Quantcast
Channel: Κρήτη πόλεις και χωριά
Viewing all 43316 articles
Browse latest View live
↧

Παντελής Θαλασσινός-Βασίλης Σκουλάς, σε τέσερις ακόμα μεγάλες συναυλίες, σε Χανιά, Ρέθυμνο και Ηράκλειο

December 3, 2017, 3:00 am
$
0
0
Δεκέμβρης 2017...Ο Παντελής μπαίνει ξανά στο πιο...θαλασσινό βαρκάκι στη σειρά και φέρνοντας γύρα τα νησιά φθάνει στην Κρήτη ν’ανταμώσει τον εκλεκτό, αγαπημένο του φίλο, Βασίλη. Παντελής Θαλασσινός-Βασίλης Σκουλάς, σε τέσερις ακόμα μεγάλες συναυλίες, σε Χανιά, Ρέθυμνο και Ηράκλειο. 
Μετά τη μοναδικά επιτυχημένη καλοκαιρινή συνάντηση τους σε έντεκα μέρη της Ελλάδας και το πρόσφατο σεργιάνισμα τους στον Πειραιά, ο Βασίλης κι ο Παντελής, σμίγουν ξανά με το κοινό της Κρήτης, θέλοντας να ξαναζήσουν μαζί του, την ξεχωριστή αυτή σχέση που βίωσαν, δίνοντας συνάμα τη δυνατότητα σε όσους δεν μπόρεσαν να τους παρακολουθήσουν το καλοκαίρι, να το πράξουν τώρα.
Και χωρίς τα φτερά δε φοβάμαι...μέσα σε μια παντέρμη και δύστροπη εποχή, που όσο κι αν μας «χαμηλώνουν» τα φτερά, μικραίνοντας τα όνειρα κι αλλοιώνοντας τα ιδανικά μας, οφείλουμε να μην παραιτούμαστε, αλλά να αγωνιζόμαστε με συμμάχους τη φιλία, την αλληλεγγύη, την ειλικρίνεια, το σεβασμό, αξίες που όσο κι αν «πληγώνονται», αν δεν τις απωλέσουμε, δε θα χάσουμε στο τέλος τη μάχη, μένοντας...εκειά να στέκουμε, κι ας είμαστε οι τελευταίοι. 
Τις προκείμενες άφθαρτες αξίες διδάσκουν όλα ετούτα τα χρόνια, μέσα από τα τραγούδια, μα κι από τη στάση ζωής τους, ο Παντελής κι ο Βασίλης. Τα Σμυρνέϊκα τραγούδια θα πάρουν ξανά φωθιά και θ’ανεβούν στ’Ανώγεια, Τ’ άγρια πουλιά θα ημερέψουν ταξιδεύοντας με Καράβια Χιώτικα, η Δροσοσταλίδα θα γίνει ανέλπιστο φιλί σε Βαθύ Ποτάμι, το Ανάθεμά σε θ’ακουστεί από τις Χανιώτικες Μαδάρες, ως τις κορφές του Ψηλορείτη, τα Μαύρα μάτια τ’αγαπημένα, θα γίνουν Εισιτήριο στην τσέπη μας, στο Κάστρο το παλιό, θα ανεμίσουμε ξανά Άσπρο μαντήλι, να βρούμε το Κλειδί που ανοίγει την καρδιά μας...



Βασίλης Σκουλάς-Παντελής Θαλασσινός
Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου, Χανιά, MegaPlace
Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου, Ρέθυμνο, Κτήμα Θυμέλη
Σάββατο 16&Κυριακή 17 Δεκεμβρίου, Ηράκλειο, Αστόρια


Μαζί τους, συνταξιδιώτες σ’αυτό τους το μελωδικό ταξίδι, οι ξεχωριστοί μουσικοί και τεχνικοί τους:
Σωτήρης Μαργώνης, βιολί
Λευτέρης Χαβουτσάς, κιθάρα
Φίλιππος Λευκαδίτης, τύμπανα, κρουστά
Γιώργος Βεντουρής, κοντραμπάσο
Γιάννης Σπαχής, λαούτο
Μιχάλης Κονταξάκης, μαντολίνο
Ευτύχης Γιαννακούρας&Γρηγόρης Κουτσιλιέρης, σχεδιασμός ήχου-ηχοληψία


Φωτογραφίες: Γιάννης Κανελλόπουλος
Artwork: Λευτέρης Γεωργάκης

ΣΗΜΕΙΑ ΠΩΛΗΣΗΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:  
ΧΑΝΙΑ: PUBLIC, MEGAPLACE, SWEETCORNER (Τζανακάκη 12)
ΡΕΘΥΜΝΟ: PUBLIC, ΗΝΩΜΕΝΑ ΒΟΥΣΤΑΣΙΑ, ΚΤΗΜΑ ΘΥΜΕΛΗ

ΗΡΑΚΛΕΙΟ: PUBLIC, ΑΣΤΟΡΙΑ
Διαδικτυακή πώληση : www.ticketservices.gr , www.tickets.public.gr




Παραγωγή&Οργάνωση Παραγωγής: Notebook | Άρης Αναγνωστόπουλος
www.notebookgroup.gr | www.facebook.com/notebookgroup
Τηλ.επικ/νίας: 213 0240364 & 6938 698512 | e-mail: ares@notebookgroup.gr

Παντελής Θαλασσινός-Βασίλης Σκουλάς, σε τέσερις ακόμα μεγάλες συναυλίες, σε Χανιά, Ρέθυμνο και Ηράκλειο
↧
Search

Η ομάδα σκηvικής δράσης «Μπούκα-Πόρτα» παρουσιάζει το έργο του Μάvου Βεvιέρη ‘Οι παλιατσούρες’

December 3, 2017, 4:00 am
$
0
0
Η ομάδα σκηvικής δράσης «Μπούκα-Πόρτα» παρουσιάζει το έργο του Μάvου Βεvιέρη ‘Οι παλιατσούρες’ για δεύτερη χροvιά (!)
στο Θέατρο Κρήτης
(Καπετάv Χαραλάμπη 1, πίσω από τοv ΟΤΕ.)
Ημ/vίες παραστάσεωv:
Σάββατο 9 & Κυριακή 10 Δεκέμβρη
Σάββατο 16 & Κυριακή 17 Δεκέμβρη
Σάββατο 23 Δεκέμβρη
Σάββατο 30 Δεκέμβρη
Δευτέρα 1 & Τρίτη 2 Γεvάρη.
Ώρα έvαρξης 21:00 μ.μ.




ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
Τι μπορεί vα συμβεί όταv συvαvτιούvται τυχαία δύο επίδοξοι αυτόχειρες, στηv άκρη της προβλήτας;
Όταv συvαvτάει το δράμα τηv κωμωδία..
Όταv συγκρούεται έvα λαχείο με έvα μπαλόvι..
Τότε οι θηλειές μπλέκουv μεταξύ τους..
Και το παράλογο μοιάζει λογικό, και το λογικό, παράδοξο.
Όταv κλαίει το παιδί..
Από μικρό κι από τρελό μαθαίvεις τηv αλήθεια;!
Τέλος χρόvου.
Μια θλιβερή κωμωδία..;

Υπό τηv αιγίδα του 'Θεάτρου Κρήτης'.
Σκηvοθεσία: Πέτρος Μαυροματίδης
Παίζουv: Νικολής Αβραμάκης, Ζαχάρης Περογαμβράκης
Βοηθός σκηvοθέτη: Φαίη Ταμιωλάκη.
Γεvική είσοδος: 10 ευρώ / μειωμέvο 8 ευρώ.
Πληροφορίες: 6948261707.

Η ομάδα σκηvικής δράσης «Μπούκα-Πόρτα» παρουσιάζει το έργο του Μάvου Βεvιέρη ‘Οι παλιατσούρες’ 
↧
↧

Η Κρήτη στα οθωμανικά στρατιωτικά μετάλλια

December 3, 2017, 5:00 am
$
0
0
Του ΝΙΚΟΥ ΨΙΛΑΚΗ
Κάπνιζαν ακόμη τα ερείπια σ'όλο το νησί, ρήμαζε η γης και ο Σουλτάνος Αμπντούλ Αζίζ μοίραζε μετάλλια με ανάγλυφο το σχήμα της Κρήτης. Μόλις είχε καταφέρει να καταστείλει έναν ακόμη σηκωμό: τη μεγάλη επανάσταση του 1866.
Όλα έδειχναν, όμως, ότι η ιστορία δεν είχε τελειώσει. Οι επαναστάσεις θα συνεχίζονταν, οι διάδοχοί του θα χρειαζόταν να κόψουν κι άλλα μετάλλια...
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τ. 82/2017 του περιοδικού ΥΠΕΡ - Χ)
Κάπνιζαν ακόμη τ'αποκαΐδια στην Κρήτη, ο μεγάλος σηκωμός είχε σχεδόν τελειώσει παρά το γεγονός ότι πολλοί καπεταναίοι αρνούνταν να παραδώσουν τα όπλα και η Οθωμανική Αυτοκρατορία πανηγύριζε για την καταστολή μιας ακόμη εξέγερσης, μιας από τις πολλές που σημειώθηκαν στα εδάφη της κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.
Αν και σχετικά νέος ακόμη ο Σουλτάνος Αμπντούλ Αζίζ (1930-1876) διαισθάνθηκε ότι δεν θα ξέμπλεκε εύκολα με την Κρήτη. Οι υποσχέσεις που είχε μοιράσει εδώ κι εκεί δεν είχαν φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα, ο χριστιανικός πληθυσμός συνέχιζε να ζητά επιμόνως την Ένωση με την Ελλάδα, ακόμη και σ'αυτές τις δύσκολες ώρες της απόλυτης ανέχειας το νησί θύμιζε καζάνι· κουφόβραζε. Για να προλάβει δυσάρεστες εξελίξεις αποφασίζει να πάρει πρόσθετα μέτρα. Ενισχύει τις στρατιωτικές δυνάμεις, εγκρίνει το σχέδιο άμυνας των επιτελών, εγκρίνει την εγκατάσταση ενός πυκνού δικτύου οχυρών πύργων (κουλέδων) στην ύπαιθρο και προσπαθεί να τονώσει το ηθικό του στρατού προσφέροντας ηθικές αμοιβές.  Όπως το συνήθιζαν και οι προκάτοχοί του, παραγγέλνει σε ειδικούς τεχνίτες να κόψουν αναμνηστικό μετάλλιο για την καταστολή της επανάστασης. Να εικονίζει την Κρήτη στην κύρια όψη. Το νησί που, και με τις ευλογίες των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, συνέχιζε να αποτελεί τμήμα του οθωμανικού κράτους. Από τις ηθικές αμοιβές αυτές δεν εξαιρέθηκαν, καταπώς φαίνεται, μήτε οι γηγενείς μουσουλμάνοι της Κρήτης, κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες, άτακτοι και εθελοντές, όσοι είχαν βοηθήσει με κάθε τρόπο να κατασταλεί ο μεγάλος σηκωμός.
Αβδούλ Αζίζ
Κι ενώ οι χριστιανοί της Κρήτης θρηνούσαν ακόμη, η γης ρήμαζε παρατημένη κι ακαλλιέργητη, κι ενώ το Αρκάδι μετουσιωνόταν σε παγκόσμιο και πανανθρώπινο σύμβολο ελευθερίας, ο Σουλτάνος μοίραζε αφειδώς τα μετάλλια. 50-60.000 χιλιάδες απονεμήθηκαν εκείνο το χρόνο, αριθμός όχι και τόσο μεγάλος αν σκεφτεί κανείς ότι από την έναρξη της επανάστασης είχαν πολεμήσει στην Κρήτη πάνω από 45.000 στρατιώτες του οθωμανικού και του αιγυπτιακού στρατού και πάνω από 10.000 Τουρκοκρητικοί, απόγονοι εξισλαμισμένων Κρητών.
Ο αριθμός των μεταλλίων που έφτασαν τότε στην Κρήτη και απονεμήθηκαν σε στρατιωτικούς, στελέχη της διοίκησης και εθελοντές παραμένει προς το παρόν άγνωστος. Ίσως, όμως, να μην είναι και τόσο δύσκολο να αποκαλυφθεί μελλοντικά, δεδομένου ότι η οθωμανική γραφειοκρατία δεν άφηνε τίποτα να της ξεφύγει. Ίσως να αναφέρεται ακόμη και αυτή η λεπτομέρεια σε κάποιο τουρκικό αρχείο.   
Τα «κρητικά» μετάλλια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ασημένια και είχαν διάμετρο 36 mm. Δεν είναι βέβαιο αν κόπηκαν και χρυσά, όπως είχε γίνει σε πολλές άλλες περιπτώσεις, φαίνεται, όμως, ότι η γενικότερη οικονομική και κοινωνική κατάσταση της φθίνουσας αυτοκρατορίας δεν το επέτρεψε. Άλλωστε ο Αμπντούλ Αζίζ δεν φημιζόταν για την καλή διαχείριση των οικονομικών του κράτους. Ήταν αυτός που στηρίχτηκε σε μεγάλους δανεισμούς από το εξωτερικό χωρίς να μπορέσει ποτέ να ξεπληρώσει το χρέος του. Εκθρονίστηκε, μάλιστα, λίγα χρόνια μετά (1876) καθώς το κύμα δυσαρέσκειας αυξανόταν διαρκώς και τα υψηλόβαθμα στελέχη της διοίκησης τον θεωρούσαν υπεύθυνο για όλα τα δεινά του κράτους.
Σήμερα το ασημένιο μετάλλιο υπάρχει σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές, κυρίως στην Τουρκία και στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα το έχουν αποκτήσει λίγοι συλλέκτες, αλλά δεν το συναντήσαμε σε συλλογές μουσείων (χωρίς να αποκλείεται βέβαια να υπάρχει). Δεν είναι από τα πιο περιζήτητα ούτε από τα πιο ακριβά που εμφανίζονται στους διεθνείς οίκους δημοπρασιών.
Ο σχεδιαστής του μεταλλίου δεν φαίνεται να ήταν και τόσο ενήμερος για τη χαρτογραφία της εποχής. Ενώ κυκλοφορούσαν ήδη χάρτες εξαιρετικής ποιότητας και πιστότητας, εκείνος είχε μείνει περίπου στην εποχή... του Πίρι Ρέις και της μορφής που απέδιδαν στην Κρήτη κάποιοι πρώιμοι χαρτογράφοι της ενετικής εποχής. Την απεικόνισε πεπλατυσμένη στο κέντρο, με οριζόντιες ανάγλυφες οροσειρές που ξεκινούν από το δυτικό άκρο και καταλήγουν στο ανατολικό, ενώ διακρίνεται κάτι σαν ποταμός ή κόλπος που αρχίζει από τον Αποκόρωνα και φτάνει στη Φαλάσαρνα. Ο σχεδιαστής δεν ενδιαφερόταν ασφαλώς για τη χαρτογραφική ακρίβεια, είναι όμως αμφίβολο αν το ανάγλυφο δημιούργημά του θύμιζε σε κάποιους την Κρήτη. Ολόγυρα στο νησί εικονίζονται γραμμές που δηλώνουν κύματα (θάλασσα). Η όψη αυτή του μεταλλίου είναι χωρισμένη στα τρία. Στο άνω υπάρχει επιγραφή στην παλιά τουρκική γραφή που αναφέρει το όνομα του νησιού: Γκιρίτ (Κρήτη). Στο μεσαίο τμήμα βρίσκεται ο χάρτης και στο κάτω, μέσα σε οβάλ σχήμα, η χρονολογία 1285, που αντιστοιχεί στο έτος 1869 του χριστιανικού ημερολογίου.
Στην άλλη όψη (οπίσθια) εικονίζεται μια ευμεγέθης ημισέληνος που αναπτύσσεται κυκλικά στα τρία τέταρτα του μεταλλίου. Στη μέση είναι σχεδιασμένη η τούγκρα του Αμπντούλ Αζίζ (καλλιγραφημένη υπογραφή με αραβικούς χαρακτήρες).
Η πίσω όψη του μεταλλίου
Το μήνυμα είναι περισσότερο από εμφανές. Τα στοιχεία που κυριαρχούν και δηλώνονται άμεσα είναι η Κρήτη, το μισοφέγγαρο -έμβλημα του οθωμανικού κράτους- και η βαρύτιμη υπογραφή που συμβολίζει τη σουλτανική εξουσία.
Το αρχικό χρώμα της κορδέλας του ήταν πιθανότατα ερυθρό για λόγους συμβολικούς. Δεν αποκλείεται, όμως, να είχε και δυο παράλληλες πράσινες λουρίδες στις άκρες. Γενικά υπάρχει μια σύγχυση σχετικά με τις κορδέλες αυτών των μεταλλίων. Επειδή το πανί φθειρόταν στο πέρασμα του χρόνου, οι μετέπειτα κάτοχοι χρησιμοποιούσαν όποιο έβρισκαν ή όποιο νόμιζαν ότι ταίριαζε.

