Η Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο δίνεται απο 2 πράγματα.
απο συναισθήματα που βγάζει η ψυχή μου και από έλλειψη λογικής και συναισθημάτων που γυρεύω σε άλλες ψυχές.
Δεν έχει περάσει ούτε μια εβδομάδα που έφυγε απο την ζωή ένας απο τους μεγαλύτερους βιολάτορες που έβγαλε ο τόπος μας ο Γιώργης Αβυσσινός.
Καλλιτέχνης, άνθρωπος, οικογενειάρχης, δάσκαλος.
Ο Γιώργης Αβυσσινός έζησε στην ζωή του μεγάλες στιγμές, απέκτησε φίλους, απέκτησε χρήματα, μοίρασε χαμόγελα και στιγμές ξεγνοιασιάς, ένωσε ανθρώπους με το βιολί του, έκανε παρέες, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο τόσο ο ίδιος όσο και η μουσική του,πόσα πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τον μεγάλο δάσκαλο της κρητικής μουσικής.
Βραβεύθηκε απο συλλόγους, φορείς, πολιτιστικούς συλλόγους, στην διάρκεια της ζωής του, ενθύμια που στολίζουν το σπίτι του.
Αναγνωρίστηκε απο καλλιτέχνες, ηθοποιούς που μεγαλούργησαν στον ελληνικό κινηματογράφο.
Ο Γιώργης Αβυσσινός ταλαιπωρήθηκε με την υγεία του τα τελευταία χρόνια της ζωή του και αυτό ήταν αρκετό για να τον κρατήσει μακριά απο το αγαπημένο του βιολί, από πίστες και γλέντια.
Δεν ήταν όμως αρκετό για τον αποκόψει απο τους φίλους του, απο το χωριό του απο εκδηλώσεις που έστω και υποβασταζόμενος τιμούσε με την παρουσία του στα ετήσια γλέντια που οργάνωνε το χωριό Σκαλάνι όπου και 'ηταν η καταγωγή του και διέμενε.
Φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι απο κάθε γωνιά του νησιού τον τίμησαν στο τελευταίο του μουσικό ταξίδι για τον παράδεισο.
Λυράρηδες, λαουτιέρηδες, βιολάτορες, νέοι και παλιοί στον χώρο, πρώην δήμαρχοι, χωριανοί, ήταν εκεί... στο Σκαλάνι πεδιάδας για το στερνό αντίο.
Αισθητή ήταν όμως η απουσία της πολιτειακής αρχής του τόπου, στον δρόμο για την τελευταία του κατοικία.
Πολιτισμό παρήγαγε ο Γιώργης Αβυσσινός, κληρονομιά μας άφησε τα έργα του, τις μουσικές του, το όνομα του που συνδέθηκε με την Κρήτη.
Η μέρα που ο Γιώργης Αβυσσινός ετάφει ήταν η μέρα που το μεγάλο κάστρο τιμούσε τον προστάτη του άγιο μηνά.
Αν νιώθουμε υπερήφανοι για αυτή την πόλη πρέπει να σπάσουμε τα δεσμά και τα τείχη ( της ) και ο Αβυσσινός τα είχε σπάσει και είχε φτάσει την φωνή της Κρήτης στα πέρατα του κόσμου... και να κάνουμε ένα βήμα πρίν απο τους άλλους ώς δημοτικοί άρχοντες.
Υπάρχουν άνθρωποι που γεννάνε πολιτισμό και ένας απο αυτούς ήταν ο Γιώργης Αβυσσινός, και άνθρωποι που αναπαράγουν, διατηρούν ή μεταφέρουν με τους δρόμους.... που έχουν... τον πολιτισμό που κληροδότησαν.
Θα μπορούσε ο δήμος Ηρακλείου να δώσει το παρόν με εκπρόσωπο του στην κηδεία του Γιώργη Αβυσσνού ή έστω με ένα συμβολικό στεφάνι.
Καλό θα ήταν λάμβανοντας την πρόταση μου πρός τους υπέυθυνους του δήμου Ηρακλείου να εξετάσουν και να τιμήσουν έστω μετά θάνατον τον μεγάλο βιολάτορα δίνοντας τον όνομα του σε δρόμο της πόλης του Ηρακλείου.
Μετά θλίψης και παραπόνου
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΡΑΚΗΣ