύρες. Δεν κόβουν ρούχο, δεν λευκαίνουν πανιά, δεν πάνε στο χωράφι γιατί αυτό γεμίζει με μαύρα ζουζούνια και δεν καταπιάνονται με τις ελιές στο λιοτριβειό γιατί θα γίνει μαύρο το λάδι. 

Στις 8 του μήνα πάλι που είναι η γιορτή του Αϊ Γιάννη του Χαλαζιά που τον τιμούν γιατί φοβούνται μήπως ο άγιος θυμώσει και τους στείλει βροχή ή χαλάζι που θα καταστρέψει τα σπαρτά .Την άλλη μέρα του Αγίου Χριστόφορου πάλι κανείς δεν δουλεύει στον αγρό. Ο φόβος μιας ξαφνικής μπόρας ήταν τόσο μεγάλος που λένε πως τα παλιά τα χρόνια όταν ήταν στα μέρη μας οι Τούρκοι , ακόμα και αυτοί ρωτούσαν πότε γιόρταζε τούτος ο άγιος για να μην δουλέψουν την ημέρα του.

Και σαν βασική γιορτή του μήνα είναι αυτή των Κωνσταντίνου και Ελένης στις 21 του Μάη. Συμπίπτει ακριβώς με την μετάβαση από την άνοιξη στο καλοκαίρι και είναι μια μέρα που έκαναν προβλέψεις για τον καιρό. Αν έβρεχε και βροντούσε τότε τα περισσότερα από τα φρούτα που γίνονταν πάνω στα δέντρα θα σκουλήκιαζαν. Τα αχλάδια που στην Κρήτη τα ονομάζουν « μαγιάπιδα », είναι η μέρα που δοκιμάζονται να δουν αν είναι ώριμα. Το έθιμο θέλει η δοκιμή αυτή να γίνεται από γυναίκα και μάλιστα κυοφορούσα για να καρπίσει περισσότερο και το δέντρο. Η παράδοση θέλει την Αγία Ελένη να ανακαλύπτει τον Σταυρό του Χριστού οδηγούμενη από την μυρωδιά του βασιλικού , για τούτο, το φυτό έχει την τιμητική του και μ αυτό στολίζονται όλες οι εικόνες που φέρουν την μορφή των δύο ισαποστόλων. Σ όλη την Ελλάδα γίνονται πολλά πανηγύρια με έθιμο της ημέρας την τελετή των Αναστεναρίων.

«…Ίσα ίσα που ΄χε ανέβει ο ήλιος ένα καντάρι κι όλα τα είχαμε ετοιμάσει από βραδύς. 

Τα κλήματα είχαν πλεχτεί σε έναν πελώριο κύκλο τυλιγμένο με εφημερίδες και δεμένο με σπάγκο καλά, να μην ξεφεύγει τίποτα. Μας έδινε η μάνα δυο τρεις βελόνες σακοράφες να μην τσιμπιόμαστε, κλωστή χονδρή και μια λεπτή ζακέτα για την πρωινή δροσιά του κάμπου και η αναζήτηση ξεκινούσε. Κι όπως κατεβαίναμε, τρέχοντας, μύριζε όλος ο τόπος εκείνη την πικρή μυρωδιά της μαργαρίτας και ψάχναμε και μαζεύαμε μόνο αυτές που δεν τις είχανε τρυγήσει οι μέλισσες. Αυτές που η γύρη ήταν ακόμα εκεί και το χρώμα τους ήταν έντονο κίτρινο. Τις κόβαμε στην άκρη άκρη του κοτσανιού και τις περνάγαμε με την βελόνα μέσα στην κλωστή, φτιάχνοντας μακριές γιρλάντες – κολαϊνες – τις λέγαμε στο χωριό. Κι άρχιζαν οι αγώνες μεταξύ μας, ποιος θα μαζέψει τις πιο πολλές, τις πιο μεγάλες, ποιος θα φτιάξει πιο γρήγορα την γιρλάντα του και ποιο στεφάνι θα είναι το πιο όμορφο. Ο κάμπος είχε γεμίσει χρώμα. Μαργαρίτες, μαχαιρίδες και παπαρούνες παντού. Άραγε να έφταιγε ό ήλιος ή η δική μου μόνο φαντασία…Νόμιζα πως εκεί κάτω στην άκρη του κάμπου, ήταν μια γυναίκα με ξέπλεκα μακριά μαλλιά. Το φόρεμα της ολόλευκο κι ανέμιζε με το φύσημα του αέρα όπως και τα μαλλιά της. Κάθε φορά, κάθε χρόνο την συναντούσαμε εκεί, και την άλλη στιγμή χάνονταν κι έτρεχα με όση δύναμη είχαν τα μικρά , κοριτσίστικα πόδια μου να προλάβω, να δω από κοντά τούτη τη μορφή. Το μόνο που έβρισκα, σαν έφτανα ήταν, μικρές κατακόκκινες παπαρούνες και χόρτα παραμερισμένα που έδειχναν το πέρασμα άνθρωπου ή μήπως εκείνης, της νεραΐδας του κάμπου, που μέχρι και τα χρόνια της εφηβείας μου, νόμιζα πως υπήρχε στ΄ αλήθεια. Κι έμοιαζε με την ίδια την Άνοιξη που έρχονταν κάθε χρόνο, την πρώτη μέρα του Μαγιού, κι εξαφανιζόταν με το πρώτο φύσημα …όπως τα λόγια που μόλις ειπωθούν, φεύγουν και χάνονται, που δεν μπορείς να τα « γυρίσεις » πίσω, αλλά ο ήχος …η αύρα, η εικόνα μένουν για πάντα… !»*