Το μετάλλιο του 1890
Χρειάστηκε να περάσουν δυο δεκαετίες για να κοπεί κι άλλο μετάλλιο με θέμα την Κρήτη. Σουλτάνος ο Αμπντούλ Χαμίντ ο Β'. Είχαν προηγηθεί οι επαναστάσεις του 1878 και του 1889. Ειδικότερα η τελευταία είχε εξοργίσει τους Οθωμανούς. Μέσα σ'ένα κλίμα πολιτικών εντάσεων και κομματικών ανταγωνισμών διατυπώθηκε για μιαν ακόμη φορά ευθέως το αίτημα της ένωσης με την Ελλάδα. Ήταν άνοιξη του 1889, Μάιος μήνας. Μέρα με τη μέρα ξεσηκώνονταν όλο και περισσότεροι, οι χριστιανοί της Κρήτης ζούσαν πάλι με το όνειρο της ενσωμάτωσης στο ελληνικό κράτος. Η αντίδραση της Υψηλής Πύλης ήταν άμεση. Κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος στο νησί, καταργείται ο Χάρτης της Χαλέπας με τις όποιες ευεργετικές διατάξεις του, επανέρχεται το παλιότερο σκληρό καθεστώς, ο Σουλτάνος αρκείται για μια ακόμη φορά σε υποσχέσεις. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο νέος διοικητής Σακήρ Πασάς επιδεικνύει απίστευτη σκληρότητα απέναντι στους επαναστάτες και εντυπωσιακή ανοχή απέναντι στους Τουρκοκρητικούς που επιδίδονται σε λεηλασίες και βιαιότητες. Η ελληνική Κυβέρνηση αδυνατεί ν'αντιδράσει, οι κάτοικοι ζουν κάτω από άσχημες συνθήκες, η Κρήτη είναι πάλι καζάνι που βράζει, όπως δείχνουν και τα γεγονότα που ακολούθησαν (οι σηκωμοί της τελευταίας δεκαετίας του αιώνα και οι βίαιες οθωμανικές αντιδράσεις). Ήταν η εποχή που το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για τις κρητικές υποθέσεις δημιουργούσε κλίμα συμπάθειας καθώς στην ελληνική ενδοχώρα κατάφταναν καραβιές προσφύγων και στις εφημερίδες δημοσιεύονταν πύρινα κείμενα υπέρ του δικαίου των Κρητών, όπως του Γάλλου Βίκτωρα Ουγκώ.
Το μετάλλιο του 1890
Μέσα σ'αυτό το εκρηκτικό κλίμα η οθωμανική εξουσία, που βρισκόταν σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, αποφασίζει να κόψει ένα ακόμη μετάλλιο, αλλά οι εκδηλώσεις για την καταστολή της επανάστασης φαίνεται να ήταν περιορισμένες. Δεν γνωρίζομε πόσα χρυσά και πόσα ασημένια μετάλλια κόπηκαν. Τουρκικές πηγές, όμως, αναφέρουν ότι απονεμήθηκε σε 50 μόλις δικαιούχους, και γι'αυτό είναι σήμερα εξαιρετικά σπάνιο.
Η διάμετρός του είναι 23 mm και φέρει στην μια όψη την τούγκρα του Αβδούλ Χαμίντ με την ημερομηνία 1308 (αντιστοιχεί στο 1890). Στην άλλη όψη αναφέρει: «Μετάλλιο ειδικά για τους στρατιώτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που προσέφεραν σημαντικές και αξιέπαινες υπηρεσίες και επέδειξαν θάρρος και σθένος στην Κρήτη».

Το μετάλλιο του 1897
Είναι το οθωμανικό επισφράγισμα του ελληνοτουρκικού πολέμου, που είχε στο επίκεντρό του την Κρήτη. Ο λεγόμενος «άτυχος πόλεμος» αφήνει πληγωμένη την Ελλάδα, που υποχρεώνεται να πληρώσει σημαντικές αποζημιώσεις. Ο Αβδούλ Χαμίντ προσπαθεί να αξιοποιήσει με κάθε τρόπο το αποτέλεσμα του πολέμου, να ενισχύσει και το δικό του κύρος αλλά και το κύρος της φθίνουσας αυτοκρατορίας. Τα εργαστήρια δεν προλαβαίνουν τη δουλειά, γύρω στα 130.000 μετάλλια κόβονται και απονέμονται σε στρατιωτικούς και πολιτικά πρόσωπα.
Το μετάλλιο του 1897
Το μετάλλιο του 1897 είναι ασημένιο, διαμέτρου 24 mm και φέρει στη μια όψη την τούγκρα του Αβδούλ Χαμίντ μέσα σ'ένα δάφνινο στεφάνι· στην κάτω πλευρά του στεφανιού φαίνεται ένα ανάγλυφο τριαντάφυλλο. Στην άλλη όψη είναι γραμμένη η επιγραφή: «Μέρα ελληνικού πολέμου - Κυριακή 23η του μήνα Zildake» (Zildake ονομάζεται ο 11ος μήνας Εγίρας).


ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ
Αφηγούνται ιστορίες - αποκαλύπτουν προθέσεις
Είναι από τους πιο άμεσους αφηγητές της ιστορίας. Αφηγούνται γεγονότα, μαρτυρούν πολιτικές και ιδεολογίες, αποκαλύπτουν προθέσεις. Ο λόγος για τα μετάλλια. Αυτά τα μικρά αντικείμενα που μοιάζουν με νομίσματα και κόβονται συνήθως για να θυμίζουν κάποιο σημαντικό γεγονός, για να αποδίδουν τιμή σε κάποιο πρόσωπο, για να προβάλλουν αξίες, ιδεολογίες, ιδανικά.
Τα γνωρίζομε από την αρχαιότητα. Όχι, βέβαια, στη σημερινή τους μορφή. Μετάλλια κατασκευασμένα με ορείχαλκο πουλούσαν τα μεγάλα θρησκευτικά ιερά στους προσκυνητές, όπως, για παράδειγμα, συνέβαινε στην Έφεσο, στην φημισμένο ναό της Αρτέμιδος. Και αργότερα, στα χριστιανικά χρόνια κυκλοφορούσαν μετάλλια με θρησκευτικές παραστάσεις και σύμβολα.
Η μεγάλη καμπή στην ιστορία τους φαίνεται πως έγινε στα μέσα του 15ου αιώνα. Πρωτοπόρος ένας Ιταλός καλλιτέχνης, ο ζωγράφος Pisanello (Antonio di Pucio, 1380-1455). Και το μετάλλιο -προάγγελος αυτής της νέας εποχής- εικόνιζε τον αυτοκράτορα των Ρωμαίων (του βυζαντινού κράτους, δηλαδή) Ιωάννη Η'τον Παλαιολόγο (1392-1448). Φιλοτεχνήθηκε με την ευκαιρία της Συνόδου των Εκκλησιών στη Φεράρα, λίγα χρόνια πριν την κατάλυση της Αυτοκρατορίας. Στην κύρια όψη του εικονίζει τον αυτοκράτορα σε προτομή και σε πλάγια στάση (προφίλ). Φορεί υψηλό καπέλο, κοιτάζει προς τα δεξιά και το ύφος του είναι στιβαρό. Γύρω από την προτομή φέρει επιγραφή στα ελληνικά:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΡΩΜΑΙΩΝ Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ.
Στην πίσω πλευρά εικονίζει τον ίδιο αυτοκράτορα έφιππο και φέρει επιγραφή με το όνομα του καλλιτέχνη:
 OPVS PISANI PICTO RIS  - EPΓON TOY ΠIΣANOΥ ZΩΓPAΦOΥ

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό έργο που, όπως είναι γενικά παραδεκτό, επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους καλλιτέχνες, όπως επηρέασε γενικά και την εξέλιξη της τέχνης των μεταλλίων. Μια καινούργια εποχή είχε κιόλας αρχίσει...
Ήδη από το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα τα μετάλλια αρχίζουν να γνωρίζουν πρωτοφανή άνθηση. Κόβονται σε ανάμνηση σημαντικών γεγονότων ή προσφέρονται ως δώρα από ηγεμόνες και ευγενείς. Και λίγο αργότερα απονέμονται ως ηθικές επιβραβεύσεις σε καλλιτέχνες, συγγραφείς, λογίους. Τον επόμενο αιώνα (16ο) το μετάλλιο διαδίδεται ακόμη περισσότερο και αποτελεί σημαντικότατο μέσον προβολής και προπαγάνδας. 
Ιωάννης Η'ο Παλαιολόγος

Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία
Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τα μετάλλια έγιναν εξαιρετικά δημοφιλές είδος από τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν άρχισαν να κόβονται σε ανάμνηση σημαντικών πολεμικών γεγονότων, όπως ήταν οι εκστρατείες σε διάφορα σημεία του αχανούς κράτους, κυρίως για την καταστολή των εξεγέρσεων που σημειώνονταν με πολύ μεγάλη συχνότητα και που προοιώνιζαν τον τελικό κατακερματισμό του. Οι οθωμανικές αρχές χρησιμοποίησαν το μετάλλιο για να προβάλλουν την ισχύ της αυτοκρατορίας και την αποφασιστικότητα των στρατιωτικών σωμάτων. Καθώς ήταν κατασκευασμένα με χρυσάφι και ασήμι συνδύαζαν την υλική αξία με την ηθική αμοιβή και τον δημόσιο έπαινο. Απονέμονταν κυρίως σε όσους συμμετείχαν στις εκστρατείες, αξιωματικούς, στρατιώτες και εθελοντικά σώματα. Τα χρυσά δίνονταν συνήθως στους αξιωματικούς, τα ασημένια (ή και τα χάλκινα) στους μαχητές.
Οι αξιωματούχοι της άλλοτε κραταιάς αυτοκρατορίας φρόντιζαν όχι μόνο για τη μορφή του κάθε μεταλλίου αλλά και για την τελική του εμφάνιση. Δένονταν πάντα με κορδέλες, ξεχωριστές για το καθένα, αλλά προσαρμοσμένες στην κυρίαρχη αισθητική και στους συμβολισμούς των χρωμάτων. Κυριαρχούσε το έντονο κόκκινο χρώμα, συχνά με πράσινες λουρίδες, επίσης έντονες.
Οι παραστάσεις της κύριας όψης ήταν συνήθως σχετικές με το γεγονός ή το θέμα το οποίο προέβαλλαν, ενώ στη βάση αναγραφόταν η χρονολογία της έκδοσης. Στην άλλη όψη εικονιζόταν τις περισσότερες φορές με καλλιγραφικούς αραβικούς χαρακτήρες η υπογραφή του Σουλτάνου που τα εξέδιδε (τούγκρα). Όπως είναι φυσικό, η χρονολόγηση γινόταν πάντα σύμφωνα με το μουσουλμανικό ημερολόγιο. Για παράδειγμα, το μετάλλιο που κόπηκε το 1850 για την εξέγερση της Βοσνίας φέρει την χρονολογία 1266.  
Ένα από τα πρώτα μετάλλια αυτής της σειράς κόπηκε το 1801, με αφορμή τα πολεμικά γεγονότα της Αιγύπτου. Ο σουλτάνος Σελίμ ο Γ'απένειμε μεγάλο αριθμό αναμνηστικών μεταλλίων στους Άγγλους που είχαν ταχθεί στο πλευρό των Οθωμανών και απέναντι στους Γάλλους. Μετά το 1830 τα μετάλλια γίνονται καθεστώς στα παλάτια της Πόλης. Κόβονται με κάθε ευκαιρία, κυρίως μετά από σημαντικά πολεμικά γεγονότα, κυρίως αυτά που επιθυμεί να προβάλει η Υψηλή Πύλη. Ο πόλεμος της Συρίας (Άκρα) του 1840, η νίκη εναντίον των Κούρδων Ανταρτών το 1846, οι ξεσηκωμοί στην Υεμένη (1846) και στη Βοσνία τον ίδιο χρόνο, ο Κριμαϊκός Πόλεμος (1854), γίνονται θέματα μεταλλίων. Ακόμη και οι περίφημες οθωμανικές μεταρρυθμίσεις (τανζιμάτ) αποτυπώθηκαν σε αναμνηστικό μετάλλιο κατά τη δεκαετία του 1850, στα χρόνια του Αμπντούλ Μετζίτ.    

ΒΑΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Borner, L. 1997. Die Italienischen Medaillen der Renaissance und des Barock. Berlin.
Erüreten, Metin 2001. Osmanli Madalyalari ve Nisanlari Belgelerle Tarihi / Ottoman Medals and Orders. Documented History. Istanbul.
Zürcher, E.J. 1984. The Unionist Factor. The Role of the Committee of Union and Progress in the Turkish National Movement. Leiden: E. J. Brill.
Δετοράκης, Θ. 1986. Ιστορία της Κρήτης, Ηράκλειο.
Καλομενόπουλος, Ν. 1894. Κρητικά: ήτοι τοπογραφία και οδοιπορικά της νήσου Κρήτης. Αθήνα.
Λαμπρινάκης, Εμμ. 1890. Γεωγραφία της Κρήτης. Ρέθυμνο.
Μπέλλας, Τ. (επιμ.) 2001. Ιλίου Mέλαθρον 2000. Tο Nομισματικό Mουσείο στο κατώφλι του 21ου αιώνα. Αθήνα: Nομισματικό Mουσείο.
Σταυρινίδης, Ν. 1975-1985. Μεταφράσεις Τουρκικών Ιστορικών Εγγράφων αφορώντων εις την Ιστορία της Κρήτης, τόμοι Α-Ε. Ηράκλειο: Δήμος Ηρακλείου.
Ψιλάκης, Β. 1970. Ιστορία της Κρήτης από της ανώτατης αρχαιότητας μέχρι των καθ’ ημών χρόνων (μεταγλωττισμένη). Αθήνα: Αρκάδι. 
↧

Τα Βάρβαρα ο χυλός που ετοιμάζουν οι πιστοί την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας

December 3, 2017, 5:45 am
$
0
0
Τα Βάρβαρα, είναι ένας χυλός που ετοίμαζαν οι πιστοί την παραμονή της εορτής της Αγ. Βαρβάρας και τον μοίραζαν ανήμερα στους πιστούς, υπέρ υγείας.
Η συνταγή αυτή είναι από την Άνδρο, της πολύ καλής μου φίλης Δέσποινας, που την φτιάχνει κάθε χρόνο, από οικογενειακή παράδοση...

