Η αρχαιότερη μνεία του οικισμού βρίσκεται σε συμβόλαιο του 1271 του συμβολαιογράφου του Χάνδακα Pietro Scardon, όπου:Ο Ruggeruw de Fulco, κάτοικος του χωριού Stracu υπόσχεται να δώσει στο χρυσοχόο Georgio Cimiski, κάτοικο Χάντακα, 50 μίστατα καλό κρητικό κρασί, από τα αμπέλια που καλλιεργεί στο χωριό Βαρβάρους.
Οι Αστρακοί ήταν φέουδο του Leonardus et Petrus Gradonico, αρχηγού της επανάστασης των φεουδαρχών του 1363. Ύστερα από την καταστολή της Επανάστασης το 1367 το φέουδο των Αστρακών δόθηκε από την κυβέρνηση στονIoh.Freganesco.
Tο 1577 αναφέρεται στην επαρχία Πεδιάδος από τον Barozzi ως Astracus Cato με 230 κατοίκους, από τον Καστροφύλακα Astracus Cato με 230 κατοίκους το 1583, από το Βασιλικάτα Astracus Apano, Astracus Cato το 1630.
Στην τούρκικη απογραφή του 1671 αναφέρεται ως Astracus Bala με 9 χαράτσα. Στην αιγυπτιακή απογραφή δεν αναφέρεται. Το 1881 αναφέρεται στο Δήμο Αγιών Παρασκιών, Απάνω Αστρακοί με 291 Τούρκους κατοίκους και Κάτω Αστρακοί με 39 χριστιανούς και 69 Τούρκους κατοίκους.
Οι Αστρακοί είναι χωριό και ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα της Επαρχίας πεδιάδος που βρίσκεται 23 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο Βρίσκεται στην αριστερή πλευρά της κοιλάδας του ποταμού Καρτερού και αποτελούνταν από δύο οικισμούς τον Επάνω και τον Κάτω. Στην κοίτη του ποταμού, κάτω από το χωριό υπάρχει το σπήλαιο Νεραϊδόσπηλιος, μέσα στο οποίο βλέπουμε πηγή με άφθονο νερό, από την οποία υδρεύεται η πόλη του Ηρακλείου.
Ένας χωματόδρομος οδηγεί από το χωριό στον πρόσφατα εγκαταλελειμμένο οικισμό Κάτω Αστρακοί, τον παλιό τουρκικό μαχαλά, όπου σώζονται ερειπωμένα τα παλιά παραδοσιακά σπίτια, που παραμένουν αναλλοίωτα λόγω της εγκατάλειψης του οικισμού
Στο υψηλότερο σημείο του έρημου χωριού Κάτω Αστρακοί δέσποζε ο Άγιος Γεώργιος ο Βουρβουλίτης, ο οποίος δυστυχώς σήμερα βρίσκεται σε ερειπωμένη κατάσταση. Ο ναός ήταν κτισμένος στη θέση παλαιοχριστιανικής Βασιλικής. Δίπλα στο ναό, στο σημείο που βρίσκονται σήμερα οι σωλήνες για την ύδρευση των τριγύρω χωραφιών, υπήρχε πηγή με το «Αγίασμα του Αγίου Γεωργίου»
Η παράδοση θέλει τον Άη Γιώργη να ήταν πολύ πλούσιος με χρυσές καμπάνες και ιερά σκεύη. Μάλιστα λένε ότι ήταν τόσος ο πλούτος του ναού που με έξοδα του κτίστηκε η μονή του Αγίου Γεωργίου του Απανωσήφη. Ο θησαυρός αυτός, το «λογάρι», σύμφωνα με την παράδοση, θάφτηκε κάπου κοντά για να προστατευθεί από τους Τούρκους.