Καλό μήνα…!

ΠΗΓΕΣ :

*Λόγια του αέρα, Συλ. Διηγημάτων, Ελένη Μπετεινάκη, 2013

Γ.Α. Μέγα « Ελληνικαί εορταί και έθιμα της λαϊκής λατρείας »,Αθήνα 1963

Οι 12 μήνες ,Τα λαογραφικά, Κυριακίδου – Νέστορος  Άλκη, εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία, Θεσσαλονίκη 1982

Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη, Νίκος Ψιλάκης, εκδ. Καρμάνωρ

« Πασχαλινά και της Άνοιξης»,Λουκάτος Δημήτρης, 1980

*Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

zhtunteanagnostes.blogspot.

http://www.cretalive.gr/opinions/view/o-mahs-krubei-mustika/161891

Σινεμά και Ψυχανάλυση την Τετάρτη 9 Μαΐου στις 19:30 το απόγευμα στον Κινηματοθέατρο «Αστόρια».

May 1, 2018, 3:27 am

≫ Next: Ημερίδα με θέμα: “Νέες Τεχνολογίες και Διαδίκτυο: Από την ασφαλή χρήση στην εξάρτηση. Στηρίζοντας και ενδυναμώνοντας γονείς-παιδιά-εκπαιδευτικούς”

≪ Previous: Ο Μάης κρύβει μυστικά - της Ελένης Μπετεινάκη

$

0

0

Με τη ταινία «Η Ωραία της Ημέρας» σε σκηνοθεσία του Λουίς Μπονιουέλ (Luis Bunuel), συνεχίζεται και το 2018 το «Σινεμά και Ψυχανάλυση». Η ταινία, που στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1967 απέσπασε τον Λέοντα του Αγίου Μάρκου (βραβείο καλύτερης ταινίας, θα προβληθεί την Τετάρτη 9 Μαΐου στις 19:30 το απόγευμα στον Κινηματοθέατρο «Αστόρια».

Αμέσως μετά θα ακολουθήσει ψυχαναλυτική παρουσίαση της ταινίας από την Ψυχαναλύτρια Βεριγάκη Ιωάννα, καθώς και συζήτηση με θέμα «Θηλυκότητα και Επιθυμία, ένα Αίνιγμα».

Η διοργάνωση της ταινίας είναι της Ελληνικής Εταιρίας Νέας Λακανικής Σχολής Ψυχανάλυσης στην Κρήτη και της ΑΜΚ «Κόμβοι» και η είσοδος είναι 5 ευρώ.

Τηλέφωνο επικοινωνίας : 6976282432

Η υπόθεση

Η νεαρή Σεβερίν Σερίζ, Παριζιάνα μεσοαστή, είναι παντρεμένη με τον γιατρό Πιέρ και έχουν μεγάλη οικονομική άνεση. Η Σεβερίν αγαπάει τον άντρα της, αλλά δεν την ελκύει ερωτικά. Ο ερωτισμός της βρίσκει διέξοδο σε ερωτικές φαντασιώσεις και σε σαδομαζοχιστιά ερωτικά παιχνίδια. Επιχειρεί να βρει διέξοδο, πηγαίνοντας να δουλέψει τα απογεύματα στον οίκο ανοχής της Μαντάμ Αναίς. Στον χώρο αυτό παίρνει το όνομα «Η Ωραία της Ημέρας». Απορροφημένος από τις δραστηριότητες που επιτάσσει η μικροαστική καθημερινότητα, ο άνδρας της δεν υποψιάζεται τίποτα. Τα πράγματα όμως θα δυσκολέψουν και τα προσχήματα θα είναι δύσκολο να κρατηθούν, όταν ένας πελάτης της την ερωτεύεται....

Ημερίδα με θέμα: “Νέες Τεχνολογίες και Διαδίκτυο: Από την ασφαλή χρήση στην εξάρτηση. Στηρίζοντας και ενδυναμώνοντας γονείς-παιδιά-εκπαιδευτικούς”

May 1, 2018, 3:30 am

≫ Next: Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς την περίοδο της κατοχής

≪ Previous: Σινεμά και Ψυχανάλυση την Τετάρτη 9 Μαΐου στις 19:30 το απόγευμα στον Κινηματοθέατρο «Αστόρια».

$

0

0

Σήμερα, Δευτέρα 30 Απριλίου 2018 πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Χανίων συνέντευξη τύπου, ενόψει της Ημερίδας με θέμα: “Νέες Τεχνολογίες και Διαδίκτυο: Από την ασφαλή χρήση στην εξάρτηση. Στηρίζοντας και ενδυναμώνοντας γονείς-παιδιά-εκπαιδευτικούς” που θα πραγματοποιηθεί στο Κ.Α.Μ. την Πέμπτη 3 Μαΐου από τις 10:00 έως τις 14.00.

Οι διοργανωτές, η Διεύθυνση Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Χανίων και η Μονάδα Συμβουλευτικής Χανίων του ΚΕΘΕΑ Αριάδνη ενημέρωσαν για τη δράση που θα πραγματοποιηθεί και συγκεκριμένα η Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Χανίων κ. Ελευθερία Αλιφιεράκη τόνισε: “Η ημερίδα είναι πολύ σημαντική γιατί το θέμα απασχολεί πολλούς γονείς και εκπαιδευτικούς. Η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Χανίων δέχεται καθημερινά πολλά τηλεφωνήματα από γονείς που δεν γνωρίζουν τον τρόπο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και καλό είναι να ενημερωθούν για τα “σημάδια” του προβλήματος πριν αυτό εκδηλωθεί”

Στη συνέχεια ο Υπεύθυνος της Μονάδας Συμβουλευτικής Χανίων του ΚΕΘΕΑ Αριάδνη κ. Γεώργιος Γαβριλάκης απεύθυνε κάλεσμα σε όλους να συμμετέχουν στην ενημερωτική ημερίδα διότι η εξάρτηση στο διαδίκτυο αφορά πάρα πολύ κόσμο αφού από το 80% των ατόμων που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο το 11% έχει παρουσιάσει δείγματα εθισμού.

Από την πλευρά της η κοινωνική λειτουργός – εθελόντρια, κ. Αριάδνη Κατσουλάκη απεύθυνε ιδιαίτερο κάλεσμα σε εκπαιδευτικούς διότι πρέπει να είναι και αυτοί ενήμεροι του θέματος και τέλος την συνέντευξη “έκλεισε” η πρόεδρος του Συλλόγου “Οικογένεια” του ΚΕΘΕΑ Αριάδνη, κ. Γεωργία Ροκάκη – Κλάδου η οποία συμπλήρωσε ότι ο Σύλλογος θα συμμετέχει ενεργά στην ημερίδα όπως κάθε φορά σε κάθε άλλη δράση του ΚΕΘΕΑ.

Ημερίδα με θέμα: “Νέες Τεχνολογίες και Διαδίκτυο: Από την ασφαλή χρήση στην εξάρτηση. Στηρίζοντας και ενδυναμώνοντας γονείς-παιδιά-εκπαιδευτικούς”

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς την περίοδο της κατοχής

May 1, 2018, 4:00 am

≫ Next: Σας προτείνουμε το βιβλίο λές και ήταν χθές μνήμες απο το παλιό Ηράκλειο

≪ Previous: Ημερίδα με θέμα: “Νέες Τεχνολογίες και Διαδίκτυο: Από την ασφαλή χρήση στην εξάρτηση. Στηρίζοντας και ενδυναμώνοντας γονείς-παιδιά-εκπαιδευτικούς”

$

0

0

Το 1942 και το 1943 τα παράνομα συνδικάτα επιχειρούν να σπάσουν τις απαγορεύσεις των αρχών κατοχής με μικρές κινητοποιήσεις σε ορισμένους κλάδους, όπως τα μηχανουργεία, με συμβολικούς κυρίως στόχους. Η πρωτομαγιά του 1944 θα καταγραφεί στη συλλογική μνήμη, όχι λόγω των εργατικών κινητοποιήσεων, αλλά εξαιτίας ενός τρομερού εγκλήματος, το οποίο συνδέεται, με την «Εργατική Πρωτομαγιά».