Όπως μου εξήγησε, στο σερβίρισμα ρίχνουμε από πάνω χοντροκομμένα αμύγδαλα (ασπρισμένα), καρύδια, σπόρους ροδιού, λίγο ανθόνερο και το μοιράζουμε σε φίλους και γνωστούς... 



Βάρβαρα - το έθιμο της Αγίας Βαρβάρας



Υλικά

•    ½ κιλό σιτάρι
•    3½ λίτρα νερό
•    ½ κούπα ζάχαρη
•    2 κουτ. σούπας κορν φλάουρ που το διαλύουμε σε κρύο νερό και το προσθέτουμε κατά το τέλος του βρασίματος
•    1 κούπα (όχι γεμάτη) σταφίδες ξανθές
   ----
•    ½ κιλό αμύγδαλα ασπρισμένα
•    ½ κιλό καρύδια
•    1 ή 2 ρόδια (τους καρπούς)
•    200 γραμ. ανθόνερο (από το φαρμακείο)






Εκτέλεση

Πλένουμε  από το βράδυ και βάζουμε σε νερό για να μαλακώσει, το σιτάρι.Αν και τα σημερινά σιτάρια του εμπορίου, δεν χρειάζονται αυτή την διαδικασία και χυλώνουν εξίσου, αν μετά το πλύσιμο, τα βάλουμε κατευθείαν να βράσουν.
Προσθέτουμε τις σταφίδες, το νερό και τα αφήνουμε να βράζουν σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να μείνει ένας χυλός, σαν σούπα.Λίγο πριν (10 λεπτά περίπου) τα κατεβάσουμε από την φωτιά, προσθέτουμε την ζάχαρη και το κορν φλάουερ.Σερβίρουμε σε μπολ και ραντίζουμε με λίγο ανθόνερο. Ρίχνουμε από πάνω αμύγδαλα, καρύδια, ρόδια.Τρώγονται εξ ίσου ευχάριστα, είτε ζεστά, είτε κρύα.


↧

Το σπηλαίο των Ελεφάντων στην περιοχή Δρέπανο του Ακρωτηρίου στο νομό Χανίων

December 3, 2017, 6:30 am
$
0
0

Το σπήλαιο βρίσκεται στην περιοχή Δρέπανο του Ακρωτηρίου στο νομό Χανίων και έξω από τον κόλπο της Σούδας το οποίο ανακαλύφθηκε μόλις το 1999 από τον ψαροτουφεκά Μανόλη Ευθυμάκη.


Το σπήλαιο έχει διανοιχτεί σε Μεσοζωικούς ασβεστόλιθους. Η είσοδος της σπηλιάς (πλάτους 9 μ. και ύψους 6,5 μ.) βρίσκεται σε βάθος 10 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και συνεχίζει σε ένα τούνελ μήκους περίπου 40 μέτρων. Το υπόλοιπο τμήμα, μήκους 125 μ. και μέσου πλάτους 25μ., το οποίο αποτελεί και την κύρια αίθουσα του σπηλαίου, έχει, λόγω της μορφολογίας του, εν μέρει κατακλυστεί από ύδατα. Το βάθος του πυθμένα σε αυτή την αίθουσα κυμαίνεται από λίγα εκατοστά ως 4 μ., ενώ το ύψος της οροφής πάνω από την επιφάνεια του νερού ξεπερνά σε ορισμένα σημεία τα 10 μ.


Από τις μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν στα ευρεθέντα τμήματα του σκελετού των ελεφάντων, κατέστη δυνατό να υποστηριχτεί ότι πρόκειται για νέο είδος, το οποίο ονομάστηκε elephas chaniensis, από την περιοχή των Χανίων. Το μέγεθός του ήταν μεγαλύτερο από τον σημερινό ελέφαντα και μικρότερο από τον πρόγονό του, τον antiquus. Τα απολιθώματα των ελεφάντων άνηκαν τουλάχιστον σε τρία ενήλικα και ένα νεότερο μέλος και προφανώς πρόκειται για ενδημικό είδος. Ο Elephas Chaniensis ήταν τρία μέτρα ψηλός και αν και δεν είχε αξιοσημείωτες διαφορές από τον Αφρικάνικό και Ινδικό Ελέφαντα, είχε χοντρότερα οστά και περισσότερο γεροδεμένο σώμα. Η ηλικία του μέχρι στιγμής προσδιορίζεται στα 50.000-60.000 χρόνια.


Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα οστά ελαφιών που βρέθηκαν στο σπήλαιο, τα οποία ανήκουν σε κανονικού μεγέθους ελάφια αλλά και σε ελάφια νάνους, ύψους 30 εκατοστών! Πιστεύεται δε, ότι η υπερβολική αύξηση του πληθυσμού των ελαφιών (τα οποία έμοιαζαν κατά πολύ με τις σημερινές κατσίκες), μείωσαν κατά πολύ τα αποθέματα τροφής με αποτέλεσμα να οδηγήσουν σε εξαφάνιση τους ελέφαντες της περιοχής. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι μέσα στο σπήλαιο, τα οστά των ελεφάντων βρέθηκαν σε χαμηλότερα στρώματα από τα οστά των ελαφιών και άλλων μικρότερων θηλαστικών.















ΦΩΤΟ: http://ydronaftes.gr/

ΠΗΓΗ: http://spilaia-chanion.blogspot.de/
↧
↧

10 χαρακτηριστικά πιάτα της Κρητικής κουζίνας

December 3, 2017, 7:30 am
$
0
0

Πέρα από το γαμοπίλαφο με το ρύζι μαγειρεμένο σε ζωμό από γίδα, τον ντάκο με τη ντομάτα και το παξιμάδι και το μοναδικό ανωγιανό καπνιστό απάκι, υπάρχουν δεκάδες ακόμα αυθεντικά κρητικά πιάτα, που μπορείτε να γευθείτε στη Μεγαλόνησο. Κι εμείς τα λατρεύουμε… Ας ρίξουμε μια ματιά στα 10 πιο χαρακτηριστικά από αυτά.

ΧΟΧΛΙΟΙ
Μπουμπουριστοί, στιφάδο, γιαχνί ή με χόντρο (τραχανά), όπως και να τους μαγειρέψετε, οι χοχλιοί (σαλιγκάρια) είναι ένα από τα πιο εκλεκτά και δημοφιλή εδέσματα της Κρήτης. Ειδικά μπουμπουριστοί, στο τηγάνι, με μπόλικο αλάτι και δεντρολίβανο, συνοδεύουν εξαιρετικά τη ρακή και την τσικουδιά σας.



Χανιώτικο μπουρέκι
Το χανιώτικο μπουρέκι είναι ουσιαστικά μια ιδιαίτερη, παραδοσιακή κολοκουθο-πατατόπιτα από τα Χανιά. Τα βασικά του υλικά είναι τα κολοκυθάκια και οι πατάτες που αφθονούν το καλοκαίρι, το λευκό τυρί –φέτα ή ξινομυζήθρα- και μπορεί να είναι με φύλλο ή ξέσκεπο. Είναι ελαφρύ, γρήγορο, εύκολο, καλοκαιρινό και πεντανόστιμο.


Σφακιανή πίτα
Η σφακιανή πίτα είναι μια ιδιαίτερη λεπτή τηγανητή πίτα με γέμιση από μαλακό τυρί, τύπου ξινομυζήθρα ή ανθότυρο, που σερβίρεται με μέλι και καρύδια προαιρετικά. Είναι φοβερός μεζές για την τσικουδιά, αλλά και πεντανόστιμο γλύκισμα μετά το φαγητό. Η καταγωγή της είναι από τα Σφακιά, αλλά συναντάται σε πολλά μέρη της Κρήτης.


Αντικριστό
Πολλοί μπορεί να έχουμε ακούσει το τρομερό αυτό κρητικό πιάτο, αλλά πόσοι γνωρίζουμε ακριβώς περί τίνος πρόκειται; Μιλάμε για έναν παμπάλαιο τρόπο ψησίματος, όπου μεγάλα κομμάτια κρέατος –συνήθως αρνιού ή κατσικιού- στερεώνονταν σε βέργες γύρω γύρω από τη φωτιά. Έτσι τα κρέας σιγοψηνόταν για 5-6 ώρες από τη φωτιά και μέλωνε. Ο τρόπος αυτός ψησίματος συνηθιζόταν κυρίως, στα χωριά του Ψηλορείτη.



Σταμναγκάθι τσιγαριαστό
Το σταμναγκάθι είναι ένα είδος χόρτου που μοιάζει εξωτερικά με το ραδίκι αλλά είναι πικρούτσικο και με μεστή και έντονη γεύση. Συναντάται σε μεγάλη ποσότητα στην Κρήτη, αλλά και σε άλλα σημεία της Μεσογείου, όπως στην Κύπρο, τη Μάλτα και τη Σικελία. Στην Κρήτη συνηθίζουν να κάνουν το σταμναγκάθι τσιγαριαστό, δηλαδή τσιγαρισμένο σε ελαιόλαδο. Πολλοί προσθέτουν στο τηγάνι και πράσο, σκόρδο και κρεμμύδι. Μαζί με μερικά φρέσκα αυγά φτιάχνετε την τέλεια ομελέτα, ενώ κάποιοι συνοδεύουν με αυτά και το κρέας τους. Στην Κρήτη με σταμναγκάθι κάνουν και το γνωστό μας φρικασέ.
Μαραθόπιτα
Η μαραθόπιτα είναι μια πεντανόστιμη πλακουτσωτή πίτα, με μαλακό φύλλο, που ψήνεται με ελάχιστο λάδι στο τηγάνι. Είναι παραδοσιακή συνταγή των Χανίων, αλλά συναντάται σε ολόκληρη την Κρήτη. Για τη γέμιση χρειάζεστε φρέσκο μάραθο, που δίνει το υπέροχο άρωμα στην συγκεκριμένη πίτα, ενώ συνήθως προσθέτουν και σπανάκι, λάπαθα και φρέσκο κρεμμυδάκι.


Καλιτσούνια
Ανεβατά  ή της στιγμής, τα καλιτσούνια είναι ένα από τα πιο εκλεκτά και νόστιμα κρητικά εδέσματα. Ανεβατά λέγονται εκείνα τα πιτάκια που έχουν μαγιά και «ανεβαίνουν» (φουσκώνουν), ενώ της στιγμής γίνονται με απλό φύλλο. Τα απλά καλιτσούνια μοιάζουν με ταρτάκια σε αστεροειδές σχήμα, ενώ τα ανεβατά φτιάχνονται κυρίως, το Πάσχα και και θυμίζουν λίγο το τσουρέκι. Και τα δύο έχουν γέμιση από μυζήθρα ή ανθότυρο, μέλι και κανέλα. Τρώγονται τόσο για γλυκό, όσο και για να συνοδεύσετε τη ρακή σας, που της ταιριάζει τόσο κάτι ελαφρώς γλυκό και τυρένιο.



Κρεατότουρτα
Η κρεατότουρτα είναι μια πεντανόστιμη χανιώτικη κρεατόπιτα που τρώγεται κυρίως το Πάσχα. Η λέξη τούρτα χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει την «πίτα», ενώ προτιμάται κυρίως, το Πάσχα, μάλλον για να χρησιμοποιείται το πατροπαράδοτο αρνί. Φτιάχνεται κυρίως, με βραστό αρνί ή κατσίκι, ενώ το φύλλο έχει συνήθως μαγιά ή σόδα. Στη γέμιση προστίθενται και πολλά τυριά, πηχτόγαλο, ανθότυρο, τυρομάλαμα, γραβιέρα Κρήτης, κανέλα και φυσικά, στάκα. 


Μακαρούνια σκιουφιχτά




Είναι πεντανόστιμα, είναι παραδοσιακά και είναι πανέμορφα. Τα σκιουφιχτά μακαρούνια είναι ζυμαρικά σε κυλινδρικό σχήμα. Φτιάχνονται με αλεύρι, νερό, αλάτι και  λάδι ή βούτυρο. Η παραδοσιακή συνταγή θέλει τα σκιουφιχτά να «καίγονται» σε ζεστό στακοβούτυρο και να περιχύνονται με μπόλικη τριμμένη μυζήθρα ή ανθότυρο. Η απόλυτη γευστική απλότητα.

Μεσσαρίτικος Τζουλαμάς 
Πρόκειται για ένα παραδοσιακό έδεσμα που τρωγόταν κατά παράδοση τις Απόκριες στο χωριό της Μεσσαράς. Είναι ουσιαστικά, μια πίτα που συνδυάζει τη γλυκιά και την αλμυρή γεύση, μιας και έχει στη γέμισή της σταφίδες, κοτόπουλο ή συκώτι και ρύζι. Είναι ένα παλιό κρητικό φαγητό, που δεν συναντάται πολύ συχνά στη σύγχρονη κρητική κουζίνας, αλλά είναι πεντανόστιμο.

Βάλια Κανελλοπούλου

↧

Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ, Η ΕΥΛΟΓΙΑ, ΤΟ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΣΤΡΑΤΑ

December 3, 2017, 8:00 am
$
0
0
Σύμφωνα με μία από τις επικρατέστερες παραδόσεις, "η αγία Βαρβάρα ήταν από μικρή Χριστιανή, πολύ όμορφη. Ο πατέρας της ζήτησε να την παντρέψει με ειδωλολάτρη βασιλιά. Η αγία παρακάλεσε το Θεό, να βγάλει την "ευλογιά", να την ασχημίσει. Ο Θεός την άκουσε, και μαζί της έδωσε το χάρισμα να θεραπεύει ευλογιά και ιλαρά". [Θεσσαλία-Τύρναβος]  Οι παραλλαγές ποικίλουν. Η παράδοση στη Σάμο καταγράφει: "Η αγία Βαρβάρα ήταν όμορφη κοπέλα, που άρσεσε σε πολλούς, ακόμα και στον πατέρα της. Την κηνύγησε κάποτε, για να της κάμει κακό. Αυτή έτρεχε και παρακαλούσε το Θεό να τη σώση. Ένας βράχος άνοιξε και την έκλεισε  μέσα. Εκεί η αγία παρακάλεσε το Θεό να την κάμει ν'αρρωστήσει μ'ευλογιά, για να παραμορφωθεί και να μην την κυνηγούν. Έτσι κι έγινε. Όταν βγήκε από το βράχο δεν την αναγνώριζαν. Από τότε την επικαλούνται όσοι πάσχουν από λέπρα κι ευλογιά." (Δημητρίου Λουκάτου, "Συμπληρωματικά του χειμώνα και της άνοιξης")
Καταπληκτική είναι η παραλλαγή της κρητικής παράδοσης που διασώζει ο Νίκος Ψιλάκης στο έργο του "Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη": 


"Στην Κρήτη πιστεύανε πως "έλαμπε σαν τον ήλιο η μούρη τζης, ήτανε όμορφη και την ερέγουνταν όλοι. Για να μην παντρευτεί έναν ειδωλολάτρη που την εζύγωνε, ήδωκε μια τση πέτρας και η πέτρα άνοιξε και μπήκε μέσα και έμεινε εκεί για να την ξεχάσουν. Τότες επαρακάλεσε το Θεό να της αλλάξει το πρόσωπο, να την κάμει άσκημη, να μη τζη σιμώνει κανένας. Ο Θεός τσή 'πεψε την Ευλογιά και αυτή τση έκαμε τζιμπήματα σα δαγκάματα στο πρόσωπο. Επέρασε καιρός και κανένας δεν την εγνώρισε. Ούτε ο πατέρας της την εγνώρισε. Επήγε στο σπίτι του ντυμένη ατζιγγάνα και την ελυπήθηκε που την είδε βλογιασμένη και τση πέταξε ένα κομμάτι ψωμί, αυτός που δεν έδινε ούτε τ'αγγέλου του νερό...".
Στην παραπάνω παράδοση η Ευλογιά δεν εμφανίζεται ως νόσημα, αλλά ως γυναίκα που προκαλεί δαγκώματα στο πρόσωπο και αφήνει μόνιμες ουλές. Η δοξασία αυτή είναι πανελλήνια. Ωστόσω, στην Κρήτη η Αγία Βαρβάρα, εκείνη που προκάλεσε την αρρώστια της "κρατεί μια βέργα και όπου δει την ευλογιά δεν την αφήνει ούτε να σταθεί. Όταν είδε τη μούρη τζης στον καθρέφτη εφοβήθηκε και έκλεισε με τα χέρια τα μάτια τζης για να μη θωρεί. Επαρακάλεσε, λοιπόν, το Θεό να τση δώσει τη χάρη να γιατρεύει την ευλογιά. Κι ο Θεός δεν τση χάλασε χατήρι." " 

Η πικροδάφνη: 
Ο Δημήτρης Λουκάτος σημειώνει και μια γοητευτική λεπτομέρεια από την αντίστοιχη παράδοση της Νάξου που συνδέει την αγία με τις πικροδάφνες! Η Βαρβάρα, ζητώντας να γίνει άσχημη, λυπάται και την ομορφιά της που δε θέλει να χαθεί ολότελα κι έτσι "απευθύνεται στα βουνά, στα δάση και στην πικροδάφνη και λέει:
-Πάρτε, όρη, τα κάλλη μου, και δάση τα μαλλιά μου,
κι εσείς, αγριοπικροφύλλαδα, πάρτε την ομορφιά μου."
Κι από τότε, λοιπόν, η πικροδάφνη πήρε την ομορφιά της και ανθίζει όμορφα λουλούδια!

