Ένας δάσκαλος φυσικής Αγωγής ο Χρήστος Σαμπανιδης πλάθει σώματα, συντονίζει κινήσεις, δημιουργεί παιχνίδια,και ζευγαρώνει λόγια. Νους υγιής εν σώματι υγιεί...για να είναι ο νους υγιής πρέπει να είναι και το σώμα υγιή.
Ο Χρήστος Σαμπανίδης άντλησε από το γυμνασμένο σώμα, μύες και δυνάμεις που τις πάντρεψε με λόγια. Μακριά μαλλιά, ελεύθερο πνεύμα... γλυκός επαναστάτης... ανήσυχος... μοναχικός... πονεμένος... ελπιδοφόρος... έξω καρδιά... συνάνθρωπος... δάσκαλος... Συγγραφέας... Συνήθως το παρουσιαστικό προδίδει
και εγκλωβίζει τους Ανθρώπους. Σε ένα κόσμο που γεμίσαμε από φιγούρες... και αναζητάμε Ανθρώπους...
Ο Χρήστος Σαμπανίδης αποτύπωσε με το πινέλο της φαντασίας του και με την δυνατότητα της εμπειρίας του... τους κρυμμένους Ανθρώπους που δεν θέλουμε να ξέρουμε, ή.... κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε.
Ο Χρήστος Σαμπανίδης γνωρίζει μέρη που αγάπησα, που περπάτησα...
κολύμπησε στο ΠΟΤΑΜΙ των λέξεων... που έπλασε...και μοιράστηκε μαζί μου κοινά μονοπάτια της περιοχής
του Αλμυρού ποταμού που κάποτε σε αυτά τα μέρη κολύμπησα και εγώ.
Πολύ φτωχότερος τότε ήμουν σε υλικά αγαθά από ότι είμαι σήμερα, αλλά πολύ πλουσιότερος σε δύναμη για ζωή, για επιβίωση, για όνειρα για ελπίδα, για φίλια, για συντροφικότητα.
ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Ο Χρήστος σαμπανίδης, βιώνει στην ψυχή του... καταγράφει στο μυαλό του,
αποτυπώνει στα χαρτιά του... φωτογραφίζει τις ανάγκες του... μοιράζεται τις ανάγκες σου... και τις παρομοιάζει.
Tα ταξίδια θέλουν συνοδοιπόρους, έτσι ώστε η διαδρομή να γίνεται πιο όμορφη,
και ο προορισμός να αποκτά πιο μεγάλη αξία, στην καθημερινότητα του καθενός που είναι διαφορετική αλλά και τόσο κοινή.
Η ουσία της επικοινωνίας δεν έχει αλλάξει, απλά αλλάζει ο τρόπος
Ανάγκη για ακουμπήσουμε ο ένας τον άλλο έχουμε καθημερινά στην ζωή μας.
φλερτάρουμε με το άλλο φύλλο..., φλερτάρουμε με τον κίνδυνο... φλερτάρουμε με την φιλοδοξία... αλλά ξεχάσαμε να φλερτάρουμε με τον συνάνθρωπο μας... με την ζωή... με την ματαιοδοξία....
Η ανάγκη να αγγίξουμε ο ένας τον άλλο και όχι να τον ακουμπήσουμε είναι μεγαλύτερη.
Δίπλα στα νερά ενός ποταμού που τα πράσινα λερωμένα τους χρώματα κρύβουν μυστικά και φόβο, ο Χρήστος Σαμπανίδης έσμιξε ανθρώπους που τα πολύχρωμα τους όνειρα κρύβουν επίσης μυστικά και φόβο.
Τα ξεδίπλωσαν...τα μοιράστηκαν... και τα απογείωσαν.
Πόσα χρόνια κυνηγούσα την ευτυχία και ζούσα με τον φόβο μήπως και περάσει δίπλα μου και δεν την δώ. πόσες στιγμές χάνουμε στον βωμό αυτού του κυνηγητού.
Πώς είναι δύσκολα τ απλά το έχω καταλάβει λέει ένα τραγούδι του Κώστα Μάντζιου,
Ετσι απλά με απλούς ανθρώπους, ο Χρήστος Σαμπανίδης υπήρξε σταθμός αλλά και τρένο συναθρώπων που όλοι μαζί γεύτηκαν την αρμονία ....
την αρμονία της ίδιας κοινής ανάσας που ξεπηδάει απο μέσα μας όταν περνάμε καλά.
Την αρμονία της μάνας γής, του θεού του νερού, του ποταμιού που τα καταπίνει όλα, στενοχώριες και γέλια.... του τοπίου που σου μεταδίδει την χαλάρωση και την ώθηση σε ψυχική ξεκούραση.
Αν κάποιες λίγες ώρες όλοι όπως ο Χρήστος δραπέτευαν σ'ένα φυσικό περιβάλλον και δημιουργούσαν ένα δίκτυο φίλων όπως ο ίδιος, θα αισθάνονταν πιο χαλαροί, πιο ανθρώπινοι και πιο ευτυχείς. Η επαφή με τον Χρήστο και το συναίσθημα δεσίματος με το ποτάμι του Αλμυρού και τους ανθρώπους του σου ξυπνά θετικά συναισθήματα και σου δίνει τη δυνατότητα να απολαύσεις την ισορροπία, την αρμονία, τη χαλάρωση με τον εαυτό σου και τους άλλους.
Καλοκαίρι 2013, στις εκβολές ενός ποταμού, μια παρέα από ανθρώπους όλων των ηλικιών και των κοινωνικών στρωμάτων ανακαλύπτει τις μικρές «ανέξοδες» χαρές που προσφέρει απλόχερα η παραλία. Άνθρωποι κάνουν σέρφινγκ, παίζουν ρακέτες, ψαρεύουν, συζητούν και μοιράζονται μεταξύ τους τα όνειρα, τις ανησυχίες τους για το αβέβαιο μέλλον, την αγάπη για την καθημερινότητα. Άνθρωποι που συμβιώνουν άλλοτε αρμονικά και άλλοτε όχι με τον κύκνο, τους γλάρους, τις νυχτερίδες, τα νερόφιδα και τα αδέσποτα της παραλίας. Η αμεριμνησία του καλοκαιριού διαρρηγνύεται από περιστατικά που σημαδεύουν βίαια τις ψυχές των συνδαιτυμόνων στα αυτοσχέδια γλέντια με την άφθονη ρακή.
Η κρίση καραδοκεί.
Ο Χρήστος Σαμπανίδης γεννήθηκε το 1964 στο Μόντρεαλ του Καναδά από ΄Ελληνες μετανάστες. Το 1966 επέστρεψε στην Ελλάδα, στη Σπάρτη όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε στη Ρουμανία, στη Σχολή Φυσικής Αγωγής του Βουκουρεστίου. Από το 1989 ζει μόνιμα στην Κρήτη και εργάζεται ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής σε σχολεία της περιοχής του Ηρακλείου. Έχει εκδώσει το μυθιστόρημα Γλυκειά μου θλίψη, Ηράκλειο 2009 και τη συλλογή διηγημάτων Ο Καθρέπτης, Ηράκλειο 2012.
