Το 1957 ο Ζυλ Ντασέν χρησιμοποιεί την Κριτσά του νομού Λασιθίου για να μεταφέρει
στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, το οποίο είχε
εκδοθεί τρία χρόνια πριν.
Κρήτη 1920. Μια ομάδα ξεριζωμένων φτάνει στο χωριό που έχουν έθιμο να κάνουν την αναπαράσταση των παθών κάθε Μεγάλη Εβδομάδα με ήρωες κατοίκους του χωριού.
Υπάρχει ο Χριστός, υπάρχει ο Ιούδας όπως κι η Μαγδαληνή. Μόνο που στον μικρόκοσμο της Ελληνικής εσχατιάς, οι ρόλοι μπερδεύονται με την πραγματικότητα για να ξεπηδήσει μια πανανθρώπινη αλληγορία για την ανάγκη μας να κρατηθούμε από κατασκευασμένα
σύμβολα ξεχνώντας την ουσία της ύπαρξής μας.
Μια ταινία πολύ μπροστά από την εποχή της με ακραίο θεματικό άξονα.
Τολμηρή κινηματογράφηση, αποτέλεσμα ενός μεγάλου έρωτα του Ζυλ Ντασέν με την
Μελίνα Μερκούρη, μετά την γνωριμία τους και τον διπλό θρίαμβό τους στις Κάνες,
αυτός με το Ριφιφί κι εκείνη με την Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη.
Στην ταινία εμφανίζονται πολλοί έλληνες ηθοποιοί της εποχής και με το πέρασμα των
χρόνων είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με μια κινηματογραφική
πρόταση που θα μας συγκινήσει, θα μας προβληματίσει και θα μας συναρπάσει.
Η ερωτική σκηνή της Κατερίνας με τον Μανωλιό στάθηκε η πρώτη μαγιά για την
υπέροχη ερωτική σκηνή στη Φαίδρα, λίγα χρόνια αργότερα. Η Μελίνα μαγνητίζει
με το στυλ ακόμη και σήμερα στο ρόλο του αιώνιου θηλυκού .
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΡΙΤΣΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