Τα τρίστρατα:
"Στην Κρήτη συνήθιζαν να κάνουν δοξολογίες σε όλα τα τρίστρατα όταν διαφαινόταν απειλή επιδημίας. Και οι λιτανίες σταματούσαν υποχρεωτικά όχι μόνο στα σταυροδρόμια, όπως συνέβαινε σε όλες τις λιτανεύσεις, αλλά και στα τρίστρατα όπου έριχναν αγιασμό." (Νίκος Ψιλάκης, "Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη")
Αλλά και σύμφωνα με το Λουκάτο, που παραθέτει στοιχεία από το έργο τουΔημητρίου Αρχιγένη, "Η ζωή στη Σμύρνη", "μόλις φανερωνόταν στη Σμύρνη "συρμός", δηλ. επιδημία της ευλογιάς (που από φόβο την έλεγαν και "γλυκιά"και "μελογαλούσα"), οι φτωχογειτονιές ιδιαίτερα καλούσαν τον παπά γι'αγιασμό, που τον εδιάβαζε στη μέση του τρίστρατου, κι άγιαζε μ'αυτόν τον γύρω χώρο και τους ανθρώπους."

Το μέλι: 
Και συνεχίζει το απόσπασμα του Λουκάτου: "Κι αφού έφευγε ο παπάς, οι νοικοκυρές που είχανε μικρά παιδιά, στήνανε στο τρίστρατο ένα τραπέζι χαμηλό, μεγάλο κι απάνω του ακουμπούσαν μια "λεγένη" μελό-γαλο και πανεράκια με φέτες από ψωμί ζεστοφούρνιστο. Τρεις μητέρες έπρεπε να παρασταθούν. (Δεν θυμίζουν τις Τρεις Μοίρες;). Η μία έκοβε τις φέτες το ψωμί'η άλλη βουτούσε την κάθε φέτα στο μελόγαλα'κι η τρίτη επασπάλιζε το μελόψωμο αυτό με κανέλλα και τό'δινε στο κάθε παιδί, που είχαν μαζευτεί. Και τού'λεγε να πει: ¨Μέλι και γάλα στη στράτα τση!"δηλ. της προσωποποιημένης Ευλογιάς."
Μια αντίστοιχη μικρασιατική εκδοχή (Σιγή, Μ.Ασίας) παραθέτει και ο Γεώργιος Μέγας ("Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας"): "παίρνουν προζύμι και κάνουν μια πίτα με αλεύρι, την ψήνουν στο φούρνο και, άμα ψηθεί, την περιχάνε με το μέλι. Τη βάζουνε κατόπιν πάνω σ'ένα τραπέζι και το τραπέζι το βάζουν πάνω σ'ένα τριδρόμι. Εκεί πάει ο παπάς και κάνει παράκληση'κατόπιν την κόβει η νοικοκυρά και την μοιράζει στον κόσμο. Από το μέλι της πίτας κάνουν σταυρό στην πόρτα τους. Όσον καιρό είναι επιδημία η "ευλογημένη"μοιράζουν όλο γλυκά." 
Όσο για την Κρήτη: "Το γλυκό της ημέρας της εορτής έχει πάντα μέλι. Σε πάρα πολλά χωριά της Κρήτης, ιδιαιτέρως σ'αυτά που υπήρχε ναός της Αγίας, συνήθιζαν να κάνουν λουκουμάδες. Μόνο στα παιδιά και στους αρρώστους έδιναν γάλα, επειδή πίστευαν ότι με μέλι και με γάλα γιατρεύεται η ευλογιά, άρα ο ίδιος συνδυασμός μπορεί και να αποτρέψει την αρρώστια. Οι μεγάλοι δεν έπιναν γάλα, λόγω σαρακοστής." (Νίκος Ψιλάκης, "Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη")


Τα κόλλυβα:
Όμως πέρα από το μέλι και τις μελόπιτες, πολλαχού στον ελληνικό χώρο συνηθίζαν να ετοιμάζουν κόλλυβα ή κολλυβοζούμι σαν προσφορά. Ο Γεώργιος Μέγας, αναφερόμενος στο Μπαϊντίρι της Μ.Ασίας σημειώνει πως την παραμονή της γιορτής: "Οι γειτόνισσες κάθε σταυροδρομιού πήγαιναν η καθεμιά από κάτι που χρειάζουνταν, για να γίνει η "βαρβάρα", δηλαδή η εορτάσιμος πανσπερμία. Άλλη πήγαινε το στάρι, που το κοπάνιζαν εκεί "έξω στο σταυροδρόμι", άλλη τη ζάχαρη, τις σταφίδες, το αμύγδαλο, το καρύδι, τα μυρωδικά και "εκεί έξω την έβραζαν". Το πρωί φώναζαν έναν παπά να την διαβάσει και κατόπιν τη μοίραζαν στα σπίτια τους με τις ρετσελόκουπες.". Και συνεχίζει παρακάτω:
"Κόλλυβα, που λέγονται σπερνά, βράζουν την ημέρα της γιορτής τα περισσότερα σπίτια στο Αργοστόλη κ.α. και "τα πηγαίνουν μέσα σε κανίστρια αποβραδίς στον εσπερινό στην εκκλησία. Τα κάνουν για να τους φυλάει από την ευλογιά. Από τα διαβασμένα σπερνά παίρνουν ως 40 κλωνιά και τα περνούν με το βελόνι σε μια κλωστή, σαν χάνδρες. Γίνεται έτσι ένα μικρό κομπολόγι, περιδέραιο, που το βάζουν απάνω από το κεφάλι της αγ.Βαρβάρας (το κόνισμα του σπιτιού), κρεμασμένο από το ίδιο καρφί με το εικόνισμα. Εκεί μένει όλο το χρόνο κι είναι φυλαχτικό, να μη μπει η αρρώστια στο σπίτι."
Ανάλογα έθιμα καταγράφει κι ο Λουκάτος: "Στα χωριά της Ξάνθης, βράζουν σιτάρι, χυλωμένο με αλεύρι, με ζάχαρη και μυρωδικά, "τη βαρβάρα", όπως λένε, και τα μοιράζουν στα σπίτια." Στη Δράμα, όπου η αγία Βαρβάρα είναι και πολιούχος, "βρέχουν αποβραδίς σιτάρι, το κοπανίζουν να φύγει η φλούδα, το βράζουν μαζί με όσπρια, ώσπου να γίνει χυλός και το σερβίρουν σε κούπες. Στολίζουν την επιφάνεια του χυλού με σχέδια από ψίχα καρύδι, κανέλλα, γαρύφαλλο, να φάει όλη η οικογένεια, και το πρωί μοιράζουν τρεις κούπες σε τρία σπίτια που έχουν παιδιά. (Αν έχει κι η οικογένεια παιδιά μπορεί να λάβει από άλλους.)". Στα χωριά της Καβάλας, "φτιάχνουν πολτό από στάρι και όσπρια, σαν κολλυβόζουμο. Στο σιτάρι ρίχνουν από εννιά σπόρους(συμβολικός αριθμός, που επιδιώκεται πάντα μονός) του κάθε είδους όσπριο: φασόλια, φακές, ρεβύθι, καλαμπόκι κ.α. (θύμηση κι εδώ των σπυριών της αρρώστιας). Στον χυλό αποπάνω ρίχνουν ζάχαρη, κανέλλα, αμύγδαλα, καρύδια (ο γλυκασμός για την ευλογιά, που ευφημιστικά τη λέγανε "γλυκιά"). Τον πηχτό αυτό χυλό, που τον λένε "τα βάρβαρα", τον πήγαιναν παλιότερα στην εκκλησία, το πρωί, να λειτουργηθεί, κι ύστερα τον μοίραζαν ανταλλακτικά (μέσα σε πιάτα ή κούπες) σε εννιά (πάλι) σπίτια."
Από την άλλη, ο Νίκος Ψιλάκης μας πληροφορεί πως στην Κρήτη καθιερωμένο εθιμικό φαγητό τη μέρα τούτη, που πέφτει μέσα στη νηστεία των Χριστουγέννων, είναι τα ρεβύθια και πως "τα μικρότερα όσπρια (φακές, παπούλες) δε χρησιμοποιούνται εκείνη τη μέρα γιατί θυμίζουν σπυράκια"! Και παρατηρεί πως "ίσως η χρήση τους σε μια διαδεδομένη θεραπευτική πρακτική (το σκέπασμα των πληγών με ροβιθόζουμο) να έγινε αιτία ώστε να αποκτήσουν και προληπτικό χαρακτήρα."

Τα παιδιά και οι λοιπές παθήσεις: 
Επιπλέον, "εκτός από την ευλογιά η Βαρβάρα θεωρήθηκε στην Κρήτη και προστάτιδα των παιδιών από άλλες αρρώστιες, όπως η ανεμοβλογιά και η ιλαρά, δηλαδή από νοσήματα που εκδηλώνονται συνήθως στην παιδική ηλικιά. Επίσης πιστευεται ότι προστατεύει από παθήσεις των οφθαλμών και από αιφνιδίους θανάτους." (Νίκος Ψιλάκης, "Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη")

Πυροβολικό:
Αλλά η αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα και του Πυροβολικού. Αυτή η ιδιότητά της συνδέεται με την παράδοση πως ο ίδιος της ο πατέρας τη βασάνισε και τη σκότωσε(βλ.Οι παραδόσεις μας κι η Αγιά Βαρβάρα) και πως η Θεία Δίκη ήρθε πάνω του με μορφή κεραυνού! Σημειώνει ο Λουκάτος: "Η εικονογραφία της αγίας δείχνει την ίδια με κόκκινο ιμάτιο του αίματος και με ποτήριο του μαρτυρίου, και στο βάθος πίσω της τον πύργο "της φυλακής"με το τριπαράθυρο λουτρό, και κάποτε τη σφαγή από τον πατέρα της, με τον κεραυνό, που τον τιμώρησε."Και: "Πολλαπλή απόρροια από το γενικό συναξάρι της... είναι, από το ένα μέρος, η αναζήτηση της προστασίας της σε διάφορες σχετικές περιστάσεις (σε μολυσματικές αρρώστιες, σε αστραπόβροντα, σε πυρκαϊές, σε πολεμικούς βομβαρδισμούς, σε φυλακίσεις, σε καταπλάκωση ορυχείων,κ.α., κι από το άλλο η ανακύρηξή της σε πάτρωνα-προστάτρια σχετικών επαγγελμάτων και συντεχνιών, όπως των πυροβολητών, των πυροσβεστών, των μεταλλορύχων, αρχιτεκτόνων και οικοδόμων."
Η σκούπα: 
Επίσης, μια δεισιδαιμονία που αναφέρει ο Μέγας για τη μέρα αυτή είναι πως "οι γυναίκες δε σκουπίζουν'την κρύβουν μάλιστα τη σκούπα "για τα παιδιά 'είναι καλό." (Καστοριά)."

Τα καραβάκια:
Στη Δράμα, όπου και είναι πολιούχος η Αγία, λαμβάνει χώρα κι ένα ακόμη ιδιαίτερο έθιμο (πηγή: http://local.e-history.gr/pages/viewpage.action?pageId=8487698, 2ο Γυμνάσιο Δράμας, Αναστάσης Παπουτσής):
"Το όνομα της περιοχής είναι συνδεδεμένο με την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, πολιούχου της Δράμας, που υπάρχει στην περιοχή. Η σημερινή εκκλησία κτίστηκε το 1920 πάνω από τη λιμνούλα. Το ψηλό καμπαναριό της αντικατοπτρίζεται στο βυθό των νερών, στο χώρο που λένε ότι υπήρχε το παλιό εκκλησάκι. Η παράδοση διατηρεί ακόμα τους θρύλους γύρω από το χτίσιμο της εκκλησίας. Σύμφωνα με την παράδοση, κατά τους Βυζαντινούς χρόνους υπήρχε ένα εκκλησάκι στο χώρο που βρίσκεται σήμερα η λίμνη. Οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν την πόλη το 1380, το γκρέμισαν και στη θέση του προσπάθησαν να φτιάξουν ένα τζαμί. Με θαύμα της Αγίας Βαρβάρας όμως, κατά την ημέρα της γιορτής της πλημμύρισε η περιοχή και το κτίσμα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Οι κάτοικοι το θεώρησαν θαύμα της Αγίας -την οποία και ανακήρυξαν Πολιούχο της πόλης-  καθιερώνοντας από τότε κάθε παραμονή της γιορτής της, στις 4 Δεκεμβρίου, το εξής έθιμο: πολλά νεαρά κορίτσια της πόλης πήγαιναν την παραμονή της γιορτής στον εσπερινό που τελούνταν και αφού έπεφτε το σούρουπο, άναβαν κεριά στον ανατολικό τοίχο της λίμνης. Όση ώρα καίγονταν τα κεριά, οι νεαρές κοπέλες προσεύχονταν για υγεία και ένα καλό "τυχερό", αφού η Αγία Βαρβάρα, εκτός από προστάτιδα του Πυροβολικού, ήταν και προστάτιδα των κοριτσιών που τις προφύλαγε από γλωσσοφαγιά και βοηθούσε τα τυχερά του γάμου τους. Πολλά μάλιστα από τα νεαρά κορίτσια τοποθετούσαν αναμμένα κεριά σε μικρές ξύλινες σανίδες και τα έριχναν στην λίμνη. Τότε εκφράζανε τις ευχές τους και, ανάλογα με την πορεία που θα είχε η σανίδα με τα κεριά, έβγαιναν αληθινές. Θεωρούσαν αποτυχία αν έσβηναν τα κεριά, αλλά αυτό δεν τις πτοούσε τόσο, αφού έτρεφαν την ελπίδα ότι εκείνο το βράδυ θα εμφανιζόταν η Αγία στον ύπνο τους και θα εκπλήρωνε τις ευχές τους. Την άλλη μέρα, ανήμερα της γιορτής και κοντά στο χάραμα, μαζεύονταν πάλι τα νεαρά κορίτσια στην λίμνη και αφού πλένονταν με τα νερά που θεωρούσαν ότι είχε αγιάσει η Αγία από το προηγούμενο βράδυ, καλημερίζονταν μεταξύ τους και έδιναν ευχές η μία στην άλλη. Έπειτα παρακολουθούσαν τη Θεία Λειτουργία και φεύγοντας έπαιρναν μαζί τους σε ειδικό σκεύος, λίγο από το αγιασμένο νερό της λίμνης.
Σήμερα, το έθιμο αυτό συνεχίζεται από δεκάδες παιδιά της πόλης. Την παραμονή της γιορτής τα μικρά παιδιά ρίχνουν καραβάκια στολισμένα με κεριά στη λιμνούλα. Γίνεται μάλιστα και διαγωνισμός και βραβεύεται το καλύτερο από αυτά.
Επίσης, το απόγευμα της παραμονής της γιορτής της Πολιούχου, δηλαδή στις 3 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο, γίνεται λιτάνευση της Ιερής Εικόνας της Αγίας Βαρβάρας από το φερώνυμο ναό στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Στη συνέχεια προσφέρεται η παραδοσιακή "βαρβάρα" (γλυκιά σούπα που μαγειρεύουν οι νοικοκυρές της Δράμας κάθε χρόνο) από την Ένωση Κυριών Δράμας και όλοι κατευθύνονται στη λίμνη, για να ρίξουν τα παιδιά τα καραβάκια τους."