Στις 27 Απριλίου του 1944 διμοιρία του 8ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου σκοτώνει, σε ενέδρα στον δρόμο Μολάων Σπάρτης στη Λακωνία, τον Γερμανό στρατιωτικό διοικητή Πελοποννήσου, στρατηγό Φράντς Κρεχ και τρεις άνδρες της συνοδείας του. Σε αντίποινα, ο στρατός κατοχής αποφάσισε «την εκτέλεση 200 κομμουνιστών, καθώς και την εκτέλεση όλων των ανδρών που θα συλλαμβάνονται μεταξύ Μολάων και Σπάρτης». Παρά τις προσπάθειες των οργανώσεων του ΕΑΜ και του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού για τη διάσωσή τους, η απόφαση υλοποιήθηκε και οι εκτελέσεις των 200 έγιναν την 1η Μαΐου στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Από αυτούς, οι 170 ήταν πρώην κρατούμενοι των φυλακών της Ακροναυπλίας και οι 30 πρώην εξόριστοι από την Ανάφη, που είχαν συλληφθεί για «κομμουνιστική δράση» πριν από την Κατοχή. Ανάμεσά τους πολλά συνδικαλιστικά στελέχη και ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Στέλιος Σκλάβαινας.

Ο δήμος Καισαριανής οργανώνει κάθε χρόνο σειρά εκδηλώσεων, για να τιμήσει τα θύματα της ομαδικής εκτέλεσης. Ο αριθμός των εκτελεσμένων στη Λακωνία τις ίδιες μέρες δεν έχει εξακριβωθεί με βεβαιότητα, υπολογίζεται πάντως στους 100. Η πρώτη ανοικτή συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά μετά τον πόλεμο γίνεται στο Παναθηναϊκό Στάδιο, σχεδόν αμέσως μετά τα Δεκεμβριανά. Μετά τη λήξη του Εμφυλίου πολέμου, ο εορτασμός γίνεται με πολλές δυσκολίες, κυρίως σε κλειστούς χώρους, καθώς υπάρχουν σοβαροί περιορισμοί στις δημόσιες συναθροίσεις και την πολιτική δράση. Οι διοικήσεις της ΓΣΕΕ διορίζονται από τα δικαστήρια, τακτική που θα συνεχισθεί έως τη Μεταπολίτευση και σε ορισμένες περιπτώσεις μετά από αυτήν. Με την κήρυξη της δικτατορίας των συνταγματαρχών, στις 21 Απριλίου του 1967, επιβλήθηκε ο στρατιωτικός νόμος και απαγορεύτηκε κάθε συγκέντρωση.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 15 Απριλίου του 1968, το καθεστώς καθιερώνει την Πρωτομαγιά ως αργία με τον Αναγκαστικό Νόμο 380/68. Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο του νόμου, η πρωτομαγιά μπορεί να κηρύσσεται υποχρεωτική αργία με απόφαση του υπουργού Απασχόλησης, διαφορετικά εντάσσεται στις προαιρετικές αργίες.

Μεταπολίτευση

Ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς, σε συνθήκες νομιμότητας θα γίνει τον Μάιο του 1975. Η 1η Μαίου συνέπιπτε με τη Μεγάλη Παρασκευή και η διοίκηση της ΓΣΕΕ με το Εργατικό Κέντρο, όρισαν σαν ημέρα του εορτασμού τις 9 Μαΐου. Η απεργιακή συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε μπροστά από το δημαρχείο της Αθήνας και ήταν ιδιαίτερα μαζική. Ανάλογη συγκέντρωση έγινε και στη Θεσσαλονίκη μπροστά στο Εργατικό Κέντρο της Πόλης.

Από το 1976 η συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς στην Αθήνα, πραγματοποιείται στο Πεδίο του Άρεως μπροστά από το κτίριο της ΓΣΕΕ.

https://kopanakinews.wordpress.com