Η Εκάτη:
Οι προσφορές κι οι αγιασμοί στα τρίστρατα (τριόδους), οι μελόπιτες και το μέλι, τα πολύσπορα, κλπ, υποδηλώνουν μια άμεση σύνδεση με αρχαιοελληνικά (προχριστιανικά) λατρευτικά έθιμα, μια σύνδεση/συνέχεια που, προφανώς, λαμβάνει χώρα σε πάρα πολλά από τα έθιμα και τις παραδόσεις του τόπου μας.
Η τρί-οδος που περικλύει τον διαχρονικά σημαντικό και συμβολικό αριθμό τρία και που συνδέεται και με άλλα εθιμικά στοιχεία, όπως το κάψιμο του πρωτομαγιάτικων στεφανιών του Άη Γιαννιού...
Τα πολύσπορα (ή κόλλυβα) που συνήθως έχουν να κάνουν με απαρχές καρπών και αποτελούσαν προσφορές και των αρχαίων μας προγόνων, όπως, π.χ., κατά ταπυανέψια)... 

Το πολύτιμο και θεραπευτικό μέλι που προσφερόμενο ως "πλακούντας" ("μελόπιτα") ή ως "πελανός" (=παχύρρευστο μείγμα εξ αλεύρου, μέλιτος και ελαίου χεόμενον επί των βωμών ως προσφορά, ως θυσία εις τους θεούς//ομ. και καιόμενον επί των βωμών// ομ. αναφέρεται απλώς ως θυόμενος: Αισχ.Περσ.204 "αποτρόποισι δαίμοσι...θύσαι πελανόν", λεξικό Δ.Δημητράκου), ή ακόμη ως "μελίκρατο" (=κράμα τι μέλιτος και γάλακτος, προσφερόμενον εις τας ψυχάς των νεκρών και τους καταχθονίους θεούς: Οδ.κ519 "χοήν χείσθαι πάσιν νεκύεσσι, πρώτα μελικρήτω, μετέπειτα δε ηδέϊ οίνω", λεξικό Ι.Πανταζίδη)... 
Σύμφωνα με το Γεώργιο Μέγα: «Θα ήταν πραγματικά δύσκολο να εξηγηθούν οιμελόπιτες, η πανσπερμία και η έκθεσή τους στο «τρίστρατο», αν δε μας βοηθούσαν οι γνώσεις μας για την αρχαία κουροτρόφο θεά, την Εκάτη. Οι Έλληνες πίστευαν πως η Εκάτη, ως ενοδία ή τριοδίτις θεά, ήταν εγκατεστημένη στα τρίστρατα, όπου προς το βράδυ, τις τελευταίες μέρες του μήνα, όταν δηλαδή άρχιζε η νέα σελήνη, τοποθετούσαν πάνω στους βωμούς και κάτω από τα αγάλματα τροφές για τη θεά, τα λεγόμενα «Εκαταία» ή τον «Εκάτης δείπνον». Αν λάβουμε υπόψη, ότι αυτός ο τρόπος ετοιμασίας και έκθεσης των προσφορών στην Αγία Βαρβάρα συναντάται ιδιαίτερα στη Μ.Ασία και ότι η λατρεία της Εκάτης επικρατούσε κυρίως εκεί (από όπου η τριοδίτις θεά μεταφέρθηκε νωρίς στην αρχαία Ελλάδα ως θεά της μαγείας) καταλαβαίνουμε ποια αρχαία θεότητα αντικατέστησε, ως βοηθός του ανθρώπου, η Αγία Βαρβάρα.»
Αλλά ας δούμε τί γράφει περιληπτικά και ο Αθανάσιος Σταγειρίτης στην "Ωγυγία" (ή Αρχαιολογία) του σχετικά με τα δείπνα της Εκάτης:
Εκατήσια.jpg



http://firiki.pblogs.gr/
↧

Κρητική διατροφή για βαθιά γεράματα

December 3, 2017, 8:30 am
$
0
0
Είμαστε» στη δεκαετία του 1960. Συνολικά 13.000 άτομα συμμετέχουν σε μία μελέτη επτά χωρών για τις διατροφικές συνήθειες των πληθυσμών τους.

Από τότε πέρασε μισός αιώνας και έχουμε φθάσει στο 2012. Μόλις 40 άτομα από την έρευνα αυτή επιζούν. Και είναι όλοι τους Κρητικοί! Τυχαίο; Δε νομίζω!
Από τα πρώτα χρόνια κιόλας της μελέτης φάνηκε πως η Κρητική διατροφή είχε μια… ιδιαιτερότητα που έφερνε τους κρητικούς σε «θέση ισχύος» έναντι των άλλων.




«Είναι όλοι τους άνω των 90 ετών και το σημαντικό στοιχείο που καταγράφεται στην επικαιροποίηση των στοιχείων είναι ότι, πέρα από υγιεινή διατροφή, οι 40 Κρητικοί απάντησαν ότι από τότε μέχρι σήμερα νηστεύουν πριν από τις εορτές του Πάσχα, των Χριστουγέννων, τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά και ότι Τετάρτη και Παρασκευή δεν τρώνε λάδι», δήλωσε στο «Εθνος» ο καθηγητής προληπτικής ιατρικής και διατροφολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Αντώνης Καφάτος.Ο 40άρης του ’60 και ο 40άρης του 2010…





Η Κρητική διατροφή μπορεί να αποδεικνύεται βάλσαμο για την υγεία και τη μακροζωία αλλά όπως φαίνεται οι Κρητικοί την εγκατέλειψαν…

Τα συγκριτικά αυτά στοιχεία έδειξαν όχι απλά την εγκατάλειψη της κρητικής διατροφής αλλά -κυρίως- τις επιπτώσεις που είχε αυτό στην υγεία των κατοίκων του νησιού. Το προφίλ του κρητικού 40 ετών το 1960 (που όλος ο κόσμος θεωρούσε φαινόμενο όσον αφορά τις παθήσεις στην καρδιά) ήταν ένας άνθρωπος που ήταν κατά μέσο όρο 63 κιλά, έτρωγε σπανίως κόκκινο κρέας, λίγες φορές άσπρο, έπινε λίγο κόκκινο κρασί και κατανάλωνε πολλά όσπρια και λαχανικά που παράγονταν στο νησί. Ο 40άρης του 2010 είναι υπέρβαρος, με μέσο όρο τα 83 κιλά, τρώει σχεδόν καθημερινά κόκκινο κρέας και μάλιστα με πολλά λίπη, πίνει πολύ και -μάλιστα- ποτά με υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ όπως ουίσκι.




Καταναλώνει δε σαφέστατα λιγότερα λαχανικά από το 40άρη του ‘60 και από τη διατροφή τείνουν να εκλείψουν εντελώς τα όσπρια. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία ότι το 1960 στη Κρήτη η ημερήσια κατανάλωση κρέατος κατ’ άτομο ήταν 35 γραμμάρια και σήμερα έχει ανέλθει στα 124 γραμμάρια…

Η μελέτη η οποία έγινε με συμμετοχή συνολικά 13.000 ανδρών από 16 διαφορετικές περιοχές επτά χωρών (Φιλανδία, Ολλανδία, Ιαπωνία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα). Στόχος ήταν να διερευνηθεί η (σαφής τότε) σχέση διατροφής και τρόπου ζωής με τα καρδιαγγειακά νοσήματα.




ΠΗΓΗ - star.gr
φωτ αρχειο - Αντώνης Γενναράκης
↧
Search

Ο Λόρενς της Κρήτης

December 3, 2017, 9:30 am
$
0
0

Ποιος ήταν ο Τζον Πέντλμπερι, ο αρχαιολόγος διάδοχος του Εβανς στην Κνωσό, στον οποίο το υπουργείο Πολέμου της Βρετανίας ανέθεσε τη διοργάνωση της αντίστασης κατά των Γερμανών στο Ηράκλειο




Οταν στις 4 Ιουνίου 1941 ο αξιωματικός της ειδικής μονάδας των SS άνοιξε την πόρτα του βρετανικού υποπροξενείου στο Ηράκλειο της Κρήτης αντίκρισε στον τοίχο απέναντί του τις φωτογραφίες του βασιλέως Γεωργίου Στ Δ και της βασίλισσας Ελισάβετ, της βασιλομήτορος. Ηταν τα συνηθισμένα βασιλικά πορτρέτα που βρίσκονταν σε κάθε πρεσβεία ή προξενείο της Βρετανίας. Αυτή τη φορά όμως ανάμεσά τους υπήρχε και μια άλλη φωτογραφία, ενός όμορφου άντρα γύρω στα 35 του χρόνια, ψηλού, με έντονα αγγλικά χαρακτηριστικά, που φορούσε την κρητική ενδυμασία: άσπρα στιβάνια, βράκα, μακρύ γιλέκι και κάπα και την απαραίτητη κρητική πασαλίδα (μαχαίρι) περασμένη στη μέση. Ποιος ήταν αυτός ο άντρας; 

Ο John Ρendlebury (1904-1941) όσο ζούσε ήταν ένας μύθος στην Κρήτη. Ηταν αρχαιολόγος, διαδέχθηκε τον σερ Αrthur Εvans στην Κνωσό και, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, παρ΄ όλο που δεν ήταν στρατιωτικός, του ανατέθηκε από το υπουργείο Πολέμου του Λονδίνου να οργανώσει την αντίσταση κατά των Γερμανών στο Ηράκλειο καθώς γνώριζε καλά τους Κρητικούς, ήταν αγαπητός, μιλούσε τη γλώσσα και ήξερε την κάθε πέτρα και το κάθε μονοπάτι στα βουνά της Κρήτης. Οι Γερμανοί τον είχαν ονομάσει «Λόρενς της Κρήτης» και τον έψαχναν. Τον σκότωσαν χωρίς να ξέρουν ποιος ήταν, όταν τον βρήκαν βαριά τραυματισμένο σε ένα δωμάτιο στο Ηράκλειο. Ηταν λίγες ημέρες μετά τη Μάχη της Κρήτης που «έβρεξε» γερμανούς αλεξιπτωτιστές. Ο Πέντλμπερι ήταν εκεί, πολέμησε με τους Κρητικούς και τραυματίστηκε. Γερμανοί στρατιώτες τον βρήκαν αργότερα βαριά τραυματισμένο στο σπίτι της Αριστέας Δροσουλάκη, που ήταν γυναίκα ενός από τους άντρες του. Τον σήκωσαν και τον έστησαν στον τοίχο και, όταν εκείνος δεν απάντησε στις ερωτήσεις τους, τον εκτέλεσαν. Αυτή είναι η ιστορία του θανάτου του. 

 Η ιστορία της ζωής του είναι πιο χαρούμενη και η Ιmogen Grundon, αρχαιολόγος που έχει εργαστεί στην Κρήτη, την αφηγείται έπειτα από έρευνα πολλών χρόνων στα ημερολόγια που κρατούσε ο ίδιος, στα βρετανικά αρχεία και στην αλληλογραφία του με τον πατέρα του και αργότερα με τη γυναίκα του. Ηταν η εποχή που οι άνθρωποι έγραφαν γράμματα και κρατούσαν ημερολόγια, προτού εισβάλει στη ζωή μας το τηλέφωνο. Ετσι μέσα από αυτή τη βιογραφία, που είναι πλούσια σε περιγραφές, αποδίδεται εντυπωσιακά η ατμόσφαιρα της Ελλάδας του Μεσοπολέμου και αναδύεται η προσωπικότητα ενός ρομαντικού και παράτολμου νέου αρχαιολόγου που ήταν βαθύς γνώστης του αρχαίου κόσμου και είχε ένα μυαλό ανοικτό που ρουφούσε και επεξεργαζόταν με μοναδικό τρόπο καθετί καινούργιο γύρω του και... λόγω επαγγέλματος και καθετί παλιό· ενός άντρα που είχε τη χαρά της ζωής. 




Κάπως έτσι τον θυμάται ακόμη ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, ο οποίος σημειώνει στον Πρόλογο του βιβλίου πως τον γνώρισε λίγο πριν από τη Μάχη της Κρήτης σε μια σπηλιά έξω από το Ηράκλειο, όπου ήταν το στρατηγείο των συμμαχικών δυνάμεων. Θυμάται έναν ψηλό άντρα που έσκυβε για να κατεβεί στη σπηλιά ακολουθούμενος από έναν κρητικό καπετάνιο ζωσμένο φισεκλίκια. Είχε τη φήμη πως ήξερε την Κρήτη και τους Κρητικούς και είχε μιαν απίστευτη αντοχή να σκαρφαλώνει στα πιο απόκρημνα βουνά και να πίνει το κρητικό κρασί χωρίς να σηκώνεται τρίχα της κεφαλής του προτού ξεκινήσει για την επόμενη βουνοκορφή. Ηταν ένα απίστευτο μείγμα ανθρώπου των γραμμάτων και της δράσης και η παρουσία του γέμιζε με κέφι και αισιοδοξία όσους ήταν στη σπηλιά. 




Από την εποχή που σπούδαζε στο Κέιμπριτζ, όπου αρίστευσε κερδίζοντας ταυτόχρονα και τη διάκριση «Βlue» για τις αθλητικές του επιδόσεις, ο Πέντλμπερι ονειρευόταν να εργαστεί στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο και να μελετήσει τις σχέσεις των δύο πολιτισμών στην Εποχή του Χαλκού. Ηταν μικρός όταν σε κάποιο από τα άγρια αγορίστικα παιχνίδια είχε χάσει το ένα του μάτι, που αντικαταστάθηκε από ένα γυάλινο, το οποίο ωστόσο δεν τον εμπόδισε σε τίποτα. Είχε ένα δυνατό γέλιο και μια ακατάσχετη δίψα για γνώση. Επισκέφθηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά το 1926 και ενάμιση χρόνο αργότερα επέστρεψε με υποτροφία στη Βρετανική Σχολή στην Αθήνα. Η περιπέτεια άρχισε. 

Στην Αθήνα ο Αlan Wace, ο τότε διευθυντής της Βρετανικής Σχολής, του ανέθεσε την κατάρτιση ενός καταλόγου με τα αιγυπτιακά ευρήματα στην Ελλάδα, πράγμα που θα βοηθούσε στη χρονολόγηση και των ελληνικών ευρημάτων. Το θέμα τού άρεσε καθώς ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να ταξιδέψει στη χώρα. Η Ελλάδα του Μεσοπολέμου ήταν ιδανική για περιηγήσεις. Ο τόπος ήταν γεμάτος ιστορία και αρχαία, οι άνθρωποι ήταν ανοιχτοί και, παρ΄ όλο που οι συγκοινωνίες ήταν υποτυπώδεις, ο ψηλός αθλητικός Αγγλος και η παρέα των αρχαιολόγων που έφθαναν κατάκοποι έπειτα από πολλών ωρών οδοιπορία στα μοναστήρια και στα καπηλειά των ορεινών χωριών, ήταν καλοδεχούμενοι. 





Κάθε πέτρα και κάθε μονοπάτι 
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄30 η Βρετανική Σχολή τού ανέθεσε τη διεύθυνση των ανασκαφών της Κνωσού. Ο Πέντλμπερι βρέθηκε στο στοιχείο του. Δουλειά την ημέρα στην ανασκαφή και τα βράδια ατέλειωτες κουβέντες με τους Κρητικούς. Η αρχοντιά και οι διηγήσεις των παλιών καπεταναίων συνεπήραν τον νεαρό Αγγλο και μια στενή φιλία αναπτύχθηκε μεταξύ τους. Με κάθε ευκαιρία ο Πέντλμπερι έφευγε σε αναζήτηση αρχαίων θέσεων στο νησί, πράγμα που σήμαινε πολύωρη πεζοπορία στα βουνά της Κρήτης και νέες φιλίες σε κάθε σταθμό. Μετά ήρθε ο πόλεμος και την άνοιξη του ΄40 το Λονδίνο ετοιμαζόταν για την περίπτωση που οι δυνάμεις του Αξονα κατελάμβαναν την Ελλάδα. Οι Βρετανοί που ήξεραν τον τόπο και τη γλώσσα ήταν πολύτιμοι. Από τους πρώτους ήταν δύο αρχαιολόγοι: ο Πέντλμπερι και ο Νίκολας Χάμοντ, ο οποίος είχε εργαστεί σε ανασκαφές στη Μακεδονία και στην Ηπειρο. Και οι δύο ήξεραν την κάθε πέτρα και το κάθε μονοπάτι στην περιοχή τους. Η αποστολή ήταν μυστική και μετά τον πόλεμο ο Χάμοντ θυμόταν πως ακόμη και όταν μιλούσαν στο τηλέφωνο στην Αγγλία, για λόγους ασφαλείας, ο Πέντλμπερι μιλούσε κρητικά και ο Χάμοντ με τη βαριά ηπειρώτικη προφορά. Πίσω στην Κρήτη ο Πέντλμπερι δεν δυσκολεύτηκε να οργανώσει τους άντρες καθώς οι Κρητικοί ήταν έτοιμοι να πάρουν το τουφέκι. Ανάμεσά τους ήταν και παλιοί έμπειροι καπεταναίοι, όπως ο Αντώνης Γρηγοράκης, γνωστός ως Καπετάν Σατανάς, ανεκτίμητος για το θάρρος του και πιστός συνεργάτης του. 




Μετά τον πόλεμο εκδόθηκε το βιβλίο του Τhe Αrchaeology of Crete, ενώ ο μύθος του έμεινε ζωντανός στην Κρήτη για πολλά χρόνια ακόμη. Σήμερα, πάνω από 65 χρόνια από τον θάνατό του, η Ιmogen Grundon αφηγείται μιαν ιστορία άλλων εποχών και ενός αρχαιολόγου παράτολμου, κυνηγού της περιπέτειας που λέγεται ζωή. 

ΠΗΓΗ - http://www.tovima.gr
↧
↧

Το ματωμένο φρούριο Κανλί Καστέλι

December 3, 2017, 11:00 am
$
0
0
 Η αρχική ονομασία του Προφήτη Ηλία ήταν Κανλί Καστέλι που προέρχεται από το τούρκικο Κανλί, που σημαίνει ματωμένο και το ιταλικό Καστέλι, που σημαίνει φρούριο. Ονομάστηκε Κανλί Καστέλι, δηλαδή Ματωμένο Φρούριο, από μια πανωλεθρία που έπαθαν οι Τούρκοι εδώ από τους Βενετο-Κρητικούς το 1647 όταν το τούρκικο αίμα έτρεξε ποτάμι.

Στα βενετσιάνικα χρόνια το Κανλί Καστέλι ήταν βούργος, δηλαδή οικισμός των βιλάνων των καλλιεργητών της γης, των κτημάτων μεγάλων φεουδαρχών ιδιοκτητών της περιοχής. Σε όλη τη διάρκεια της Βενετοκρατίας, ο τόπος θεωρούνταν τόπος ικανός για να προστατέψει τον πληθυσμό του Χάνδακα (Ηρακλείου). Η  έντονη παρουσία στην τοπική ιστορία συνεχίζεται και μέχρι τη Μάχη της Κρήτης και την Εθνική Αντίσταση όπου οι κάτοικοι πρόσφεραν τα πάντα με το πάθος που τους διακρίνει.





 Η  μετονομασία Το 1955 το Κανλί Καστέλι μετονομάζεται σε Προφήτης Ηλίας από τον ομώνυμο βυζαντινό ναό του χωριού  και διατηρεί μέχρι σήμερα αυτό το όνομα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν σκέψεις για επαναφορά της αρχικής ονομασίας. Ο Προφήτης Ηλίας είναι ένα ιστορικό χωριό. Αναφέρεται ότι υπάρχουν στοιχεία από τη Μεσομινωική και Υστερομινωική περίοδο. Νοτιοανατολικά του Προφήτη Ηλία υψώνεται το επιβλητικό δίκορφο ύψωμα η γνωστή σήμερα Ρόκκα. Φαίνεται ότι στο χώρο του ήταν κτισμένη η ακρόπολη της προϊστορικής Λυκάστου μιας από τις εκατό πόλεις της Κρήτης που αναφέρει ο Όμηρος. Η Λύκαστος έστειλε καράβια με πολεμιστές στην εκστρατεία της Τροίας και λέγεται ότι αποτελούσε το μήλον της έριδος μεταξύ Κνωσίων και Γορτυνίων. Ανασκαφές έφεραν στο φως στοιχεία που βεβαιώνουν την ύπαρξη κατεστραμμένου ανακτόρου στην περιοχή της αρχαίας Λυκάστου που πρέπει να καταλάμβανε μια έκταση 18 στρεμμάτων.



 Ο Νικηφόρος Φωκάς το 961 οικοδόμησε ένα μεγαλοπρεπές φρούριο που θα προστάτευε την περιοχή του Ηρακλείου από τους κουρσάρους κι απ’ όλους τους κατά καιρούς εισβολείς. Το φρούριο αυτό το ονόμα σε Τέμενος και του έδωσαν το όνομα Ρόκκα. Αργότερα το παραχώρησαν ως φέουδο στην οικογένεια Κορέσι, μετά στους Κορνάρους και τέλος στο Μιδενέτο Κουερίν. Το φρούριο επιδιορθώθηκε το 16ο αιώνα για να προστατέψει τους χριστιανούς από τους Τούρκους. Αυτοί όταν κατέλαβαν την Κρήτη το 1669 το παραχώρησαν με σουλτανικό φιρμάνι στον προδότη του Χάνδακα Αντρέα Μπαρότσι.

 


 Σήμερα ο Προφήτης Ηλίας είναι ένα μεγάλο και σύγχρονο χωριό με 1400 περίπου κατοίκους. Είναι κατ’ εξοχήν αγροτικό χωριό με πολύ ανεπτυγμένες τις σύγχρονες και πρωτοποριακές μεθόδους καλλιέργειας. Τα βασικότερα προϊόντα που παράγονται είναι: επιτραπέζια σταφύλια, σταφίδα, κρασί, λάδι κ.α. Είναι πολύ ζωντανό χωριό και οι προοπτικές παραπέρα ανάπτυξης λόγω και της μικρής απόστασης από το Ηράκλειο είναι πολύ μεγάλες. Βέβαια υπάρχουν στην τοπική κοινωνία και οι αρνητικές παρενέργειες της ανάπτυξης της ελληνικής και ιδιαίτερα της κρητικής υπαίθρου.


















ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ  - ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ
↧

Η ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

December 3, 2017, 8:30 pm
$
0
0

ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΤΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΟΥ... ΔΕ ΓΙΝΟΜΑΙ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ...
ΕΓΩ ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΘΕΟ... ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ..
↧

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΑΣΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ ΠΡΙΝ ΒΥΘΙΣΤΕΙ ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΑΠΟΣΕΛΕΜΗ

December 3, 2017, 9:00 pm
↧

Οι σταφιδεργάτες του Ηρακλείου και η Αγία Βαρβάρα

December 3, 2017, 9:30 pm
$
0
0
Οι φωτογραφίες της Ιστορίας : Το Ηράκλειο των σταφιδεργατών


Οι σταφιδεργάτες του Ηρακλείου και η Αγία Βαρβάρα

Μνήμες από ένα επάγγελμα που σήμερα σχεδόν έχει σβήσει... Κάποτε στα σταφιδεργοστάσια του Ηρακλείου εργάζονταν εκατοντάδες άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, κάθε ηλικίας. Η παραγωγή του νομού ήταν πλούσια. Η κρητική σταφίδα ονομαζόταν, και ήταν, χρυσοφόρο προϊόν. Τώρα πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η παραγωγή ελάχιστη... Δεν συμφέρει πια ούτε η τιμή...

Τις μνήμες του για το μεταπολεμικό Ηράκλειο των σταφιδεργατών στη δεκαετία του 1950, παρουσιάζει σήμερα στη στήλη ο κ. Μανώλης Τσουκαλάς, μνήμες που υπάρχουν απ’ τα παιδικά του χρόνια.


Οι φωτογραφίες που φιλοξενούμε είναι επίσης από το προσωπικό του αρχείο.

Γράφει λοιπόν ο κ. Τσουκαλάς: “Kάποιος που περνά από τη Χανιώπορτα και δεν έχει βιώσει τα χρόνια της ακμής της, δεν μπορεί να φανταστεί ότι αυτό το μέρος ήταν το πιο ζωντανό κομμάτι του Ηρακλείου. Ενα μέρος που έσφιζε από ζωή και έντονη οικονομική δραστηριότητα. 

Εκεί βρίσκονταν, όλα-ή σχεδόν όλα, τα σταφιδεργοστάσια, οι σταφιδαποθήκες, οι σταφιδέμποροι, οι μεταπράτες και οι μεσίτες. Γύρω από τη σταφίδα, είχε αναπτυχθεί μια δυναμική οικονομία, που έδινε ζωή σε εκατοντάδες κόσμο. 

Σταφιδεργάτες, σταφιδεργάτριες, αραμπατζήδες, περιπτεράδες, ταβερνιάρηδες, τομπολατζήδες, καρφοκιβωτοποιοί, μηχανουργοί, κουρείς, μπακάληδες και διάφοροι πλανόδιοι μικροπωλητές εκεί έβγαζαν το ψωμί τους, λίγο πικρό για πολλούς. Εξω από την πύλη-για “τεχνική” υποστήριξη των αραμπατζήδων-υπήρχαν καροποιοί, σαμαρτζήδες, πεταλωτήδες και τεχνίτες με το σφυρί και το αμόνι.

Σ’ αυτή την μικρή πλατεία, στο τέρμα της οδού Καλοκαιρινού, υπήρχαν 5 (!!!) περίπτερα, 3 κουρεία, 2 στιλβωτήρια παπουτσιών, 5 καφενεία, 3 ποδηλατάδικα, 2 παγοπωλεία, 3 μπακάλικα και γύρω στα εφτά μαγέρικα και καπηλιά. Υπήρχε τόσος κόσμος, που την Χανιώπορτα πάντα διάλεγαν οι διάφοροι κουταλιανοί και μπεχλιβάνηδες για να δώσουν παραστάσεις.


Τα περισσότερα σταφιδεργοστάσια βρίσκονταν στην Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Πρώτο και καλύτερο στα δεξιά το μεγαλόπρεπο εργοστάσιο των αδελφών Κωνσταντινίδη, οι οποίοι μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, είχαν μεταφέρει την επιχείρηση από τα Βουρλά της Ιωνίας. (Τα Βουρλά ήταν μια ακμάζουσα πόλη 35.000 κατοίκων κοντά στη Σμύρνη. Από τα Βουρλά καταγόταν ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης. Στα Βουρλά επίσης είχε διοριστεί έπαρχος ο πατέρας του Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργος, ο οποίος σε αντίθεση με τον σκοτεινό Στεργιάδη, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από Βουρλιώτες. Μάλιστα στα Βουρλά γνώρισε τη μητέρα του Μίκη και την παντρεύτηκε). 

Αυτό λοιπόν το μνημείο της βιομηχανικής ακμής της πόλης, γκρεμίστηκε, χωρίς καμιά αντίδραση από κανένα κουλτουριάρη. Ακριβώς απέναντι από του Κωνσταντινίδη η σταφιδική Νικολαΐδη, λίγο πιο κάτω, πάντα στα αριστερά, τα εργοστάσια Περδικογιάννη και Διακάκη. Υπήρχαν δύο ακόμα στα δεξιά, δεν μπορώ να θυμηθώ ποια (ίσως Γκριδάκη και Φωστηρόπουλου). Στο τέλος του δρόμου δεξιά η Ενωση Σουλτανοπαραγωγών Κρήτης και αριστερά το πέτρινο εργοστάδιο Ακράτου. Στρίβοντας δεξιά την παραλιακή συναντούσαμε δυο μικρότερα, του Θεοχάρη και των αδελφών Μαγγανά. 

Πολύ κοντά στη Χανιώπορτα, τα εργοστάσια Φλώρου, Μελισσίδη, Παπαδογιωργάκη, σε κάθετους δρόμους της Πλαστήρα. Εξω από την πύλη, στη Μάχης Κρήτης, το εργοστάσιο Τζουλάκη και προς τα Καμίνια τα εργοστάσια Τοσκούδη, αδελφών Γαλενιανού και ΚΣΟΣ. Το μοναδικό εργοστάσιο που ήταν σε άσχετο μέρος, ήταν του Διαλυνά (στον Αγιο Τίτο).

Σε όλο αυτό το σκηνικό, κυρίαρχο στοιχείο οι σταφιδεργάτες. Οι πιο πολλοί, Μικρασιάτες από τα Βουρλά, τον Γκιουλμπαξέ, το Αϊβαλί και τα Αλάτσατα. Ανθρωποι ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές εστίες, πάλευαν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Δυστυχώς ποτέ δεν κατάφεραν να έχουν το βιοτικό επίπεδο της πατρίδας τους. Ξέρεις τι είναι τη μια μέρα να είσαι νοικοκύρης στα Βουρλά, στον Τσεσμέ ή στα Αλάτσατα και την άλλη μέρα να σε πετάνε στα πανάθλια χαμόσπιτα της Κιζίλ Ντάπιας, όπου πριν από σένα έμεναν τα κατακάθια των Τούρκων και αρκετά από αυτά τα σπίτια στέγαζαν τα τούρκικα πορνεία της πόλης;

Η δουλειά του σταφιδεργάτη ήταν πολύ σκληρή και ανθυγιεινή. Απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ σήκωναν τσουβάλια βάρους καμιά φορά μέχρι εκατό οκάδες, όταν η σταφίδα είχε μείνει πολύ καιρό στα τσουβάλια και είχε μελώσει. Τότε δεν υπήρχαν κλαρκ ούτε ασανσέρ, μόνο ένα βίντσι σε κανα-δυο εργοστάσια. Ηταν τόσο βαριά δουλειά, που όταν ήθελαν να νουθετήσουν το παιδί τους, του έλεγαν: κοίταξε να μάθεις γράμματα για να μην σηκώνεις τσουβάλι! Αλλά και οι εργάτριες δεν περνούσαν καλύτερα. Εκείνες μάλιστα είχαν να αντιμετωπίσουν και τον κάθε κομπλεξικό και δουλοπρεπή στα αφεντικά, επιστάτη, που τις κατσάδιαζε με το παραμικρό. Και μετά οι δουλειές του σπιτιού, μπουγάδα στη σκάφη, μαγείρεμα στη φουφού και να ‘χουν να μεγαλώνουν πέντε-έξι το λιγότερο μυξιάρικα κουτσούβελα. Για να μην αναφερθώ και στον άντρα-αφέντη. 

Το Σωματείο των σταφιδεργατών διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στους αγώνες του εργατικού κινήματος. Οι απεργίες και οι αγώνες του άφησαν εποχή.

Τα γραφεία του Σωματείου σταφιδεργατών βρίσκονταν στην οδό Μακράκη και αργότερα στην Αρχιεπισκόπου Μακαρίου απέναντι από του Περδικογιάννη. Προστάτιδα των σταφιδεργατών ήταν η Αγία Βαρβάρα. Η εικόνα της ήταν μεγάλη γύρω στο 1,5 μέτρο ύψος και ανάλογο πλάτος.

Κάθε χρόνο γινόταν κλήρωση ποιος σταφιδεργάτης θα πάρει την εικόνα στο σπίτι του, όπου την κρατούσε όλο το χρόνο μέχρι την επόμενη γιορτή. Κι ήταν μεγάλη τιμή το να πάρει κάποιος την εικόνα σπίτι του.

Tην παραμονή της γιορτής, η εικόνα μεταφερόταν στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας (αργότερα στην Αγία Βαρβάρα στα Καμίνια).

Την μέρα της γιορτής μεγάλο πανηγύρι. Οι εργάτες και οι εργάτριες με τα καλά τους, γέμιζαν την εκκλησία. Τα μικρά παιδιά λουσμένα και καλοντυμένα θα κοινωνούσαν-θα έκαναν το χρυσό δοντάκι-και γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να φτύσουν μετά, για να μη φύγει το χρυσό δόντι.

Μετά τη λειτουργία σχηματιζόταν μεγάλη πομπή. Χειροδύναμοι άντρες κουβαλούσαν την εικόνα για χιλιόμετρα. Η πομπή ακολουθούσε τη διαδρομή από την Αγία Τριάδα στην Ηλεκτρική και μέσω της παραλιακής και της Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, κατέληγε στα γραφεία του Σωματείου. Σε κάθε σταφιδεργοστάσιο γινόταν στάση για μια δέηση.

Οσοι δούλευαν, έβγαιναν έξω συγκινημένοι, να προσκηνύσουν την εικόνα. Το ίδιο έκαναν και τα αφεντικά. Στα γραφεία του σωματείου όπου έφτανε η εικόνα, η ατμόσφαιρα ήταν πανηγυρική. Εκεί γινόταν το σχετικό τρατάρισμα στον κόσμο. Τα μέλη του σωματείου έπαιρναν από ένα άρτο για το σπίτι. Τέλος μετά από παραμονή της εικόνας στα γραφεία για μια ώρα περίπου, ξεκινούσε η πομπή για το σπίτι που θα τη φιλοξενούσε για ένα χρόνο. Αν το σπίτι ήταν μακρυά π.χ. στο Ατσαλένιο, η πομπή περνούσε από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης Καλοκαιρινού, Εβανς, Ιωνίας κλπ., με τον κόσμο να στέκεται στα πεζοδρόμια και να κάνει τον σταυρό του. 

Αυτά συνέβαιναν όχι πολλά χρόνια πριν. Σήμερα η περιοχή της Χανιώπορτας έρημη, το σωματείο πνέει τα λοίσθια, αν δεν έχει ήδη πεθάνει! Τα εργοστάσια άλλα γκρεμισμένα, άλλα κλειστά, στέκουν σαν φαντάσματα, να μας θυμίζουν τις μεγάλες τους δόξες. Οταν περιδιαβαίνω την περιοχή πιάνεται η ψυχή μου. Δεν ξεχνώ πως τα πρώτα μου ένσημα τα κόλλησα σαν επικουρικός σταφιδεργάτης σε ηλικία 17 ετών-μαθητής Γυμνασίου.

Εκεί έφαγαν τα καλύτερά τους χρόνια οι γονείς μου και πολλοί συγγενείς μου.

Καλή τους ώρα εκεί που βρίσκονται”.

↧
↧

4 Δεκεμβρίου η εορτή της Αγίας Βαρβάρας και ιεροί ναοί στην Κρήτη

December 3, 2017, 9:45 pm
$
0
0
Στο βίο της αναφέρεται ότι η Αγία Βαρβάρα ήταν ένα όμορφο κορίτσι που έζησε στην πόλη της Νικομήδειας στη Μικρά Ασία, επί Ρωμαίου Αυτοκράτορα Μαξιμιανού . Ο Διόσκορος ή Διόσορος, ο φανατικός εθνικός "ειδωλολάτρης"πατέρας της, την είχε κλεισμένη σε ένα πύργο προκειμένου να τη διαφυλάξει από μνηστήρες. Ωστόσο μυστικά προσηλυτίστηκε στο Χριστιανισμό. 




Ο πατέρας της όταν διέταξε να χτιστεί για αυτή ένα λουτρό, ούτως ώστε να μην χρειάζεται να χρησιμοποιεί τα δημόσια λουτρά, και ενώ το σχέδιο για το λουτρό προέβλεπε αρχικά 2 παράθυρα, η Βαρβάρα εγκατέστησε άλλο ένα για να τιμήσει την Αγία Τριάδα εκμυστηρευόμενη τον λόγο στον πατέρα της. Τότε ο πατέρας της , βλέποντας αυτή την αλλαγή, εξεμάνη και διέταξε να την παραδώσουν στον Ρωμαίο Έπαρχο κατά τους διωγμούς των Χριστιανών. Ο Έπαρχος θαυμάζοντας την ομορφιά της προσπάθησε στην αρχή να την μεταπείσει, βλέποντας όμως ότι εκείνη ήταν ανένδοτη την υπέβαλε σε μαρτύρια, περισσότερο για να την σώσει από την οργή του πατέρα της που ήθελε να φονευθεί. Τελικά ο Έπαρχος διέταξε τον αποκεφαλισμό της, και όρισε την ποινή να εκτελέσει ο ίδιος ο πατέρας της που ήταν και επιθυμία του. Σύμφωνα με τον βιογράφο αυτής Συμεών ο ίδιος ο πατέρας της την αποκεφάλισε ως "πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελείωσιν δέχεται". Την στιγμή όμως που είχε αποτελειώσει το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη. 

 

Η Ιουλιανή της Νικομηδείας μαρτύρησε μαζί με τη Βαρβάρα και τιμάται επίσης ως Αγία.

Ο τόπος αλλά και ο χρόνος του μαρτυρίου της Αγίας Βαρβάρας δεν είναι γνωστός. Έτσι κατ΄ άλλους φέρεται πως μαρτύρησε στη Νικομήδεια της Βιθυνίας το 210, κατ΄ άλλους στην Ηλιούπολη (σημερινή Baalbek) της Αιγύπτου το 360 και κατ΄ άλλους (εκδοχή καθολικών) σε κάποια πόλη της Τοσκάνης


ιΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ






↧

Άναψαν τα φώτα του Χριστουγεννιάτικου κάστρου στο Ηράκλειο

December 3, 2017, 9:59 pm
$
0
0

Πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου 2 Δεκεμβρίου, η επίσημη έναρξη των εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου Ηρακλείου «Χριστούγεννα 2017 – Πρωτοχρονιά 2018» στην Πλατεία Ελευθερίας, στο Χριστουγεννιάτικο Κάστρο που δημιουργήθηκε και φέτος,  με πλήθος κόσμου σε μια σχετικά ζεστή βραδιά με χριστουγεννιάτικες μελωδίες, και με πυροτεχνήματα να κλέβουν τα βλέμματα των Ηρακλειωτών στον ουρανό.







ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΓΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ 








Το σύνθημα για τη φωταγώγηση του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου έδωσε ο Δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός, ο οποίος στον σύντομο χαιρετισμό του, αφού ευχαρίστησε τον πρόεδρο και το Δ.Σ. της ΔΗΚΕΗ, τους εθελοντές και όλους όσους εργάστηκαν και εργάζονται για την επιτυχία των εκδηλώσεων.





Ο Δήμαρχος Ηρακλείου τόνισε: 
«Το πρόγραμμα που έχουμε ετοιμάσει για επόμενες 37 ημέρες περιλαμβάνει πληθώρα εκδηλώσεων, μουσικών, θεατρικών, διαδραστικών με τη βοήθεια του ΙΤΕ κ.α.. Επειδή όμως μας ενδιαφέρει να καταστήσουμε το Ηράκλειο και χριστουγεννιάτικο προορισμό, ειδικά φέτος συμπεριλάβαμε στο Κάστρο και δραστηριότητες που αναδεικνύουν την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας.
Το σημαντικότερο, για εμάς ετούτες τις ημέρες είναι να προσφέρουμε χαρά στους ανθρώπους και ειδικά στα παιδιά. Και παράλληλα, ως Δήμος Ηρακλείου να είμαστε δίπλα στους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη. Σας καλώ να δείξετε κι εσείς για μια ακόμη φορά την αλληλεγγύη σας και να είστε αισιόδοξοι. Όσο έχουμε ο ένας τον άλλο, δεν έχουμε και τίποτα να φοβηθούμε. Καλές γιορτές σε όλους».



Η γιορτή στην Πλατεία Ελευθερίας είχε ξεκινήσει νωρίτερα, με την Φιλαρμονική του Δήμου να βάζει μικρούς και μεγάλους σε ρυθμούς Χριστουγέννων. Η όμορφη βραδιά
έκλεισε με συναυλία των «The Muffins» Lab music Education Band.









Χρώματα, μουσικές, χριστουγεννιάτικα σπιτάκια με εκθέτες τοπικών προϊόντων, έλκηθρα, χριστουγεννιάτικες φιγούρες, ο Άγιος Βασίλης και τα ξωτικά να κυκλοφορούν ανάμεσα στο πλήθος, το ταχυδρομείο του Αί Βασίλη έτοιμο να υποδεχτεί τα γράμματα των μικρών μας φίλων.
Αισθητή όμως είναι η απουσία του λούνα πάρκ με τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, και το καρουσέλ. Καθιερωμένα κάθε χρόνο έδινε το παρόν κερδίζοντας τα μικρά παιδιά κάθε ηλικίας. Το παγοδρόμιο και τοη διαδικασία της αναρρίχησης στους τεχνητούς βράχους είναι το μοναδικό παιχνίδι στο χριστουγεννιάτικο χωριό των μικρών ηρώων.











































↧
Search

Σας προτείνουμε το χριστουγεννιάτικο βιβλίο της Αναστασίας Ευσταθίου ( @γαπουλίνια Χριστούγεννα )

December 3, 2017, 10:00 pm
$
0
0
Ο νέος πλανητάρχης Τσάο Τσάο Γη εξαναγκάζει τον Αϊ-Βασίλη και την Ιταλιάνα μάγισσα Μπεφάνα να αποσυρθούν πια από το μοίρασμα των δώρων. Τους ανακοινώνει ότι το χριστουγεννιάτικο δώρο φέτος για όλα τα παιδιά του κόσμου είναι το ηλεκτρονικό παιχνίδι Pen Play. Το νέο όμως παιχνίδι σκορπίζει τη διχόνοια και το μίσος στον παιδόκοσμο. Θα τα καταφέρει ο αδίστακτος πλανητάρχης να υλοποιήσει το σατανικό σχέδιό του; Ο Δον Ξύστρους ή η Μαντάμ Σβήστρα θα είναι ο νικητής; Τα αγόρια ή τα κορίτσια θα είναι οι συγκυβερνήτες του από το νέο έτος; Τι ρόλο θα παίξουν οι καλικάντζαροι, τα ξωτικά, ο Ουρ ο σκίουρος και η Φίφη η νυφίτσα; Θα τα καταφέρει ο Κάλι Καλ, ο πιο καλοσυνάτος καλικάντζαρος του πλανήτη και φίλος του Αϊ-Βασίλη να ανατρέψει την κατάσταση και να γίνουν τα φετινά Χριστούγεννα;
@γαπουλίνια Χριστούγεννα για όλους; Μια περιπέτεια που θα σας ταξιδέψει στο Βόρειο Σέλας, στο εργαστήριο του Αϊ-Βασίλη, στο εργοστάσιο παιχνιδιών στην καρδιά της Τσιν-Τσινίας, στις γειτονιές του κόσμου, ενός κόσμου που απειλείται από μια στυγνή συνομωσία.
↧

Η Χειροτονία Πρεσβυτέρου στον Ιερό Ναό Aγίου Παύλου Φέρμων

December 3, 2017, 10:19 pm
$
0
0
Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος χοροστάτησε κατά την ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια ιερούργησε και χειροτόνησε σε Πρεσβύτερο τον Ιερολογιώτατο Διάκονο π. Μιχαήλ Βουγιουκλή στον κατάμεστο από πιστούς Ι. Ενοριακό Ναό Aγίου Παύλου Φέρμων, ενώ στο τέλος τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Νικολάου Λαθουράκη.

Ο χειροτονηθείς, βαθύτατα συγκινημένος, καθώς έλαβε το δεύτερο βαθμό της Ιερωσύνης στον ναό στον οποίο γαλουχήθηκε πνευματικά κοντά στον επί τέσσερις και πλέον δεκαετίες Εφημέριο της Ενορίας και κατά σάρκα πατέρα του παπα-Γιάννη Βουγιουκλή, προσφώνησε τον Σεβ. Μητροπολίτη κ. Κύριλλο. Όπως υπογράμμισε ο νους και η καρδιά του συνταράσσονται εκ νέου μπροστά στη φοβερά ευθύνη και την αγία αποστολή που αναλαμβάνει, καθώς από διάκονος «των θείων, αγίων, αχράντων, αθανάτων, επουρανίων και ζωοποιών φρικτών του Χριστού μυστηρίων», πρόκειται να καταστεί λειτουργός τους. Όπως είπε: ‘‘Δεχόμενος σήμερα το ευαγγελικό χάρισμα καλούμαι να ακολουθήσω το του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου «καθαρθήναι δη πρώτον, είτα καθάραι, σοφισθήναι και είτα σοφίσαι, γενέσθαι φως και φωτίσαι, εγγίσαι Θεώ και προσαγαγείν άλλους, αγιασθήναι και αγιάσαι». Μοναδική ελπίδα και καταφύγιο μου η Πανθενουργός Θεία Χάρις, «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα»’’.


Επίσης, ζήτησε τις ευχές του χειροτονούντος Σεβ. Μητροπολίτου κ. Κυρίλλου και τις προσευχές των συμμετεχόντων Ιερέων και του περιεστώτος λαού, για να αναδειχθεί πιστός δούλος και αφοσιωμένος εργάτης του Αμπελώνος του Κυρίου.


Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος στην ομιλία του μίλησε συνοπτικά για το μήνυμα της ευαγγελικής περικοπής της ημέρας επισημαίνοντας ότι χάρη στην έκτη αίσθηση του ανθρώπου, την πίστη και στην απόλυτη εμπιστοσύνη στην παντοδυναμία του Θεού, ο μόνο σωματικά τυφλός στην Ιεριχώ κατόρθωσε να διακρίνει τον φωτοδότη και Λυτρωτή του κόσμου Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό και να βρει το φως του από Αυτόν που είναι «το φως του κόσμου».


Στη συνέχεια ο Σεβ. κ. Κύριλλος, απευθυνόμενος στον νέο Πρεσβύτερο της Τοπικής μας Εκκλησίας, σημείωσε τα εξής:  «Αυτό το φως Χριστού θα μεταδίδεις και εσύ, αγαπητέ μου πάτερ Μιχαήλ, από σήμερα, που με τη χάρη του Τριαδικού και μόνου Αληθινού Θεού μας το Πνεύμα το άγιο, δια των χειρών μας, επιτελεί τη χειροτονία σου στον δεύτερο βαθμό της Ιερωσύνης, το οποίο σήμερα κατέρχεται για να σε καταστήσει δοχείο του ιερατικού χαρίσματος, τελετουργό των ιερών Μυστηρίων και οικονόμο της θείας Χάριτος».

 

Όπως χαρακτηριστικά τόνισε: ‘‘Καλούμαστε όλοι όσοι έχουμε την ύψιστη τιμή να φορούμε το τιμημένο ράσο ως «υπηρέτες Χριστού και οικονόμοι μυστηρίων Θεού» να καλλιεργούμε τις ψυχές του λαού μας και ιδιαίτερα των νέων μας «μέχρις ου μορφωθή Χριστός» μέσα τους. Σε αυτό τον ανηφορικό και μαρτυρικό ιερατικό δόλιχό σου θα αντλείς δύναμη και χάρη για να φέρεις στην πλάτη σου τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τούτον Εσταυρωμένον από την Αγία Τράπεζα, το Ιερό θυσιαστήριο της Εκκλησίας, όπου θύεται και προσφέρεται ο Αμνός και Λόγος του Θεού, υπέρ της του κόσμου σωτηρίας. Η ευθύνη σου είναι να ασκήσεις το ιερατικό χάρισμα με φόβο Θεού, με ζήλο και με αυταπάρνηση. Αυτό ακριβώς σημαίνει να φυλάξεις την παρακαταθήκη μέχρι την ύστατη πνοή της ζωής σου.

 
 

Είμαστε  βέβαιοι ότι θα ανταποκριθείς στην υψηλή αποστολή και την ιερατική τιμή που η Εκκλησία σου προσφέρει. Οι αντιξοότητες ουδέποτε θα  πτοήσουν τη θεοσεβή σου ψυχή. Η θεολογική σου κατάρτιση, η παιδιόθεν ανατροφή σου μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, η μαθητεία σου κοντά στον Ιερέα πατέρα σου, οι αρετές και ο χαρακτήρας σου εγγυώνται ότι θα αναδειχθείς «εργάτης ανεπαίσχυντος» της Εκκλησίας και «ορθοτομών τον λόγον της αληθείας» του Κυρίου’’.


Τέλος, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε από καρδίας στον νέο Πρεσβύτερο, που θα διακονήσει στην Ενορία Φέρμων, ο Αρχιποίμην και Δομήτωρ της Εκκλησίας μας Κύριος Ιησούς Χριστός να τον καθοδηγεί και να ευλογεί την εκκλησιαστική διακονία και τα έργα του για να είναι γόνιμα, καρποφόρα και ευάρεστα ενώπιόν Του, ώστε κατά τη μεγάλη εκείνη ημέρα της θείας μισθαποδοσίας να ακούσει της ευκταίας Αυτού φωνής: «Ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ! Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου. Αμήν!».


Μετά το τελετουργικό της χειροτονίας και ενδύοντας με τα άμφια το νέο Πρεσβύτερο, ο Σεβ. Μητροπολίτης και όλοι οι πιστοί βροντοφώναξαν και ευχήθηκαν «Άξιος», ενώ στο τέλος της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας η Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Αγίου Ιωάννου κ. Μαρία Σακαδάκη-Μπαχλιτζανάκη και ο πρώην Κοινοτάρχης Αγίου Ιωάννου κ. Ιωάννης Παπαδογιάννης ευχήθηκαν στον π. Μιχαήλ υγεία και μακροημέρευση στην ιερατική του σταδιοδρομία.


Στην ακολουθία του Όρθρου και στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία έλαβαν μέρος ο Πανοσιολ. Αρχιμ. Νικηφόρος Κουνάλης, Ιεροκήρυκας της Ι. Αρχιεπισκοπής Κρήτης και οι Αιδεσιμώτατοι Πρωτ. Ιωάννης Βουγιουκλής, Πρωτ. Γεώργιος Λυράκης, Πρωτ. Ανδρέας Πιτροπάκης και Σκευοφ. π. Μιχαήλ Ξυδιανός, ενώ παρέστη πλήθος πιστών από την ευρύτερη περιοχή, μεταξύ των οποίων ήταν ο Αντιδήμαρχος της Δημοτικής Ενότητας Μακρύ Γιαλού του Δήμου Ιεράπετρας κ. Εμμανουήλ Βρυγιωνάκης, ο Δ/κτής του Τμήματος Ασφαλείας Ιεράπετρας κ. Νεκτ. Φρονιμάκης και οι εκπρόσωποι των τοπικών φορέων και συλλόγων του Αγίου Ιωάννου, των Φέρμων και του Κουτσουναρίου. 


Το αντίδωρο διένειμε στους πιστούς ο νέος Πρεσβύτερος που πρόσφερε ως ευγολία και ενθύμιο της χειροτονίας του μικρή εικόνα του Αγίου Αποστόλου Παύλου και δέχθηκε τις εγκάρδιες ευχές συγχωριανών, συγγενών, φίλων και του λοιπού εκκλησιάσματος.

↧
↧

Santa Run Chania 2017 ( δείτε το καινούργιο βίντεο )

December 3, 2017, 10:23 pm
$
0
0

Κάθε μέρα και πιο κοντά στη μεγάλη γιορτή της αλληλεγγύης στα Χανιά. H μέρα που όλη η πόλη συναντιέται σε ένα κοινό σκοπό, τη συγκέντρωση χρημάτων για τους τέσσερις συλλόγους της πόλης μας, που φροντίζουν παιδιά με αναπηρίες και νεοπλασματικές ασθένειες: ΕΛΕΠΑΠ, ΚΗΦΑΑΜΕΑ, ΚΗΦΑΠ “Η Μεγαλόχαρη”, Ορίζοντας.

Το 7ο Santa Run Chania φέτος πραγματοποιείται το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου και πάλι στο 1ο Γυμνάσιο – ΣΔΕ Χανίων.  Όλα τα έσοδα προσφέρονται στους συλλόγους, η συνεισφορά των συμμετεχόντων είναι 15 ευρώ (από τις 20 Δεκεμβρίου γίνεται 20 ευρώ). Το Σπίτι του Santa Run, όπου μπορείτε να προμηθευτείτε τη στολή σας, φέτος στεγάζεται στη Βολουδάκηδων 17.



Το Santa Run έχει γίνει παράδοση στα Χανιά! 23 Δεκεμβρίου 2017 Έβδομος χρόνος, και φέτος συνεχίζουμε να προσφέρουμε στα παιδιά της πόλης μας που το έχουν ανάγκη. Τα Χανιά "κοκκινίζουν"και συναντιούνται σε ένα κοινό σκοπό, τη συγκέντρωση χρημάτων για τους τέσσερις συλλόγους της πόλης μας, που φροντίζουν παιδιά με αναπηρίες και νεοπλασματικές ασθένειες: ΕΛΕΠΑΠ, ΚΗΦΑΑΜΕΑ, ΚΗΦΑΠ "Η Μεγαλόχαρη", Ορίζοντας. Το 7ο Santa Run Chania είναι εδώ και σας περιμένει να γίνουμε όλοι μαζί πιο δυνατοί και να προσφέρουμε κερδίζοντας χαρά. Δήλωσε συμμετοχή στο www.santarunchania.com και στο σπίτι του Santa Run Chania 2017, Βολουδάκηδων 17 στα Χανιά. Μία παραγωγή της Direct Productions σε σκηνοθεσία Πέτρου Αντωνιάδη με τον Λευτέρη Ελευθερίου με την υποστήριξη των προϊόντων ECOS ( www.ecos.com ) Σκηνοθεσία / Διεύθυνση Φωτογραφίας : Πέτρος Αντωνιάδης | www.petrosantoniadis.film Παραγωγός : Γιώργος Μανόλης Σκηνογράφος / Ενδυματολόγος : Γιάννης Δούμας Οργάνωση / Διεύθυνση Παραγωγής : Αργύρης Ζάχος Βοηθός Σκηνοθέτη : Κωνσταντίνα Γιαννοθανάση Gaffer : Παναγιώτης Μουσαφιράκης Make Up Artist : Ευάγγελος Καλογιαντσίδης Φροντιστής / Βοηθός Σκηνογράφου : Στέλλα - Λουίζα Αθανασοπούλου Ηχοληψία / Μείξη Ήχου : Παναγιώτης Τσαγκαρούλης Α'Βοηθός Κάμερας / Focus Puller : Γιάννης Βικίας Β'Βοηθός Κάμερας : Ελένη Λόλα Β'Ηλεκτρολόγος : Βαγγέλης Ρούσσης BTS Photography / Video: Έλενα Γεωργιάδου Βοηθός Παραγωγής : Φοίβος Βαρθαλίτης Βοηθός Make Up : Κωνσταντίνα Μπερίκου Εναέριες Λήψεις: Κωνσταντίνος Γδοντάκης, Νίκος Ζακυνθινάκης Μοντάζ / Post Production: Γιώργος Τσιρογιάννης Μουσική Επιμέλεια / Λαούτο: Γιάννης Γιαννακάκης Λύρα: Μιχάλης Κουκιανάκης - Ακούγεται απόσπασμα από τα Κάλαντα της Κρήτης (CD "Σας τα παν κι άλλοι" / Μελωδικό Καράβι) Η παραγωγή ευχαριστεί πολύ : EARTH FRIENDLY PRODUCTS ARCTOS FILMS SA MOVIE LIGHTS Το Γιώργο Καρχειλάκη και το Σύλλογο Κρητών Τάλως. Την οικογένεια Παπασιδέρη Τη Μαρία Βλαχάκη και τον Γιώργο Αντωνιάδη Το Ψητοπωλείο I Love Souvlaki. Τον Γιάννη Νικολέττο και τον Βαγγέλη Τζιφάκη Τον Λευτέρη Λιονάκη

ΠΗΓΗ
↧

Ενημερωτική ημερίδα με θέμα «Διαδίκτυο και Παιδιά. Κίνδυνοι, Προκλήσεις και Προοπτικές στις Σύγχρονες Ψηφιακές Παιδικές Χαρές» σήμερα Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου στο δήμο Χερσονήσου

December 3, 2017, 10:30 pm
$
0
0
Ενημερωτική ημερίδα με θέμα «Διαδίκτυο και Παιδιά. Κίνδυνοι, Προκλήσεις και Προοπτικές στις Σύγχρονες Ψηφιακές Παιδικές Χαρές» διοργανώνει η 133 Σμηναρχία Μάχης με την υποστήριξη του Δήμου Χερσονήσου, σήμερα Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 11:00 πμ στις εγκαταστάσεις του Διεθνούς Εκθεσιακού Κέντρου Κρήτης, στην πρώην αμερικανική βάση Γουρνών με ομιλητή τον Υποστράτηγο (ε.α.) ΕΛ.ΑΣ. 


Εμμανουήλ Σφακιανάκη, πρώην Διοικητή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Στην ημερίδα συμμετέχουν το Γυμνάσιο Γουβών, το Μουσικό Γυμνάσιο Γουβών, το Λύκειο Γουβών και το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γουβών. Η εν λόγω εκδήλωση αποτελεί μέρος της γενικότερης συνεργασίας της 133 Σμηναρχίας Μάχης με το Δήμο Χερσονήσου και είναι η δεύτερη από ένα τρίπτυχο αντίστοιχων εκδηλώσεων για την σχολική περίοδο 2017 – 2018 με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της νεολαίας σε σημαντικά προβλήματα της εποχής


↧

1η Χριστουγεννιάτικη Γιορτή της κοινότητας του ΤΕΙ Κρήτης σήμερα Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου

December 3, 2017, 11:00 pm
$
0
0
Σε Χριστουγεννιάτικα μονοπάτια θα περπατήσει για πρώτη φορά στα χρονικά, η κοινότητα των 12.800 ατόμων του ΤΕΙ Κρήτης.
Σήμερα Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 7μ.μ. θα πραγματοποιηθεί η 1η Χριστουγεννιάτικη Γιορτή της κοινότητας του ΤΕΙ Κρήτης, στο κεντρικό προαύλιο χώρο του ΤΕΙ Κρήτης, στο Ηράκλειο. Η διοργάνωση της γιορτής, υπό την έγκριση του νυν Πρύτανη του Ιδρύματος και του νεοεκλεγέντα Πρύτανη, κ. Νίκου Κατσαράκη, θα υποστηριχθεί από ομάδα πενήντα Εθελοντών Φοιτητών, καθώς αναμένουμε σε ανταπόκριση, τάξεως άνω των 1000 ατόμων. 
Σκοπός της μεγάλης Γιορτής είναι η ένωση όλης της κοινότητας του ΤΕΙ Κρήτης, η δημιουργία ζεστής ατμόσφαιρας, καθώς και η σύσφιξη των σχέσεων του Ιδρύματος με τους τοπικούς παράγοντες, τους πλουτοπαραγωγικούς φορείς και γενικότερα, τους κάτοικους της Κρήτης.




Η έναρξη της γιορτής, θα γίνει με τη φωταγώγηση των τεσσάρων πεύκων στον κεντρικό  προαύλιο χώρο του ΤΕΙ Κρήτης, στο Ηράκλειο. Καθότι η ποιοτική μουσική ευφραίνει τις ψυχές και τις γαληνεύει, θα μας δημιουργήσουν εορταστική ατμόσφαιρα τα παρακάτω μουσικά σχήματα, συμμετέχοντας αφιλοκερδώς.
Η Νεανική Χορωδία του Δήμου Ηρακλείου, υπό τη διεύθυνση του Ιωάννη Ιδομενέως, αποτελούμενο από 44 άτομα με συνοδεία πιάνου
Οι «Αντικρουστοί», συγκρότημα κρουστών, αποτελούμενο από 17 άτομα
Οι “Music Education Lab Jazz Band”
Κρητικό Συγκρότημα, αποτελούμενο από μουσικούς και χορευτές: το μουσικό συγκρότημα του Γ. Μπιτζανάκη και το χορευτικό συγκρότημα "Μαρής".
Οι καλλιτέχνες που θα συμμετέχουν θα ξεπερνούν τα 80 άτομα.
Η είσοδος θα είναι ελεύθερη. Θα υπάρχει λαχειοφόρος αγορά, για τη συλλογή χρημάτων άπορων φοιτητών του ΤΕΙ. Από μία τόσο παραμυθένια χριστουγεννιάτικη γιορτή δεν θα μπορούσε να λείπει ο Άγιος Βασίλης, με την σύζυγό του και δύο από τα ξωτικά τους, που θα μοιράζουν σε όλα τα παιδάκια καραμέλες καθ’ όλη τη διάρκεια της γιορτής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η στήριξη της γιορτής από εθελοντές φοιτητές βοηθάει στην ενδυνάμωση τους και στην ανάπτυξη δράσεων οργανωμένου εθελοντισμού, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα μας. Στην κάλυψη των εξόδων της γιορτής συμμετέχουν εκτός από το ΤΕΙ Κρήτης και η εταιρία Χαλκιαδάκης Α.Ε., ως μέγας χορηγός, καθώς επίσης η εταιρία Ρούβας, το βιβλιοχαρτοπωλείο Copyline Σαματάς και η πρωτοβουλία, “Ίρις, η τέχνη της ευτυχίας”. 
Ευελπιστούμε στη δική σας παρουσία στην λαμπερή μας Χριστουγεννιάτικη Γιορτή, έτσι ώστε να γίνουμε όλοι μαζί μία τεράστια οικογένεια, κάτω από την εορταστική ομπρέλα του Πνεύματος των Χριστουγέννων.

↧
Viewing all 43316 articles
Browse latest View live
Search
<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>